Mér sýnist kröfur vera minni til Samfylkingarinnar en til Vinstri grænna. Fólk veit, að ráðherrar Samfylkingarinnar tóku þátt í ákvörðunum og skorti á þeim fyrir hrunið. Veit, að þingmenn flokksins eiga erfitt með að velta við steinum af ótta við geta komið flokksbræðrum illa. Skilur, að sumir þingmenn flokksins óttist vitnaleiðslur. Þetta sama fólk skilur hins vegar alls ekki þvermóðsku einstakra þingmanna og jafnvel eins ráðherra Vinstri grænna. Þeir reyna að bregða fæti fyrir vitnaleiðslur í pólitískum þætti hrunsins. Og reyna að verja það með óskiljanlegri froðu útskýringa að hætti Ögmundar Jónassonar.

Án þess að hafa til þess heimild er Mjólkursamsalan farin að stimpla vörur frá sér með norrænu merki skráargatsins. Það á að einkenna mat, sem er betri og hollari en almennt gerist í þeim vöruflokki. Enginn aðili hefur staðfest, að svo sé. Dregizt hefur að koma upp slíku eftirliti hér, meðal annars vegna innlendra framleiðenda, sem vilja útvatna reglurnar. Því er stimpill á fæðu Mjólkursamsölunnar falsaður. Felur í sér eindreginn brotavilja fyrirtækis, sem reynir að rugla neytendur í ríminu. Í samræmi við almenna fyrirlitningu innlendra framleiðenda á neytendum, sem ítrekað hefur komið fram nýverið.

Guðríður Haraldsdóttir viðlagaritstjóri sætir ofsóknum héraðsdómara. Þarf að greiða lögfræðingum tvær milljónir króna vegna frásagnar þriðja aðila í fjölmiðli, sem hún hefur gripið í að stýra. Það er meira en fólk þarf að borga fyrir að nauðga börnum. Siðlausir héraðsdómarar í Reykjavík eru að venju úti að aka. Útgefandi tímarita Birtings tekur þátt í þögguninni með því að neita að borga. Nýmæli í útgáfu hér á landi. Við búum í samfélagi, þar sem yfirstéttin magnar siðleysi. Hafin er söfnun til stuðnings Guðríði. Söfnunarreikningurinn er 0186-05-00090 og kennitalan er 120858-3199.

Hitti varla nokkurn, sem ekki er reiður yfir getuleysi Alþingis við að gera upp pólitískan þátt hrunsins. Þeir vilja fá að vita nákvæmlega, á hvaða hátt pólitíkusar komu að ferlinu. Hver gerði hvað á hverjum degi og gerði ekki hvað á hverjum degi. Hver sagði hverjum hvað á hverjum degi og sagði ekki hvað við hvern á hverjum degi. Þetta er enn í þoku. Margir ætluðust til að henni yrði sópað burt í vitnaleiðslum. Ferlið skiptir fólk meiru en útkoma Landsdóms. Réttilega er Ögmundi Jónassyni mest kennt um svik Alþingis, enda var hann kosinn til að skúra. Útskýringar hans falla í mjög grýttan jarðveg.

Seðlabankinn þykist nota stýrivexti til að hemja innlenda verðbólgu. Samt hækka stýrivextir og vísitala, þegar uppskerubrestur hækkar erlent hráefni. Þegar olíuverð sveiflast upp á við. Þegar ríkið hækkar skatt á áfengi. Alls vegur slíkt þyngra en innlend verðbólga. Hví er þá Seðlabankinn að reyna að hemja innlenda verðbólgu með því að hækka stýrivexti? Svarið er einfalt: Seðlabankastjórinn er bara svona heimskur. Man aðeins páfagaukslærdóm úr háskóla, sem ekki er í sambandi við veruleikann. Fáránlegir stýrivextir og meðfylgjandi lánavísitala stafa ekki af verndun á verðgildi höfuðstóls lána.

