Fjölmenningarsinnar fóru framúr sér þessa vikuna út af léttu rugli í þingmanni Sjálfstæðisflokksins um múslima. Líklega telja þeir einnig AHMED ABOUTALEB vera rasista. Er hollenzkur múslimi, fæddur í Marokkó, er borgarstjóri í Rotterdam. Sagði í sjónvarpsviðtali, að bezt sé fyrir þá múslima, sem sætta sig illa við frelsi og tjáningarfrelsi, að yfirgefa Holland. Þeir væru betur komnir í öðrum löndum, þar sem þeir gætu verið „þeir sjálfir“. Þetta er kjarni vandans: Ýmsir múslimar hafa skoðanir sharia-lögmála kóransins um frelsi og mannréttindi, sem stangast á við vestrænt frelsi og mannréttindi. Ætti að líða betur í ríkjum íslams.

Múslimavandi Íslendinga snýst ekki um öfgar terrorista. Snýst um, að hingað er komið hjartagott fólk, sem trúir ekki á miðlægustu gildi þjóðarinnar. Þarna eru karlrembur, sem vilja ráðskast með konur sínar, systur og dætur, sem hér eiga að hafa frelsi. Karlrembur, sem vilja taka réttlætið í sínar hendur, þótt ríkið hafi einkarétt á ofbeldi. Þarna eru bókstafstrúarmenn, sem viðurkenna hvorki vestrænt tjáningarfrelsi né vestræn mannréttindi og telja sharia í kóraninum duga. Sumt af þessu góða fólki sækir mosku, sem fjármögnuð var af trúarlegum forneðlum úr Sádi-Arabíu. Samanlagt er þetta hóflegur vandi, sem ekki verður leystur með ígildi gyðingaofsókna eða með að láta Styrmi njósna um bakgrunna.

Alls staðar er friður milli trúarbragða, nema á snertilínum og skörunum múslima við aðra trúflokka. Ekki þýðir að stinga höfðinu í sandinn. Íslam er ófriðlegri en önnur trú og því þarf að hafa gætur á múslimum. Neiti miðlægir pólitíkusar þessu, púkka þeir undir fylgi við öfgaflokka múslimahatara. Þar með er ekki sagt, að merkja beri múslima með ígildi gyðingastjörnu. Ríkisborgararétti þarf bara að fylgja yfirlýsing þeirra um, að þeir skilji, að veraldlegt þjóðfélag hefur sumpart önnur gildi en kóransins. Feðraveldi er til dæmis úthýst hér. Hér er líka mikið tjáningarfrelsi. Við vitum, að aðrir en múslimar skilja það.

Nánast öll trúarbrögð heims halda friðinn hver við önnur. Friður er hvarvetna, þar sem þau snertast eða skarast. Kristnir og búddistar, bramistar og sikkar, sjintóistar og náttúrudýrkendur, ásatrúarmenn og forfeðradýrkendur lifa saman í sæmilegum friði. Ein trú er þó sér á parti. Það er íslam. Hvar sem svæði hennar snertir svæði annarra trúarbragða eða skarast á við þau, þar er stríð. Þannig er ástandið í Kína og á Filipseyjum, á Indlandsskaga og um alla norðanverða Afríku. Hvar sem múslimar eru nógu margir, eru þeir í heitu eða köldu stríði við nágranna sína. Það er bara staðreynd. Því þarf að hafa sérstakan vara á múslimum.

Opnir skrifstofusalir komu til sögunnar seint á starfsævi minni. Ég sé eftir, að hafa ekki strögglað meira gegn þeim. Komið er í ljós, að lokuðu kontórarnir voru mannvænni og afkastavænni. Hávaðinn í opnu rými truflar einbeitinguna og helmingar afköstin. Fólk þarf helzt að vera með heyrnarhlífar til að lifa af þessa nýjung kölska. THE NEW YORKER fann út, að starfsmönnum leið verr í opnum sölum. Þeir framleiddu minna og sýndu minni hugkvæmni. Opnar skrifstofur stuðluðu að athyglisbresti. Í auknum mæli tók fólk sér veikindafrí. Hins vegar kom í ljós, að heimavinna skilar meiri afköstum en allar tegundir skrifstofa. Sú er líka mín reynsla.

