Feginn er ég, að Sigmundur Davíð fór ekki til Parísar „af ýmsum samverkandi ástæðum“. Hann er þjóðinni til skammar, hvar sem hann kemur til siðaðra þjóða. Íslendingar kusu þetta, segja menn og hrista hausinn. Minnir pínulítið á Davíð Oddsson, sem sagði vinsæla heimabrúks-brandara sína erlendis; og enginn hló. Þaðan stafar óbeit Davíðs á Evrópu og Evrópusambandinu. Svipað er á seiði með silfurskeiðunginn, sem þjóðin hefur núna sett sér til öndvegis. Ógæfu Íslands verður margt að vopni, þótt Sigmundur Davíð sé ekki til sýnis á götum Parísar. Því sjaldnar sem hann er á fótum yfirleitt, því skár gengur hans dvergunum sjö.

Skipulögð trúarbrögð hafa oftast verið ógn við frið og mannréttindi. Kristni á sér blóðuga fortíð, þótt hún sé núna meira til friðs en áður. Nú er karlrembd íslam ein helzta ógnin við frið og mannréttindi í heiminum. Kóraninn er afleit bók eins og gamla testamentið. Nýja testamentið er töluvert skárra, en gallað þó. Verra er, að kóraninn með sharia-lögmálunum er miðlægur í ríkjum múslima.  Biblían er löngu hætt að vera miðlæg í vestrænum ríkjum. Ríki múslima viðurkenna alls ekki mannréttindaskrá Sameinuðu þjóðanna. Hafa í aldarfjórðung haft eigin Kairó-mannréttindaskrá, sem setur sharia-lögmál kóransins ofar nútíma mannréttinum.

Hálf þjóðin hefur það ágætt og er ekki í neinum vandræðum með peninga. Sá hluti getur gert með sér hálfrar þjóðar sátt um óbreytt laun. Hinn hlutinn gerir enga slíka sátt um að taka á sig tjónið af gælum ríkisstjórnarinnar við kvótagreifa og aðra auðgreifa. Þeir hafa fengið tugmilljarða af fjárlögum í formi lægri auðlindarentu og afnáms auðlegðarskatts. Hafa þar á ofan tekið tugi prósenta í launahækkanir. Geta alls ekki heimtað, að lág laun hækki bara um tvö eða þrjú prósent. Lágmarkslaun þurfa að hækka upp í hálfa milljón fyrir skatta. Til þess að það taki því að hafa vinnu í þessu furðuríki arðráns í boði örvita kjósenda.

45 ríki múslima telja sig ekki geta samþykkt mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna. Þau hafa undirritað aðra, eigin KAIRÓ-MANNRÉTTINDAYFIRLÝSINGU. Hún vísar sífellt til sharia-lögmála kóransins án þess að vitna í þau. Þessi 45 ríki taka kóraninn fram yfir nútíma mannréttindi, rétt eins og vestræn ríki tækju gamla testamentið fram yfir nútíma mannréttindi. Stafar af, að íslam er miðlæg í ríkjum múslima, en kristni ekki miðlæg í vestrænum ríkjum. Svo kemur í ljós, að fólk flýr unnvörpum þessi 45 ríki múslima og leitar á náðir vesturlanda. Þá getur fólkið ekki flutt með sér sharia-lögmálin og haft þau æðri stjórnarskrám.

Trú múslima er miðlæg, enda fóru endurreisn og franska byltingin framhjá þeim. Trúin er jaðarmál eða einkamál í vestrænum löndum. Hér gildir mannréttindaskrá, sem ríki múslima höfnuðu. Hafa í staðinn sína sharia-mótuðu Kairó-yfirlýsingu. Þótt vestræn ríki hagi sér oft dólgslega í þriðja heiminum, eru mannréttindi miðlæg í vestrænni hugsun. Því flykkja allir sér um Charlie Hebdo, þótt margir séu ósáttir við efni blaðsins. Vesturlandabúar vilja aðhald með valdinu, einnig því sem birtist í kirkju eða mosku. Múslimar trúa hins vegar á túlkun sína á sharia-lögmáli kóransins. Sharia gildir ekki og mun seint gilda hér á landi.

