Væri einkarekið heilsukerfi að bandarískum hætti fyrirmynd, mundu menn útskýra það með tölum og útreikningum. Ríkisstjórnin gerir ekkert slíkt, heldur ræðst í gerræði að Landspítalanum til að gefa einkarekstri svigrúm. Reynslan segir þó, að bandaríska kerfið er næstum tvöfalt dýrara á mann en íslenzka kerfið, þjónar þó bara hálfri þjóðinni. Bandaríska kerfið tekur 16% af landsframleiðslu og þjónar 50% þjóðarinnar. Hér kostar heilbrigðiskerfið 9% af landsframleiðslu og þjónar 100% þjóðarinnar. Ríkisstjórnin ryðst hér fram með gerræði eins og með flutningi stofnana út og suður, eins og starfsfólkið séu einhverjir lausamunir.

Heilsumóttakan í Ármúla er einn einkaspítalanna, sem á að leysa Landspítalann af hólmi. Þar verður fullkomin tækni í skurðstofum, öfugt við rústir gamla spítalans. Þetta verður í boði fyrir þá, sem geta borgað sjálfir í anda teboðs og brauðmolakenningar. Sjálfstæðisflokkurinn er af ásettu ráði að knésetja Landspítalann til að rýma fyrir einkarekstri. Eva Consortium heitir fyrirtækið, sem þar er að rísa í gamla Broadway. Við stefnum hraðbyri í samfélag, þar sem hálf þjóðin býr við sult og seyru og stuttar ævilíkur. Mest af hinum berst við að borga rándýrar einkatryggingar. Sigurvegarar eru eina prósentið, sem rekur Flokkinn.

Alla mína skólatíð kom ég aldrei í kirkju. Varð aldrei var við trúboð presta í skólum. Kirkjuheimsóknir skólabarna á aðventu voru hvorki hefð né reynsla í skólum minnar fortíðar. Ríkiskirkjumenn fara þar með rangt mál. Og skólarnir eru látnir borga rútur undir þessar heimsóknir. Trúboðið byrjaði, þegar fólk var farið að yfirgefa ríkiskirkjuna. Það er ekki hlutverk skóla að taka þátt í trúboðinu og allra sízt í kostnaði við það. Hins vegar má kynna ríkiskirkjuna, önnur trúarbrögð og lífsskoðunarfélög fyrir börnum og gæta þá jafnræðis. Ásatrú á ekki síðri þátt í gildum samfélagsins. Flest af þeim gildum eru raunar veraldleg.

Talsmenn ríkisstjórnarinnar hika ekki við að kenna Evrópusambandinu um mistök hennar. Eða þá Steingrími J. Sigfússyni. „Hann byrjaði“ segir Ragnheiður Elín Árnadóttir, þegar ferðapassinn er hengdur um háls hennar. Nú er reynt að telja mönnum trú um, að Evrópa heimti ferðapassa hér á landi. Þetta minnir á, þegar Matvælastofnun kenndi Evrópu um íslenzka bannið við vöflukaffi kvenfélaga í haustréttum. Evrópusambandið er þægileg Grýla, þegar fólk hefur engin rök. Nú síðast er Evrópu kennt um rafrænu skilríkin, sem ríkisstjórnin hefur smíðað til að gefa Árna Sigfússyni feitan bita. Skattlykillinn er traustur og nægir alveg.

Alþjóða efnahags- og framfarastofnunin hefur fundið orsök stöðnunar efnahags á Vesturlöndum. Sökudólgurinn er brauðmolakenningin, sem fylgt hefur verið í kjölfar Reagan og Thatcher. Hún hefur aukið bilið milli ríkra og fátækra, mest í Bandaríkjunum og næstmest í Bretlandi. Í Bandaríkjunum vinnur fólk sig ekki lengur upp stigann, heldur lokast inni á lægsta þrepinu. Hinum fátæku fjölgar. Til viðbótar gamlingjum, öryrkjum og einstæðum er nú komið láglaunafólk, sem ekki á fyrir nauðsynjum. Það dregur úr veltu og eykur spennu í Bandaríkjunum og Bretlandi. Þar er vopnaðri löggu sigað á fátæklinga. Við erum síðbúin á sömu ógæfubraut.