Þeir, sem keyptu flatskjái, ollu ekki hruninu. Þeir eru bara teknir sem dæmi um þá, sem skuldsettu sig um of fyrir hrun. Þegar ég segi þá bera ábyrgð, er ég að tala um ábyrgð á sjálfum sér, ekki á þjóðarhag. Ég kaupi ekki flatskjá meðan túban endist. Hef mín fjármál undir kontról fyrir og eftir hrun. Þeir, sem verst fóru út úr hruninu, eru fyrirvinnur á fertugs- og sextugsaldri. Vilja láta skattgreiðendur borga fyrir sig. Verða reiðir, þegar talað er um 400 fermetra íbúðir þeirra. Og segja, að með flatskjá-dæmi sé verið að kenna þeim um hrunið. Rangt, þeim er þar bara kennt um eigin vondu fjárhagsstöðu.

Atkvæðagreiðslan á Alþingi í gær gefur vísbendingu um, að meirihluti sé á Alþingi fyrir að loka þætti pólitíkusa í hruninu. Engar vitnaleiðslur verði og því komi þáttur einstakra ráðamanna ekki í ljós. Ekki verði heldur birt gögn þingmannanefndarinnar um aðild þeirra að hruninu. Að vísu er enn ekki öll nótt úti, en harður siðferðisbrestur hefur orðið. Mátti Alþingi þó ekki við meiru af slíku. Mesta ábyrgð á dapurri niðurstöðu gærdagsins bera fimm þingmenn Vinstri grænna. Reyndu í gær að hindra uppgjör á aðild einstakra ráðherra í stjórn Geirs Haarde að hruni Íslands. Það var ljótur leikur.

Bankar og sjóðir reyna til hins ítrasta að sniðganga hæstaréttardóma um ítrekuð lögbrot þeirra á viðskiptamönnum. Hafa hersveitir lagatækna til að skálda upp, að dómarnir hafi ekki fordæmisgildi. Núverandi bankastjórar bera ábyrgð á stefnunni, svo og aðrir yfirmenn, þar með deildarstjórar. Meðferð banka á almennum viðskiptavinum stingur í stúf við ástarsamband þeirra við ofurbófana, sem stálu milljörðum. Að mínu viti ættu lög að vera svo siðleg, að yfirmenn banka sættu varðhaldi og saksókn vegna mismununar og siðleysis. Síðan yrðu þeir samkvæmt þessum sömu siðalögum dæmdir í ævilangt fangelsi.

Svokallaður hagvöxtur er á Íslandi að einum þriðja falinn í eyðslu erlendis. Hafa má það til marks um tilgangsleysi mælikvarðans. Hann mælir raunar ekki hagvöxt, heldur vöxt viðskipta. Þannig mælist oft hagvöxtur í Bretlandi og Bandaríkjunum, þótt eingöngu sé um viðskipti að ræða. Meira mark er takandi á hagvexti í Þýzkalandi, þar sem hann felst í aukinni framleiðslu. Hér á landi er mælikvarðinn vitlausari en annars staðar, því að hann felst meira í innflutningi og ferðakostnaði erlendis. Því miður tönnlast hagfræðingar og blaðamenn á þessum vonda mælikvarða. Gefa okkur því ranga mynd af þjóðarhag.

Lífeyrissjóðina er nánast ekki hægt að eyðileggja, því að þeir eru uppsöfnun fjár, ekki gegnumstreymi. Þannig eru þeir sjálfbærir. Geta mætt sveiflum í aldursskiptingu. Erlendis lenda sjóðir í vanda með gegnumstreymið, þegar eftirlaunafólki fjölgar, en vinnandi fólki fækkar. Hér er pólitíska deildin í sjóði ríkisstarfsmanna eini sjóðurinn, sem notar gegnumstreymi. Safnar skuldbindingum upp á tugi milljarða. Á endanum munu skattgreiðendur neita að borga. Iðgjöld pólitíkusa þyrftu að hækka í 19% launa til að brúa bilið. En pólitíkusarnir vilja alls ekki borga. Líta ekki á sig sem hluta af þjóðinni.

