Bókstafirnir IS geta valdið misskilningi. Varð fyrst var við það fyrir fimmtíu árum, þegar við hjónin vorum að aka um Alpana. Tókum eftir því, að bíll fylgdi okkur fast á eftir. Við stönzuðum á útsýnisstað og fólkið á hinum bílnum líka. Þá kom í ljós, að fólkið hélt, að IS á bílnum stæði fyrir Ísrael. Fólkið átti dóttur í hugsjónavinnu á samyrkjubúi í Ísrael og vildi endilega faðma okkur. Nú kemur í ljós, að fleira ruglar en Ísrael eitt. Komin eru til sögunnar samtök terrorista, sem heita ýmist ISIS eða IS. Komust yfir lénið .is og settu allt á annan endann hér í stjórnkerfinu. Kannski verðum við að endurskoða landstáknið.

Hafi einhver efast um, að Sigmundur Davíð sé með réttu ráði, staðfestist sá efi á Stöð 2. Þar var sýnt, hvernig forsætisráðherra slakar sér með því að kasta pílum í andlitsmynd af forvera sínum í starfi. Ég veit ekki, hvað á kalla þess konar bilun, né að góðvini hans, Loga Bergmann, þótti þetta gasalega fyndið. Maður kastar hvorki pílum í myndir af fólki né stingur dúkkur með prjónum, nema maður sé bilaður. Og hefur ekki gaman af því, nema maður sé bilaður. Hörmulega er komið fyrir kjósendum að hafa valið yfir sig frík. Sem hefur það helzt fyrir stafni að kasta pílum í mynd af forvera, sem reyndi þó í hvívetna að gera gagn.

Hvað er þessi Baltasar Kormákur að vilja upp á dekk? Framsókn hefur sjálf leyst framtíðarvanda unga fólksins með fyrirhugaðri áburðarverksmiðju. Getur þessi maður ekki hætt að ráfa um hverfi 101 í lopapeysu og drekka latté? Getur hann ekki fengið sér heiðarlega vinnu, til dæmis í áburðarverksmiðju Framsóknar eða úti í Vestmanneyjum hans Elliða? Fram unga fólk undir Framsóknar merki, hér á þjóðin örugga von. Ísland þarf ekki á auðnuleysingjum að halda, svona afætum á vinnandi fólki. Þetta hefst af stjórnlausri sóun peninga í alls konar menningu og annan óþarfa. Íslendingar hafa aldrei lifað á menningu, fuss. Og enga mosku, takk; við erum Íslendingar.

Deloitte hefur löngum vakið aðdáun manna. Ég man enn eftir yfirlýsingu þess eftir hrunið: „Deloitte er alþjóðlegt endurskoðunar- og ráðgjafarfyrirtæki og niðurstöður þess fást ekki keyptar.“ Einmitt. Ég held enginn missi svefn yfir nýjustu yfirlýsingu þessa fyrirtækis. Hún snýst um, að skjólstæðingar þess geti ekki borgað núverandi auðlindarentu. Var hún þó lækkuð svo mikið, að ríkið verður í staðinn að rústa Landspítalanum. Deloitte er ein af þessum skapandi endurskoðunarstofum, sem fá þær útkomur, sem bezt henta viðskiptavinum. Allar aðvörunarbjöllur hljóta að glymja í hvert sinn slík stofnun gefur yfirlýsingu. Eins og þá nýjustu: „Við mundum aldrei setja nafn okkar við einhvern áróður.“

Jane Jacobs, einn þekktasti úrbanisti heims, SEGIR, að borgarskipulag sé bara gervivísindi. Fjölbreyttar kreddur rísi á grundvelli takmarkaðra athugana á breytingum. Um þetta segir hún: „Years of learning and a plethora of subtle and complicated dogma have arisen on a foundation of nonsense.“ Ein slík tegund af rugli er að grafa um sig í skipulagi Reykjavíkur. Það er þrenging byggðar, sem fer senn að valda miklum kostnaði og óþægindum. Þar hafa menn fengið þá flugu í hausinn, að bíllinn sé af hinu illa og að leggja beri steina í götu hans. Þá muni fleiri fara að hjóla eða taka strætó. Eru ekki vísindi, heldur terrorismi.

Lífeyrissjóðir landsmanna eitra stéttarfélög og Alþýðusambandið. Magnar græðgi verkalýðsrekenda og magnar hungur þeirra í stjórnarsetu í lífeyrissjóðum og fyrirtækjum sjóðanna. Þar sitja þeir með atvinnurekendum og spila rúlettu á fjármálamarkaði. Yfirleitt með skelfilegum afleiðingum fyrir sparifé okkar. Fjárfestingarfyrirtæki sjóðanna taka yfirleitt stranga afstöðu gegn hagsmunum almennings og starfsmanna. Þau eitra hugarfar verkalýðsrekenda, sem fá glýju í augun, þegar þeir horfa ofan í koníaksglasið á fundum. Fjárfestingarfyrirtækin hafa farið mjög illa með peninga og eyðilagt hugmyndafræði kjarabaráttunnar.

Útborguð lágmarkslaun eftir skatta ættu að vera 360.000 krónur hér á landi. En eru langt innan við 200.000 krónur. Það stafar af, að rjómanum af þjóðartekjum er stungið undan. Hverfur í skapandi bókhaldi kvótagreifa og í kennitöluflakki. Dúkkar sumpart upp á Tortola. Siðblindur stórþjófar reka samfélagið. Meðsekir svindlinu eru kjósendur, sem færðu okkur pólitíkusana. Svo og stéttarfélögin, sem sitja með athafnaskáldum í spilavíti og grýta lífeyri okkar í allar áttir. Væri hér ekki spilling, mundu 360.000 krónur útborgaðar vera gerlegt lágmark. Þriðjungur af þessu færi í húsnæði, þriðjungur í mat og þriðjungur í annað.

Fréttir eru eina efnið, sem ég fylgist með í útvarpi og sjónvarpi. Ekkert annað höfðar til mín, hvorki þættir né bíómyndir. Attenborough er sjaldséður og ekki sjást Brunetti eða Montalbano, ítölsku löggurnar mínar. Nú er helzt í fréttum, að áhorf á fréttir í sjónvarpi minnkaði hjá ríkinu niður í sama og á Stöð 2. Ég er ekki þáttur í þessari minnkun. Hlusta á fréttir í útvarpi í hádegi og finnst þær harla góðar. Horfi á fréttir í sjónvarpi að kvöldi af vana og finnst þær veigalitlar. En tölurnar segja sitt. Efnið, sem er forsenda almannaútvarps; fréttir, veður og opinberar tilkynningar, höfðar ekki lengur til þorra fólks.