Vilhjálmur Bjarnason alþingismaður hefur fundið upp íslenzka sérútgáfu hinnar úthrópuðu brauðmolakenningar. Lægri vörugjöld á tækjum séu góð fyrir fátæka. Þeir geti nefnilega keypt brúkaða flatskjái hinna ríkustu, er þeir síðarnefndu fá sér nýja og stærri. Þannig muni ríkidæmið sáldrast niður til fátækra. Það mun að vísu ekki standast frekar en upprunalega brauðmolakenningin. Alþjóða efnahags- og framfarastofnunin segir þá kenningu hafa valdið miklum skaða. Brauðmolakenningin er sögð hafa leitt til stöðnunar. Brauðmolarnir sáldrist ekki til fátækra, heldur aukist stéttaskipting og reiði fátækra magnist.

Seðlabankastjóri er í öngum sínum yfir nýjum útreikningum Hagstofunnar. Þeir sýna engan hagvöxt á þessu ári, þvert ofan í spár Seðlabankans. Hagstofustjóri svarar með því að segja reikningsaðferðir þær sömu og áður. Raunar er hagvöxtur ónothæf forsenda, þar sem hann mælir ekki hagvöxt, heldur viðskiptaveltu. Fólk heldur einfaldlega að sér höndum í jólaösinni. Eigi það pening, eyðir það ekki. Reiknar með frekari ofsóknum SDG og BB. Þeir hafa hækkað lyfjakostnað, hrakið heilsuveilt fólk til dýrari einkabransa, hækkað matarskatt, dregið úr velferð. Hækka allt, sem leggst þungt á fátæka. Fólk svarar með að eyða ekki að óþörfu.

Tvær prinsessur dáleiddu evrópskan dómstól, önnur óvart. Díana dó 1997 og Evrópuþingið samþykkti 1998 ályktun um verndun fólks gegn ónæði fjölmiðla. Áður var bara vernd gegn ofsóknum valdasjúks ríkisvalds. Stjórnlagadómstóll Þýzkalands hafnaði breytingu Evrópuþingsins í Karólínudómi 1999. Prinsessa númer tvö, Karólína af Mónakó, hafði kært birtingu mynda af sér á veitingahúsi. Síðan úrskurðaði Evrópudómstóllinn henni í hag 2004. Þýzka ríkið greiddi henni skaðabætur, en rukkaði ekki hina ákærðu fjölmiðla. Allt er því eins og áður var. Lítið mark er tekið á úrskurði Evrópudómstólsins. Talinn vera feilskot.

Ásatrú er mikilvægur þáttur í siðfræði Íslendinga. Þjóðartrú á fyrstu öldunum arfleiddi komandi kynslóðir að siðfræði Hávamála. Landslög fram eftir öldum voru mótuð af germanskri hefð og enn höldum við jól. Á síðustu öldum kom Rómarréttur til sögunnar og gaf okkur siði þeirra laga, sem við nú búum við. Grískir siðir móta okkur líka. Grikkir tóku við kristni og þróuðu hana áfram, samanber Pál postula. Síðan komu endurreisn og franska byltingin, sem fluttu okkur grísk-rómverska hefð. Rangt er hjá þjóðkirkjumönnum að íslenzk siðmennt sé kristin. Kristni er einn þáttur af mörgum í þjóðinni. Einn af mörgum.

Svokallaður hagvöxtur er enginn á þessu ári, þrátt fyrir spár ríkisstjórnar og seðlabanka. Nú binda þau vonir við, að þetta lagist með innkaupaæði jólanna. Sú fróma ósk sýnir í hnotskurn, hversu vitlaus mælikvarði er svonefndur hagvöxtur. Hann sýnir raunar engan hagvöxt heldur aukningu á viðskiptaveltu. Hin úrelta hagfræði, sem hér er rekin, þrýstir upp eyðslu, því hún sýnir falskan hagvöxt. Auðvitað eiga allir að spara, sem sparað geta. Framtíðin er í algerri óvissu. Kjarasamningar eru lausir og verkalýðsrekendur hemja ekki reiði félagsmanna. Snjóhengjan vofir yfir okkur og krónan er á heimsins dýrustu bráðaþjónustu.