Grikkir geta ekki lifað í siðuðu samfélagi. Að vísu hafa þeir fengið ágætan bókhaldara sem forstjóra, Lucas Papademos forsætisráðherra. Hann ræður því miður ekki við pólitíkusana, sem halda áfram að rífast. Enn síður ræður hann við pólitískt ráðna embættismenn. Þeir eru óvinnufærir og framkvæma ekki samþykktan niðurskurð. Grikkir vilja ekki og geta ekki staðið við loforð um heilbrigð fjármál. Ástandið er að ýmsu leyti ýkt útgáfa af Íslandi. Á báðum stöðum er ástandið kjósendum um að kenna. Afneitun staðreynda er þó öflugri í grískri þjóðarsál en íslenzkri. Og leiðir Grikki senn í þjóðargjaldþrot.

Yfirmenn eftirlitsstofnana á borð við Matvælastofnun og Umhverfisstofnun eru innilega sannfærðir um, að eftirlitið komi almenningi ekki við. Eftirlitið sé bara einkamál embættismanna og viðkomandi framleiðenda og innflytjenda. Neytendur eru aðeins pupull í augum embættismanna, hvar sem er í kerfinu. Þessu þarf að breyta. Í fyrsta lagi þarf að reka verstu dólgana úr öllum þessum stofnunum. Ekki bara segja jamm og humm á Alþingi eins og Steingrímur J. Sigfússon. Í öðru lagi þarf að taka afganginn af staffinu og hrista hann rækilega á námskeiðum í neytendavernd og upplýsingaskyldu stjórnvalda.

Capacent er helzti atvinnumiðill hálaunafólks, þrátt fyrir ítrekuð mistök í meðmælum. Sjá forstjóra Bankasýslunnar og Atvinnuþróunarfélags Eyjafjarðar. Brenglun er í ferli Capacent. Hana má sjá í auglýsingu fyrirtækisins: “Ert þú snillingur?” Gefur í skyn að leitað sé ofurmenna að hætti útrásarinnar. Þá töluðu rugludallar hver upp í annan um, að þeir væru frábærir snillingar. Samanber Sigurjón Þ. Árnason bankastjóra. Okkur vantar allra sízt slíka í ábyrgðarstöður. Okkur vantar þar óbrenglað fólk með ábyrgðartilfinningu. Líklega eru það leifarnar úr hópi snillinganna, sem ráða ferð hjá Capacent.

Aðgengi að góðum og hollum mat er of lítið hér á landi, minna en í nálægum löndum. Þar blómstra útimarkaðir og smásala beint frá bónda. Hér treystir kerfið ekki bændum og leggur sig í líma við að þjónusta verksmiðjuiðnað. Ég treysti engu, sem er í pakkningum. Og trúi varla orði af því, sem stendur í innihaldslýsingum. Enn minni trú hef ég á, að opinberi eftirlitsiðnaðurinn stundi neitt eftirlit að gagni. Og alls enga trú á, að hann segi neytendum frá afbrigðum. Þetta kann að skána, ef við göngum í Evrópusambandið, en ég hef ekki trú á, að af því verði. Þurfum því að vera vel á verði í verzlunum.

Lögfræðin, sem hér er kennd og stunduð, er einfætt. Hvílir ekki á þremur stoðum lagatexta, réttlætis og siðferðis. Þorvaldur Gylfason benti á þetta í grein í DV. Hér eru lögfræðingar aldir upp í Háskóla Íslands sem einfættir lagatæknar, er velta fyrir sér þröngum og langsóttum textaskýringum. Ekki er litið á mikilvægi réttlætis í lögfræðinni og enn síður á siðferðisvitund þjóðar. Einmitt þess vegna kýs ég að kalla þá lagatækna fremur en lögmenn. Þurfum dómstóla götunnar til að vega móti gerræði orðskýringa lagatæknanna. Þjóðin þarf sálu sinnar vegna að brjóta einfætta lagatækni á bak aftur.