Opinberir aðilar ættu ekki að kosta trúarskóla eða sérhagsmunaskóla að neinu leyti. Þekki þó helzt kaþólska skólann í Landakoti, sem löngum var í fréttum af ýmsu ókristilegu. Efast um, að hið opinbera megi afhenda fræðsluskyldu sína aðilum á sviði trúarbragða. Í Evrópu eru menn að vakna upp við, að einstaka moskuskólar hafa verið uppsprettur terrorista. Skynsamlegra er, að ríki og bæir annist sjálfir menntun fremur en að henni sé útvistað til gróðafíkla eða ofsatrúarmanna. Við lifum í veraldlegu samfélagi. Þurfum sízt á því að halda, að skrítnir hagsmunir geri skóla að vettvangi fyrir annarlegan heilaþvott.

Feginn er ég, að Sigmundur Davíð fór ekki til Parísar „af ýmsum samverkandi ástæðum“. Hann er þjóðinni til skammar, hvar sem hann kemur til siðaðra þjóða. Íslendingar kusu þetta, segja menn og hrista hausinn. Minnir pínulítið á Davíð Oddsson, sem sagði vinsæla heimabrúks-brandara sína erlendis; og enginn hló. Þaðan stafar óbeit Davíðs á Evrópu og Evrópusambandinu. Svipað er á seiði með silfurskeiðunginn, sem þjóðin hefur núna sett sér til öndvegis. Ógæfu Íslands verður margt að vopni, þótt Sigmundur Davíð sé ekki til sýnis á götum Parísar. Því sjaldnar sem hann er á fótum yfirleitt, því skár gengur hans dvergunum sjö.

Skipulögð trúarbrögð hafa oftast verið ógn við frið og mannréttindi. Kristni á sér blóðuga fortíð, þótt hún sé núna meira til friðs en áður. Nú er karlrembd íslam ein helzta ógnin við frið og mannréttindi í heiminum. Kóraninn er afleit bók eins og gamla testamentið. Nýja testamentið er töluvert skárra, en gallað þó. Verra er, að kóraninn með sharia-lögmálunum er miðlægur í ríkjum múslima.  Biblían er löngu hætt að vera miðlæg í vestrænum ríkjum. Ríki múslima viðurkenna alls ekki mannréttindaskrá Sameinuðu þjóðanna. Hafa í aldarfjórðung haft eigin Kairó-mannréttindaskrá, sem setur sharia-lögmál kóransins ofar nútíma mannréttinum.

Hálf þjóðin hefur það ágætt og er ekki í neinum vandræðum með peninga. Sá hluti getur gert með sér hálfrar þjóðar sátt um óbreytt laun. Hinn hlutinn gerir enga slíka sátt um að taka á sig tjónið af gælum ríkisstjórnarinnar við kvótagreifa og aðra auðgreifa. Þeir hafa fengið tugmilljarða af fjárlögum í formi lægri auðlindarentu og afnáms auðlegðarskatts. Hafa þar á ofan tekið tugi prósenta í launahækkanir. Geta alls ekki heimtað, að lág laun hækki bara um tvö eða þrjú prósent. Lágmarkslaun þurfa að hækka upp í hálfa milljón fyrir skatta. Til þess að það taki því að hafa vinnu í þessu furðuríki arðráns í boði örvita kjósenda.