Sýkna Reynis Traustasonar og Jóns Trausta Reynissonar í Hæstarétti færir dóma aftur í fyrra horf. Liðið er það tímabil, að lagatæknar gátu hengt sig í stök orð í meiðyrðamálum. Meta verður ritað efni „sem eina heild“. Lagatæknar mega ekki festa sig í textaskýringum einstakra orða eins og þau hafi sjálfstætt gildi. Tungumál er ekki stök orð, heldur fljótandi heild með inntaki, sem næst ekki með orðhenglum lagatækna Njálu. Í Vestur-Evrópu var aldrei innleiddur sá orðhengilsháttur, sem íslenzkir dómarar hafa beitt. Loksins nú má búast við að meiðyrðadómar í Hæstarétti fylgi vestrænum skilningi á texta „sem einni heild“.

Nú eru góð ráð dýr. Eftirlitsstofnun EFTA grunar, að stjórnvöld séu að láta skattgreiðendur niðurgreiða orku til kísilmálmverksmiðju á Bakka við Húsavík. Slíkt stríðir gegn reglum fríverzlunarsvæðisins gegn óhóflegum fyrirgreiðslum. Eftirlitsstofnunin efar, að orkuverðið dekki kostnað við Þeistareykjavirkjun. Þar veldur miklu fimm milljarða fyrirgreiðsla skattgreiðenda við tengivirki og orkuflutning. Þessi afstaða sýnir, að enn er í fullu gildi sú séríslenzka stefna, að stóriðja skuli fá niðurgreidda orku. Þannig leggi hún ekki neitt af mörkum í eðlilega auðlindarentu. Enn er þjóðin látin gefa auðlindir sínar.

Enn er forsætis á flótta frá veruleikanum. Mætir nánast aldrei til alþingis, jafnvel ekki þegar aðalmál ríkisstjórnarinnar er rætt. Getur ekki heldur skýrt skulda-niðurfellinguna og svarar engum spurningum þingmanna um hana. Þannig er öll hans pólitík. Hann er meira eða minna í felum, en skýst fram endrum og eins til að boða stærri heimsmet en nokkru sinni fyrr. Þá sjaldan sem hann sést, hreytir hann ókvæðisorðum í þingmenn og hefur sig jafnóðum á burt. Hegðun hans er einsdæmi í sögu íslenzkra forsætisráðherra. Hann mun áfram lifa í Undralandi sínu unz fávísir kjósendur sjá gegnum hans og segja honum, að nú sé komið nóg.

Ísland er vel innan við þau 10% landsframleiðslu, sem heilsuþjónusta kostar í nágrannalöndunum. Hlutfallið hefur lækkað á stuttum ferli ríkisstjórnar, sem vill laska ríkisrekna þjónustu. Lækkunin stafar ekki af fátækt ríkisins, því að ríkisstjórnin hefur kastað tugum milljarða í auðgreifa. Lækkun stafar af, að heilbrigðismál eru ekki forgangi, þau eru í afgangi. Smádæmi um forgangsröðun stjórnarinnar er, að forsætis er kominn með sjö aðstoðarmenn og getur samt ekki svarað spurningum fjölmiðla. Ríkið er rekið af heimskum bófum, það er einföld staðreynd. Óhugsandi er, að nokkur önnur stjórn mundi drepa fólk á biðlistum.

Um náttúrupassann gildir spakmæli Davíðs Oddssonar: Svona gerir maður ekki. Það fer þvert ofan í kjósendur, að þeir eigi að borga sérstakan passa til að skoða landið. Það eitt gerir hann að einstæðri heimsku ráðherrans. Fólk hafnar honum þó ekki af nízku. Almennt vilja menn hækkun gistináttagjalds, sem kostar ekkert nýtt vesen. Margt annað fáránlegt er við þennan passa. Ragnheiður Elín hlustar alls ekki, ekki á hagsmunaaðila og ekki á almenning. Hirðir ekki um landslög, sem forskrifa frjálst aðgengi fólks. Einnig kostar passinn stórfé í eftirliti, sem ekki þarf, þegar gjaldinu er bætt ofan á gistináttagjald. Einstæð fávísi.