Björgólfsfeðgar fengu fjölmiðlunga til að ljúga, að þeir væru meðal ríkustu manna heims. Aurasnobbar féllu fram á hné og tilbáðu þá. Geir Haarde leitaði ráða yngri feðgans að eigin sögn. Lánastofnanir og lífeyrissjóðir lánuðu þeim kruss og þvers. Spurðu ekki einu sinni, hvers vega svo rosalega ríkir menn þyrftu lán. Þannig eignuðust Björgólfsfeðgar Landsbankann án þess að borga krónu. Greiddu sér síðan út kaupverðið í formi arðs. Samt endurgreiddu þeir ekki, heldur skulda lánin enn. Heimta nú helmings afslátt af skuldinni í Kaupþingi. Neita að endurgreiða lífeyrissjóðum krónu. Gegnheilir skúrkar.

Um miðjan marz samþykkti flokksþing Framsóknar aðildarviðræður að Evrópu án undangenginnar þjóðaratkvæðagreiðslu. Einungis með umboði frá meirihluta Alþingis. Um miðjan júli berst þingflokkur Framsóknar með kjafti og klóm gegn aðildarviðræðum án undangenginnar þjóðaratkvæðagreiðslu. Umboð Alþingis og flokksþings nægir flokknum ekki lengur. Hefur umpólast á fjórum mánuðum. Er þó formaðurinn hinn sami núna og hann var þá. Dæmigerð Framsókn gamalla tíma. Nakin tækifærismennska hefur löngum verið höfuðeinkenni flokksins. Nýi formaðurinn hefur gert hana að leiðarljósi síns pólitíska ferils.

Af hverju brjálast Bjarni Benediktsson, þegar ríkisstjórnin reynir að þrífa upp skítinn eftir hann sjálfan? Bjarni var þingflokksformaður flokksins, þegar hann hafði stjórnarforustu í hruninu. Studdi aðgerðir ríkisstjórnar Geirs Haarde, þar á meðal uppgjöf hans í IceSave. Ég held Bjarna væri nær að þegja núna, þegar ógeð þess tíma er öllum orðið sýnilegt. Vera má, að þeir, sem þrífa, hafi ekki staðið sig alveg nógu vel. Það breytir því ekki, að það voru Bjarni Benediktsson og félagar hans, sem skitu allt út. Þeir þrifu ekki eftir sig frekar en aðrir rónar. Óvenjulega forhert afneitun hjá rónunum.

Kristján Möller er kjördæmispotari, lítill kall í of stóru embætti. Mitt í hruni þjóðarinnar djöflast hann í að útvega gat í Vaðlaheiði. Næst á eftir götum við Héðinsfjörð. Þetta jaðrar við bilun. En svona voru ráðherrar gamla tímans. Hann er ekki fyrsti kjördæmispotari stjórnmálanna. En nú eru nýir tímar. Þjóðin vill alls ekki svona vinnubrögð lengur. En það strandar á Samfylkingunni. Eftir hrunið hefur hún í tvígang valið kallinn til að stýra samgöngumálum landsins. Hefur Samfylkingin efni á því hneyksli, verandi einn af orsakavöldum hrunsins? Getur hún ekki losað okkur við kjördæmispotarann?

Mesta bankarán heimsins er upplýst. Aðeins er eftir að kanna refsiábyrgð. Við vitum, að starfsmenn bankanna bera ábyrgð, þeir áttu að gæta hagsmuna bankans. Gildir um bankastjóra, deildarstjóra, lögmenn og endurskoðendur. Næstir í röð eru stjórnir bankanna, áttu þær að vita um bankaránið? Bera þær yfirleitt einhverja ábyrgð? Síðan eru það aðaleigendur bankanna. Bera þeir ábyrgð sem eigendur, því að tjónið lenti á þjóðinni? Misnotuðu þeir aðstöðu sína sem aðaleigendur til að láta bankastjóra ryksuga peninga fyrir sig úr bönkunum? Einfaldar spurningar, sem dómstólar eiga að geta svarað strax.

