Gildismat siðblindra snýst um túlkanir lagatækna á lögum og reglum. „Ég gerði ekkert rangt“, segja hinir siðblindu, þegar siðleysið fréttist. Sigurður Ingi forsætis er siðblindur. Sagði á þingi í gær, að bófar ríkisstjórnarinnar ættu ekki að þurfa að sæta skömmum. Siðblindir skilja ekki mannasiði, þeir þjösnast eins langt og þeir telja ónýt lög leyfa. Þannig lenti ríkisstjórnin upp á kant við þjóðina, sætir víðtæku vantrausti og fylgishruni. Þjóðin er loksins risin upp gegn siðleysi pólitíkusa og umbjóðenda þeirra, auðgreifanna. Fleiri nöfn af 600 mönnum eru farin að leka. Búið er að finna Finn. Ballið er rétt að byrja.

Bjarni Ben var með derring við þjóðina, þegar hann sveittur og uppstökkur stóð í stiga alþingis og hrósaði sér af 38 samhljóða atkvæðum þar inni. Hótaði að fresta kosningum, ef stjórnarandstaðan makkaði ekki rétt. Athugið, að þetta er siðblindingi af Tortola-skala og tengdur ótal fjárglæfrum fyrri ára. Hefur sem ráðherra staðið fyrir gífurlegum fjárflutningi frá fátækum til kvótagreifa og annarra auðgreifa. Meirihluti samfélagsins vantreystir honum. Bjarni hefur bara 22% traust og ríkisstjórnin 29%. Við slíkar aðstæður má ekki æsa fólk meira upp en orðið er. En Bjarni stefnir bara í meira svínarí, meira siðrof, meira stríð.

Kosningar geta ekki verið í október, því skylt er að leggja fjárlagafrumvarp fram í september. Gamla, úldna, spillta, heyrnarlausa tortóla-stjórnin getur ekki smíðað fjárlög fyrir endurreisnarstjórn nýs tíma. Kosningar þurfa að vera miklu fyrr, ef þingstörf eiga að ganga upp í haust. En bófarnir vilja vinna tíma til að klófesta sem mest af almannafé áður en þeir hrökklast frá. Minnkun hafta og einkavæðing banka verða notuð til að koma fé undan til þeirra, sem hafa innherjaupplýsingar. Stjórn glæpalýðs með tortólinginn Bjarna Ben lafir ekki fram í október. Slíkt væri siðblint. Nóg er búið að hlæja að Íslendingum.

Um allan hinn vestræna heim er hlegið að Íslendingum. Voru staðnir að verki. Kusu til valda siðlausan lýðskrumara að hætti Tayyip Erdoğan hins tyrkneska. Kusu heimsmeistara í fáránlegum kosningaloforðum, sem hann stóð ekki við. Kusu mann, sem hugsaði um það eitt að skara eld að eigin köku og auðgreifanna. Allt var ljóst þegar í kosningabaráttunni fyrir þremur árum. 29% kjósenda styðja þó enn ríkisstjórn bófans, er sjálfur flækti sig í eigin lygum í sænsku sjónvarpi. Átta árum eftir hrunið stendur þjóðin enn í sporum siðferðisheftrar grúppíu. Jafnvel Porosjenko í Úkraínu neitar að láta líkja sér við íslenzka tortólista.

Kringum leikendur farsans eru hópar trúaðra lokaðir inni í sömu sápukúlu. Þar þrautlesa útskýrarar greinar í lögum til að túlka út og suður innan ramma laga. Senda erlendum fjölmiðlum þvætting um, að leiðtogi lífs þeirra hafi ekki sagt af sér. Vilja ekki vita af kröfu fólks um siðferði. Sápukúlufólkið er að drepa lýðræðið. Inn í sápukúluna ráfar ráðuneytisstjórinn. Erlendis eru þeir verðir góðra siða. Heilbrigðir vita, að pólitíkus getur ekki leyft sér að fela fé á aflandseyjum. Að annað hvort segir ráðherra af sér eða ekki, en ekki hvort tveggja. Að ekki er hægt að semja ýmis kúgunarskjöl fyrir geðveikan ráðherra.