Gaman er að sjá lífskraftinn í Verkalýðsfélagi Akraness og bera hann saman við volæði Alþýðusambandsins. Skagamenn hafa tekið áróður atvinnurekenda og snúið honum á haus. Gera það með fyndni, sem er venjulega ósigrandi, öll fyndni er ósigrandi. Í gríni félagsins er tekið á sjálfvirkum flaumi af rugli úreltra hagfræði-hugtaka. Ruglið einkennir síðustu móhíkana gjaldþrota græðgiskerfis. Með síðustu móhíkönum á ég líka við verkalýðsrekendur Alþýðusambandsins. Þeir hafa kokgleypt ruglið úr atvinnurekendum. Málið er, að vitlaust er gefið í spilinu. Að lágmarkslaun eiga að nema hálfri milljón á mánuði fyrir skatta.

Mammonskirkja ríkisins væntir þess að fá tæpra 700 milljón króna leiðréttingu hjá ríkinu. Ríkisstjórnin býður svokallaðar leiðréttingar fyrir vildarhópa, ævinlega á kostnað almennings. Ríka, 400 fermetra fólkið er einn þessara hópa, ríkiskirkjan er annar. Á sama tíma er Landspítalinn rústaður og láglaunafólki skammtað svo naumt, að það þarf að sníkja hjá góðgerðasamtökum til að lifa. Mammonskirkjan er of dýr, þótt hún fái ekki svonefnda leiðréttingu. Hefur nærri óheftan aðgang að skólum og Ríkisútvarpinu. Fær sjálfvirka innsetningu félaga, í stað þess að ungt fólk þurfi með eigin umsókn að taka ábyrgð á aðild sinni.

Þegar öfgahægriflokkar múslimahaturs nálgast 20% kjörfylgi, þurfa miðlægir flokkar að athuga sinn gang. Sumt af þessu fólki getur verið húsum hæft, þótt reynt sé að hindra áhrif flokka þess. Miðlægir flokkar þurfa að kanna, hvort eitthvað sé nothæft í kröfum öfgahægraflokka. Til dæmis, að „í Róm lifirðu eins og Rómverji“. Að ekki sé gefið eftir af grónum gildum vestræns og veraldlegs samfélags. Að ekki sé lagt í kostnað vegna krafna um halal-mat í mötuneytum. Að hafnað sé kröfum um sharia, umskurn kvenna, heiðursdráp og hvers kyns villta karlrembu íslams. Einkum þó, að heimilt sé „guðlast“ að hætti Charlie Hebdo. Um íslam eins og um kristni.

Ráðherrar og læknar voru á ofskynjunarlyfjum, þegar þeir undirrituðu plagg um útópíu í rústum Landspítalans. Gott hefði verið plagg um, hvaða fé færi í að fá sérfræðinga og heimilislækna til að koma til landsins frá útlöndum. Hvaða fé færi í að fá lækna til að hætta við uppsagnir. Hvaða fé færi í að stytta bið eftir aðgerðum. Hvaða fé færi í að losna við myglusveppi á spítalanum. Ekki var skrifað undir neitt slíkt. Bara um fum, fúsk og loftkastala. Um nýjan spítala, beztu heilsu í heimi, frábær fjárlög og fleiri ofskynjanir forsætis. Ráðherrar efna aldrei loforð um fé, hvað þá loforð út í loftið um átök og metnað, tæki og nýjungar. Nýbúnir að reyna að kála spítalanum og ættu að liggja á geðdeildinni.