Tryggvi Þór Herbertsson alþingismaður getur ekki lengur verið í pólitík. Sem forstjóri Aska aðstoðaði hann Wernerssyni við að ræna og rupla bótasjóð Sjóvá. Til að kaupa einhverjar fylleríshugmyndir í Macau. Tryggvi Þór fann svoleiðis rugl handa Karli og Steingrími Wernerssonum. Saman tókst Tryggva og sjóðræningjunum að stúta milljörðum af peningum tjónþola. Nú hefur ríkið hlaupið undir bagga með tólf milljörðum til að bjarga líkinu af Sjóvá. Wernersbræður og Þór Sigfússon verða vafalaust settir inn. En hvað með Tryggva Þór Herbertsson? Er hann ekki bara hinn nýi Árni Johnsen á Alþingi.

Þjóðinni var forðað frá byltingu. Finnur kúluprins í Kaupþingi segir nú, að ekki hafi staðið til að afskrifa hálfa skuld Björgólfsfeðga. Auðvitað var það ætlunin, en uppljóstrunin hitti kúluprinsinn sofandi í rúminu. Finnur Sveinbjörnsson er hluti gamla timans, skilur ekki nýja Ísland. Hafði ekki hugmynd um, að siðferðilega útilokað er að hlusta á hugmynd um að afskrifa skuldir froðufeðganna. Bjöggarnir eru anaþema hina nýja Íslands. Þeir fá aldrei sérmeðferð, sem viðskiptamenn bankans fá ekki. Þá yrði bylting. Þetta skilur kúluprinsinn alls ekki. Telur froðufeðgana vera æðri venjulegu fólki.

Þór Sigfússon, fyrrum forstjóri Sjóvá, heldur fram, að hluti rekstrarins hafi verið utan valdsviðs síns sem forstjóra. Stjórn fyrirtækisins hafi sjálf séð um fjárfestingar. Þær voru sumpart langt utan hagsmuna tjónþola, meðal annars í skýjakljúfi í Macau. Af slíkum fjárfestingum varð ofurtap. Engin leið er að skilja, hvernig hluti rekstrar sé utan valdsviðs forstjóra. Ástandið í Sjóvá var því helsjúkt á valdatíma Þórs. Bótasjóður þess var misnotaður í þágu nýrra eigenda Sjóvá, Karls og Steingríms Wernerssona. Þeir áttu innantómu froðuna Milestone. Af hveru ganga sjóðsþjófarnir enn lausir?

Við erum laus við Davíð Oddsson, sem nýtur illa fenginna eftirlauna. Ítalir eru ekki svona heppnir, þeir sitja uppi með sinn greifa, Silvio Berlusconi. Hann er verri en Davíð. Silvio er gamalmenni, sem þjáist af þörf fyrir að horfa á berar stelpur. Einnig er hann alþjóðlega viðurkennt fífl, getur ekki stjórnað neinu. Er til vandræða á fundi áttveldanna í L’Aquila á Ítalíu fyrir að trassa að undirbúa fundinn. Bandaríska utanríkisráðuneytið varð að taka málið í sínar hendur. Berlusconi ræður fjölmiðlum Ítalíu og er fyrst og fremst innantóm fjölmiðlastjarna. Ítalir eru vitlausari en Íslendingar.

Niðurlægjandi er fyrir Þór Sigfússon að segja sig hafa verið valdalausan forstjóra Sjóvá. Honum hafi ekki verið treyst fyrir fjárfestingum bótasjóðs tryggingafélagsins, því sem máli skiptir. Hann hafi bara verið nothæfur í að sýna glærur á fundum Samtaka atvinnulífsins. En Þór er ekki að hugsa um niðurlæginguna. Hann hefur áþreifanlegri vandræði í huga. Er að reyna að komast hjá fangelsi. Svo einfalt er það. Svindl Milestone með bótasjóð Sjóvá er svo hrikalegt, að málsaðilar reyna að koma sér undan á hraðahlaupum. Þór er bara að segja þjóðinni, að það sé ekki hann, sem stal bótasjóði Sjóvá.

