Eins og á Ítalíu í gamla daga. Daginn, sem mikilvæg og hættuleg vitni eiga að mæta, er skrúfað fyrir þau. Í einu vetfangi er vitnunum sagt að fara heim. Þess í stað segist aðstoðarmaður ráðherra hafa framið glæpinn aleinn. Pólitíkusar og lögmenn anda léttar. Segjast ekki þurfa frekar vitnanna við. Játningin er látin duga eins og sunnan Rómar fyrir daga „mani pulito“. Fyrir siðferðisbyltingu hinna hreinu handa á Ítalíu. Ráðherrann slapp fyrir horn eins og tíðkaðist þar syðra fyrir árið 1992. Þá var Ítalía á því lága þriðja heims plani dómsmála og skítugt Ísland er núna. Pólitíska mafían á Íslandi lifir góðu lífi. Sér um sína.

Ríkisstjórnin lætur sumt fólk hafa dálítið af peningum til að borga bönkunum. Peningana tekur það af skattgreiðendum. Segir um leið, að síðar muni bankarnir vera látnir endurgreiða skattgreiðendum peningana. Tekjur sínar fá bankarnir svo með því að láta viðskiptamenn bankanna borga. Viðskiptamenn bankanna eru skattgreiðendur. Hringekja galdramannsins heldur áfram að snúast. Þetta er flókin aðferð við að skera rófu af hundi og gefa honum rófuna að éta. Sumir eru ánægðir eins og gengur. Í leiðinni græðir ríkið á hækkuðum matarskatti og tekur þar til baka gróða hinna heppnu af „leiðréttingunni“. Þannig virkar Framsókn.

Sigmundur Davíð er ekki einn um að geta ekki svarað spurningum. En hann er ýkt dæmi og verður þar á ofan reiður, þegar spurningar eru ítrekaðar. Annað hvort er hann forstokkaður og vill ekki svara, eða hann skilur þær ekki. Líklega er það blanda af hvoru tveggja. Hann virðist hafa takmarkaðan skilning og verða að halda sig innan þröngs ramma, sem hann er látinn læra. Fari spurning út fyrir rammann, er hann alveg týndur. Til dæmis getur hann ekki útskýrt, hvers vegna „leiðréttingin“ sé mikilvægari en Landspítalinn. Svar hans eru nánast: Af því bara. Sérstakt við Sigmund Davíð er svo reiðin, er heltekur hann í getuleysinu.

Forsætisráðherra framdi pólitískt harakiri í Kastljósinu í gærkvöldi. Sigmar var vel undirbúinn og vissi mun meira um málið en Sigmundur Davíð. Trúðurinn gat fáu svarað, jafnvel ekki einföldum spurningum. Varð bara reiður að venju, vantaði bara að hann fjallaði um loftárásir. Það er undankomuleiðin, sem hann þekkir. Hafði röflað um heimsmet og upprisu, en situr svo sem undirmálsmaður fyrir allra augum. Almannatenglar hefðu átt að segja honum, hvernig hann skyldi höndla spurningu um forgangsröð Landspítala. En hann stóð bara á gati. Líklega of heimskur til að geta búið sig undir kastljós utan hins verndaða umhverfis.

Senn lýkur fagnaðarlátunum á Austurvelli yfir gjafmildi ríkisstjórnarinnar, sem dreifði skattfé til fátækra banka. Fólk fagnaði auðvitað, að peningurinn væri notaður í bankamál í stað þess að sukka þeim á Landspítalanum. Forsætisráðherra sannfærði okkur um, að fundir á Austurvelli hafi sýnt stuðning við framsýni og snilli ríkisstjórnarinnar. Taldi þó óheppilegt að gera það á Degi gleðinnar miklu. Þegar þjóðin fagnar heimsfrægu heimsmeti í lausn á forsendubresti banka. Þjóðin kom samt til fundar á Austurvelli. Hún sló í potta og veifaði kústum til heiðurs Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, er hefur sópað allri skynsemi úr pólitík.

Mest af heimsmeti í skuldaleiðréttingu forsendubrests fer til fátækra banka. Ríkisstjórnin tekur peninga af skattgreiðendum og greiðir með þeim fjölbreytta vexti, vaxtavexti, dráttarvexti og verðbætur, sem bankarnir sakna. Síðar ætlar stjórnin að ná peningunum til baka með bankaskatti. Þá er hringrásinni lokið. Sem betur fer er upphæðin í húfi komin úr 300 milljörðum „eða meira“ niður í 20 milljarða á ári í fjögur ár. Hrægammarnir ógurlegu reynast vera skattgreiðendur og fórnardýr forsendubrests reynast vera fátækir bankar. Allir, sem vettlingi geta valdið, geta því farið á Austurvöll í dag klukkan fimm að fagna heimsmeti.

Bankarnir hafa undirbúið Dag hinnar miklu gleði. Í dag mun kögunarbarnið kynna enn einar ráðstafanir til að bjarga fátækum bönkum. Það pínulitla, sem eftir stendur af frægri leiðréttingu forsendubrests, mun falla bönkum í skaut. Eins og segir í 11. grein: „Fyrst kemur vanskilakostnaður og dráttarvextir, næst ógreiddir vextir, auk verðbóta á ógreidda vexti, og loks ógreiddur höfuðstóll, auk verðbóta á ógreiddan höfuðstól. Með sama hætti skal ráðstafa …“. Síðan koma langar romsur í sama dúr. Málið mikla snýst um fátæku bankana. Skattgreiðendur taka þá á bakið og gefa hverjum skuldara nokkra þúsundkalla að auki á mánuði.

Ríkisstjórnin lét verða sitt fyrsta verk að taka allan tekjuvöxt ríkisins og meira til og afhenda kvóta- og auðgreifum. Sló af auðlindaskatti og afnam auðlegðarskatt. Greifarnir hafa svo lagt heilu plássin í eyði. Síðan einbeitti hún sér að öðrum árásum á almenning. Sjást bezt í aðför hennar að spítölum, skólum og menningu. Landspítalinn riðar til falls um leið og greifar vilja risavaxinn einkaspítala handa hinum forríku. Allt skipulagt að ofan, líf og heilsa þræla skipta greifa engu. Kjósendur gátu sagt sér fyrir kosningar, að hér yrðu framin umboðssvik. Við munum láta fávísa kjósendur Sjálfstæðis og Framsóknar heyra það á íslenzku

Ég styð flugvöllinn í Reykjavík, en er andvígur því, að braut 06/24 sé kölluð neyðarbraut. Um það var skemmtileg umræða á fésbókarvegg mínum, varla dólgsleg. Niðurstaðan var: Hvergi í handbók Flugmálastjórnar um Reykjavíkurflugvöll er minnst á slíkt hlutverk hinnar mjög svo stuttu og nánast ónotuðu brautar. Nú á ég við merkari vanda stríða. Þarf að gefa tvær bækur út á land. Aðra til manns, sem ég hef grunaðan um Framsókn, þótt hann vilji ekki játa það frekar en aðrir. Er ekki einboðið, að senda honum eða jafnvel báðum einhverja öndvegisbók Einars Kárasonar? Væri ekki „Þetta eru asnar, Guðjón“ alveg kjörin jólagjöf ársins?