45 ríki múslima telja sig ekki geta samþykkt mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna. Þau hafa undirritað aðra, eigin KAIRÓ-MANNRÉTTINDAYFIRLÝSINGU. Hún vísar sífellt til sharia-lögmála kóransins án þess að vitna í þau. Þessi 45 ríki taka kóraninn fram yfir nútíma mannréttindi, rétt eins og vestræn ríki tækju gamla testamentið fram yfir nútíma mannréttindi. Stafar af, að íslam er miðlæg í ríkjum múslima, en kristni ekki miðlæg í vestrænum ríkjum. Svo kemur í ljós, að fólk flýr unnvörpum þessi 45 ríki múslima og leitar á náðir vesturlanda. Þá getur fólkið ekki flutt með sér sharia-lögmálin og haft þau æðri stjórnarskrám.

Trú múslima er miðlæg, enda fóru endurreisn og franska byltingin framhjá þeim. Trúin er jaðarmál eða einkamál í vestrænum löndum. Hér gildir mannréttindaskrá, sem ríki múslima höfnuðu. Hafa í staðinn sína sharia-mótuðu Kairó-yfirlýsingu. Þótt vestræn ríki hagi sér oft dólgslega í þriðja heiminum, eru mannréttindi miðlæg í vestrænni hugsun. Því flykkja allir sér um Charlie Hebdo, þótt margir séu ósáttir við efni blaðsins. Vesturlandabúar vilja aðhald með valdinu, einnig því sem birtist í kirkju eða mosku. Múslimar trúa hins vegar á túlkun sína á sharia-lögmáli kóransins. Sharia gildir ekki og mun seint gilda hér á landi.

Gaman er að sjá lífskraftinn í Verkalýðsfélagi Akraness og bera hann saman við volæði Alþýðusambandsins. Skagamenn hafa tekið áróður atvinnurekenda og snúið honum á haus. Gera það með fyndni, sem er venjulega ósigrandi, öll fyndni er ósigrandi. Í gríni félagsins er tekið á sjálfvirkum flaumi af rugli úreltra hagfræði-hugtaka. Ruglið einkennir síðustu móhíkana gjaldþrota græðgiskerfis. Með síðustu móhíkönum á ég líka við verkalýðsrekendur Alþýðusambandsins. Þeir hafa kokgleypt ruglið úr atvinnurekendum. Málið er, að vitlaust er gefið í spilinu. Að lágmarkslaun eiga að nema hálfri milljón á mánuði fyrir skatta.

Mammonskirkja ríkisins væntir þess að fá tæpra 700 milljón króna leiðréttingu hjá ríkinu. Ríkisstjórnin býður svokallaðar leiðréttingar fyrir vildarhópa, ævinlega á kostnað almennings. Ríka, 400 fermetra fólkið er einn þessara hópa, ríkiskirkjan er annar. Á sama tíma er Landspítalinn rústaður og láglaunafólki skammtað svo naumt, að það þarf að sníkja hjá góðgerðasamtökum til að lifa. Mammonskirkjan er of dýr, þótt hún fái ekki svonefnda leiðréttingu. Hefur nærri óheftan aðgang að skólum og Ríkisútvarpinu. Fær sjálfvirka innsetningu félaga, í stað þess að ungt fólk þurfi með eigin umsókn að taka ábyrgð á aðild sinni.

Þegar öfgahægriflokkar múslimahaturs nálgast 20% kjörfylgi, þurfa miðlægir flokkar að athuga sinn gang. Sumt af þessu fólki getur verið húsum hæft, þótt reynt sé að hindra áhrif flokka þess. Miðlægir flokkar þurfa að kanna, hvort eitthvað sé nothæft í kröfum öfgahægraflokka. Til dæmis, að „í Róm lifirðu eins og Rómverji“. Að ekki sé gefið eftir af grónum gildum vestræns og veraldlegs samfélags. Að ekki sé lagt í kostnað vegna krafna um halal-mat í mötuneytum. Að hafnað sé kröfum um sharia, umskurn kvenna, heiðursdráp og hvers kyns villta karlrembu íslams. Einkum þó, að heimilt sé „guðlast“ að hætti Charlie Hebdo. Um íslam eins og um kristni.