Hrunið var ekki Geir Haarde að kenna, heldur kjósendum Sjálfstæðisflokksins. Gáfu okkur ekki bara ráðalausan Geir, sem lofaði IceSave greiðslunni. Einnig gereyðingarvopnið Davíð Oddsson. Gáfu okkur frjálshyggju og græðgisvæðingu. Gáfu okkur einkavinavæðingu bankanna og skort á eftirlitsiðnaði. Ýmsir aðrir komu að sögunni, en ábyrgð kjósenda Sjálfstæðisflokksins er yfirþyrmandi. Nú hefur nýr formaður bætt um betur. Ofan á fyrri hneyksli hefur flokkurinn alveg gleymt IceSave-fortíðinni. Kjósendur flokks Bjarna Benediktssonar eru meiri dreggjar þjóðfélagsins en kjósendur flokks Geirs Haarde voru í haust.

Nú á í þriðja skiptið að reyna að gera brot á gjaldeyrishöftum refsiverð. Alþingi er tvisvar í vetur búið að setja lög um það, án þess að það hafi tekizt. Nú er Alþingi að reyna það í þriðja skiptið. Því að lögmenn hafa ákveðið, að fyrri lög hafi ekki tekizt. Tímabært er, að Alþingi kanni, hvernig því tekst trekk í trekk að gera annað en það, sem það hyggst gera. Sumpart snýst vandinn um viðskiptaráðuneytið. Þar semja blýantsnagarar lagafrumvörp án þess að geta sett í þau refsiákvæði. Falla alltaf í ómegin, er kemur að þeim kafla. Þarf ekki að koma þeim embættismönnum á sjúkrahús?

“Það eru engar forsendur fyrir því að afskrifa þetta lán … Skilanefndin hefur ekkert leyfi til að afskrifa þetta lán fyrr en eftir árangurslaust fjárnám og aðrar fullnustuaðgerðir.” Þetta segir Vilhjálmur Bjarnason, helzti siðapredikari fjármálaheimsins. Hann er að tala um sex milljarða lán Björgólfsfeðga í Kaupþingi. Skilanefnd Kaupþings hefur stundað ýmsa vafasama gerninga, enda er þar kúlulánafólkið enn við völd. Engin illvirki hennar komast þó í hálfkvisti við þessa rugluðu hugmynd hennar: Að ræða um að gefa Björgólfsfeðgum þrjá milljarða króna framhjá fjárnámi og fullnustuaðgerðum.

Frekja Björgólfsfeðganna ríður ekki við einteyming. Keyptu Landsbankann hjá Davíð fyrir spottprís, ellefu milljarða. Tóku til þess lán í Kaupþingi upp á sex af þessum ellefu milljörðum. Vilja nú borga helminginn til baka, þrjá milljarða. Afleiðing eignarhalds þeirra er mörghundruð milljarða skuld okkar og afkomenda okkar. Bjöggarnir hafa engan snefil af sjálfsvirðingu. Þá á að gera landræka í ævilanga útlegð. Eiga að taka með sér Davíð Oddsson, sem arfleiddi þá að stjórnarformanni bankans, þegar þeir tóku við herfanginu. Fráleitt er, að Kaupþing gefi eftir krónu af milljarðaskuld Björgólfsfeðga.

Davíð Oddsson varð frægastur, þegar hann sagði Rússa mundu bjarga okkur frá hruninu með risavöxnu láni. Það var bara ímyndun. Stundum kemur hann fram í sjónvarpi og segir frá gögnum, sem hann man vitlaust eða eru bara ekki til. Stundum segir hann okkur í sjónvarpinu frá því, sem hann segist hafa sagt mönnum í einkasamtölum. Minnist ekki á, að hann sagði opinberlega og birti opinberlega þveröfugar skoðanir á sama tíma. Minni Davíðs er það ruglaðasta, sem þekkist hér, að svo miklu leyti sem það virkar yfirleitt. Lýðskrum hans er komið svo langt út af kortinu, að það er orðið að læknisfræðilegum vanda.