Eftir undanbrögð gærdagsins er ljóst, að mótmæli halda áfram á Austurvelli gegn ríkisstjórninni. Kraftur þeirra verður mælikvarði á þrýstinginn. Breytingin á stjórninni var bara farði og farsi. Útskýrarar SDG segja hann ekki hafa sagt af sér! Bara vikið ótímabundið. Forseti framdi svo hallarbyltingu, frestaði þingi ótímabundið í samráði við forseta þingsins. Bófaflokkar halda áfram ránum. Ætla að láta mótmælin renna út í sandinn. Þau skipta því máli. Líka skiptir máli, að hratt verði unnið úr upplýsingum úr Mossack Fonseca um 600 íslenzka aflendinga. Pólitíkin er orðin að styrjöld milli 0,02% aflendinga og 99,98% Íslendinga.

Forseti Íslands tilkynnti forseta alþingis í gærkvöldi, að hann hefði frestað alþingi um tíma. Það gerir hann til að hindra umræðu um þingrof og kosningar, sem átti að hefjast í dag. Þetta er í rauninni hallarbylting. Ólafur Ragnar hefur hrifsað völdin til að blása lífi í dauða ríkisstjórn. Jafnframt lýsa útskýrarar Sigmundar Davíðs yfir, að sá hafi ekki sagt af sér, heldur vikið ótímabundið til hliðar. Markmiðið er, að fjölmennasti mótmælafundur sögunnar renni út í sandinn. Valdafólkið haldi áfram að ræna fólkið. Nú ræðst það af viðbrögðum mótmælenda, hvort valdaræningjar komast upp með skítatrikk.

Hver bað um Sigurð Inga Jóhannsson sem forsætisráðherra. Hann er engin lausn á vantrausti þjóðarinnar. 3% studdu hann í síðustu mælingu. Ekki verri ráðherra en hver annar, en sá samanburður segir fátt. Tvennt gerði hann afleitt. Er hann hugðist flytja Fiskistofu norður og endaði með að flytja forstjórann einan, því enginn vildi flytja. Er hann gerði tíu ára samning við bændur og batt hendur tveggja ókominna ríkisstjórna. Hvort tveggja er merki um þarflausan tuddaskap í deyjandi ríkisstjórn gagnkvæmrar óbeitar. Sjálfstæðisflokkurinn er ákaflega langrækinn og man vel, að hann greiddi atkvæði með Landsdómi yfir Geir Haarde.

Blessaður vertu Sigmundur Davíð og komdu aldrei aftur. Þú varst versta uppákoma íslenzkra stjórnmála á fullveldistíma. Var raunar ljóst í upphafi ferilsins, en þér heppnaðist að lafa of mörg ár. Það var eingöngu vegna grófasta lýðskrums í sögu fullveldisins. Já þau eru mörg metin, sem þú hefur slegið, og öll vond. En ævintýrið er úti, ferillinn á enda. Vandamálin hafa svo sem ekki verið leyst, en þú ert ekki lengur að flækjast fyrir. Fleiri aflendingar hafa falið fé og þeim verður öllum sparkað, þar á meðal Bjarna Ben. En þú færð hvíldina og getur svo einbeitt þér að fúski í borgarskipulagi og varðveizlu nýlegra grjótgarða.

Á velmegunarárum hrunverja var Ólafur Ragnar Grímsson klappstýra útrásarinnar. Flaug um heim allan í einkaflugvélum bófanna og lofaði þá fyrir frábæra snilld í fjármálum og viðskiptum. Vísaði til sérstæðra erfðaeiginleika Íslendinga, sem raunar eru komnir af norskum skattsvikurum. Ólafur Ragnar var lengi að vinna sig úr orðspori, sem hann fékk á þessum tíma. Vildi ekki skilja við embættið án þess að vera aftur orðinn þjóðhetja. Nú er svipað uppi á teningnum. Sérvalið óskabarn hans staðið að leynd og lygum um skattaskjól á aflandseyju. Nú þarf ÓRG aftur að fara út með ruslið sitt. Ætli hann hætti ekki bara við að hætta?