Í Evrópu er vaxandi fylgi við pólitíkusa, sem fiska í gruggugu vatni haturs á múslimum. Framsókn reri á sömu mið í kosningunum í fyrra og uppskar óvænt tvo borgarfulltrúa. Hervirki öfgamúslima í París felur í sér stórt skref í þessa átt. Búast má við auknu fylgi múslimahatara næstu árin, ef miðlægir pólitíkusar og flokkar þeirra taka ekki á málinu. Skilgreina þarf fjölmenningu upp á nýtt með hliðsjón af spakmælinu: „Í Róm lifirðu eins og Rómverji.“ Heimafólki má ekki finnast, að verið sé að troða fjarlægum hugmyndum upp á sig. Aðlögun að siðum og reglum dvalarlands þarf að verða meginþáttur í fjölmenningarstefnu.

„Í Róm lifirðu eins og Rómverji.“ Sumir múslimar eiga erfitt með að skilja það. Þegar ég er í Persíu haga ég mér eins og þarlendir. Sumir múslimar telja sig geta flutt með sér ýmsa ofsatrú, til dæmis karlrembu. Skilja ekki veraldlegt samfélag og vilja ekki aðlagast. Við slíkar aðstæður verður engin fjölmenning, bara stál í stál. Sumir múslimar eiga erfiðara en aðrir með að starfa með fólki af öðrum toga. Einangrast og láta klerka sína æsa sig upp gegn gestgjöfunum. Fjölmenningarstefna Evrópu bíður því skipbrot gagnvart sumum múslimum. Finna þarf leiðir fyrir þá inn í samfélagið eða hafna tilgangslausri aðild þeirra.

Persónuvernd úrskurðaði, að óheimilt væri að birta nöfn meðmælenda á framboðum flokkslista í Kópavogi. Birtingin sýndi, að frambjóðendur eins flokks mæltu með frambjóðendum hjá öðrum flokkum. Birtingin sýndi, að sumir pólitíkusar eru svo spilltir, að þeir reyna að skipta sér af framboðslistum annarra. Persónuvernd fannst þessi birting ótæk. Telur fréttir af spillingu vera vandamál, en ekki spillinguna sjálfa. Þannig hefur Persónuvernd starfað alla tíð. Reynir fyrst og fremst að vernda pólitíska og peningalega bófa. Reynir að breiða slæðu þagnar yfir skítinn í samfélaginu. Hún er réttnefnd Persónuvernd bófa og siðspilltra.

Franska lögreglan stóð sig illa. Henni mistókst að vernda fólk skoptímaritsins Charlie Hebdo, sem var undir verndarvæng hennar. Blaðið hefur lengi gert grín að múslimum og birt beittar skrípamyndir eins og Jyllandsposten 2005. Ljóst er, að múslimum fellur slíkt illa. Skopið er hins vegar hluti trúlausrar arfleifðar vestrænnar menningar. Það snýr jafnt að kristni og íslam. Til dæmis er í Evrópu viðurkennt að grínast megi með Jesú Krist eins og Múhameð. Múslimar, sem leita sér heimkynna á vesturlöndum, verða án skilyrða að sætta sig við siði og reglur þess heimshluta. Ríkinu ber að vernda þá, sem reita tryllt öfgafólk til reiði.

Fjölmenningarstefna riðar til falls. Fjöldamorð á vegum öfgamúslima í París í morgun verða Vesturlöndum tilefni til að herða varnir gegn ofbeldi öfgahópa. Finna þarf út, hvað atriði það eru í fortíð morðingja, sem leiða til slíkrar fólsku. Gildir bæði um öfgamúslima og um aðra slíka, til dæmis hægri öfgamenn eins og Breivik. Um múslima vitum við, að einstaka róttækir klerkar íslams á Vesturlöndum hvetja til óhæfuverka og lýsa fólsku sem hetjudáð. Slíkir klerkar eru til dæmis í Bretlandi og Danmörku. Einkum klerkar í söfnuðum wahabíta, kostaðir frá Sádi-Arabíu. Slíkar uppsprettur ofbeldis þarf að reka úr landi og loka viðkomandi moskum. Aðkomufólk verður að virða siði og reglur vesturlanda.