Bjarni Ben telur sig geta bjargað ríkisstjórninni fyrir horn með að losna við Sigmund Davíð og stokka upp. Því er ekki komið að þingrofi og boðun kosninga. Fer eftir úthaldinu í reiði kjósenda. Haldi þeir áfram að mótmæla af myndarskap á Austurvelli, mun áætlun Bjarna molna niður og stjórnin falla. Fólk er farið að átta sig á, að það hefur verið haft að fífli í þrjú ár. Neitar að láta ýta sér áfram á þeirri braut. Flokkur Bjarna er fjötraður í skattaparadísinni. Enn er eftir að birta 600 nöfn. Þar munu sjást ýmsir fjárhaldsmenn og eigendur bófaflokksins stóra. Áætlun Bjarna er dauðadæmd, en það gerist ekki í hvelli.

Stefan Löfven finnur orðið „græðgi“ til að lýsa kolleganum, sem nú er kastað á öskuhauga sögunnar. Við, sem höfum lengi sætt ákúrum fyrir að vera „stórorð“ um sérstæða gerpið, fáum uppreisn æru. Ég mun taka við síðbúnum afsökunarbeiðnum í tölvupósti. Eins og venjulega á Íslandi kemur allt réttlæti að utan. Þegar hálf heimsbyggðin dissar Sigmund Davíð, verða menn að hlusta. Ekki er hægt að sletta í góm, þegar forsætisráðherra Íslands fær yfirhalningu hjá forsætisráðherra Svíþjóðar. Hér á landi vantar flest siðræn viðmið, svo að við verðum að njóta handleiðslu að utan. Eftir átta ár frá hruni erum við varla byrjuð á uppgjöri.

Sigmundur Davíð lofaði krónuna hástöfum í eyru þjóðarinnar, en hljóp sjálfur með fé sitt burt að redda gjaldeyri til að fela í skattaskjóli á aflandseyju. Hefði fólk trúað honum, ef hann hefði sagt satt? Sigmundur Davíð sagði flott að semja við hrægamma um 400 milljarða afslátt af stöðugleikagjaldi. Hefði það náð fram að ganga, ef hann hefði sagt fólki, að hann væri sjálfur hrægammur? Í öllum verkum gengur Sigmundur Davíð erinda sjálfs sín og auðgreifanna. Hefðu kjósendur stutt hann, ef þeir hefðu vitað af því? Sigmundur Davíð er siðlaus lýðskrumari. Í viðtalinu við sænska sjónvarpið sást þó vel, að hann stígur samt ekki í vitið.

Sexhundruð Íslendingar komust í skattaskjól á aflandseyjum. Þarna eru peningar úr kúlulánum, skuldir á einni kennitölu en féð á annarri. Þarna eru peningar af mismun á fiskverði innanlands og erlendis, fengnir með hækkun í hafi. Þarna er alls konar gróði fenginn með aðstöðu, innherjasvikum, skattasniðgöngu, fáokun og umboðssvikum, ekki með dugnaði eða hæfni. Þarna eru þúsund milljarðar, sem sogaðir hafa verið úr einu auðugasta auðlindakerfi vesturlanda. Það er hundrað milljarða blóðtaka á ári, sem menn hafa komizt upp með í áratug. Nú er leyndin að hrynja. 600 nöfn verða birt áður en yfir lýkur. Ballið er rétt að byrja.

Enginn af siðblindingjum Framsóknar og Sjálfstæðis hafa beðið Ríkisútvarpið afsökunar á langvinnum dylgjum og óhróðri. Ég minnist nafna eins og: Vigdís Hauksdóttir, Guðlaugur Þór Þórðarson, Karl Garðarsson, Þorsteinn Sæmundsson, Ásmundur Einar Daðason, að ógleymdum Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni. Þessir eiga skilyrðislaust að falla á kné sér. Það er ekki fyrr en heimspressan er komin í málið og mesti siðblindingi landsins flúinn úr sjónvarpsviðtali, að þessir hafa misst málið. Vigdís hótaði Ríkisútvarpinu jafnvel niðurskurði. Nú reynir á, hvort þetta fólk sé jafn siðblint og ómerkilegt og ég tel það vera í raun.