Gerræði er stundum æðra lögum í dómsmálum hér á landi. Jafnvel dómstjórar fara ekki eftir lögum og reglum. Halldór Halldórsson fer ekki eftir Dómstólaráði. Dómstjóri Norðurlands vestra birtir dóma bara í undantekningartilvikum. Suma dóma birtir hann eftir dúk og disk, þegar hann hefur sætt ákúrum fyrir gerræði. Skýringar hans halda ekki vatni. Segir héraðið of fámennt til að rétt sé að birta dóma. Segir birtingu gera dóma eilífa, því „Google gleymir engu.“ Þetta er prívat gerræði. Ófært að hafa dómara, sem fer ekki eftir lögum og reglum í eigin hegðun. Skrítið, að Dómstólaráð láti sig ekki varða gerræði dómstjórans.

Í vikunni skrifaði ég stutta pistla í kjölfar hryðjuverksins á Charlie Hebdo. Niðurstaða mín er, að hér sé lítill múslimavandi. Ekki er vitað um terrorista hér. Að múslimar eigi að fá að reisa sínar moskur í friði. Nýir ríkisborgarar kynni sér þó mannréttindi og málfrelsi í stjórnarskrá og hvernig þau feli í sér önnur gildi en sharia kóransins. Gera þarf fólki grein fyrir, að það geti ekki farið gegn stjórnarskrá. Rannsóknir sýna, að í Evrópu er undirliggjandi víðtæk andstaða múslima við vestræn gildi á þessu sviði. Úr hverju þúsund manna mengi, sem efast um slík atriði, kemur kannski bara einn terroristi. En það er of mikið.

Lízt illa á bókstaf múslima, fráhrindandi trú, er byggist á forstokkaðri karlrembu kóransins. Og öðrum texta hans, sem stríðir gegn málfrelsi og mannréttindum nútímans. Meðal „hófsamra“ múslima á vesturlöndum er því miður töluverður stuðningur við ógeðfelld sharia-ákvæði kóransins. Raunar eru önnur trúarbrögð litlu skárri. Hef þó í huga, að gagnrýni á kirkjukristni snýst um löngu liðna tíð og gildir varla í nútíma. Kirkjukristni hefur dottið úr vestrænu valdakerfi nema í afturhaldsríkjum á borð við Ísland. Gamla testamenti gyðinga og kristinna er sama ógeð og kóraninn og ætti að falla úr biblíunni. Vond er hvers kyns bókstafstrú.

Fyndin er fullyrðingin um, að það sé vandamál, að sjötugir stjórni landinu. Í síðustu kosningum urðu kynslóðaskipti, er fertugir silfurskeiðungar tóku við. Frekar má segja, að börnin stjórni barnalega. Fullyrðingin er studd annarri fullyrðingu um, að 67 ára Davíð staksteinn stjórni Bjarna og 62 ára Þórólfur í kaupfélaginu stjórni Sigmundi Davíð. Þunn skýring. Ólafur Ragnar er að vísu 71 árs, en hann er á útleið. Að Sigrún Magnúsdóttir varð ráðherra 70 ára segir okkur, að yngri þingmenn stóðust ekki prófið. Ynging alþingis í kosningunum var mesta feilspor í sögu lýðveldisins. Gamla fólkið er þó komið „til vits og ára“.

Röng er túlkun Guðmundar Steingrímssonar á íslenzkri pólitík sem gargandi hóp í kassa. Hópurinn böggi venjulegt fólk, sem vilji, að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Vandinn er þó ekki pólitíkusar í kassa eða í boxhring. Vandinn er venjulega fólkið utan kassans, sem heldur, að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Þetta venjulega og lítt þrasgefna fólk velur með nokkura ára bili fremur heimska bófa til að stjórna landinu. Kýs jafnvel flokk, sem vill koma á friði milli íslenzkra útgáfna á Camorra, Ndrangheta og Mafia. Verkefnið á að felast í að koma viti fyrir kjósendur, ekki að gæla við bófaflokka illa gefinna dólga.

Safna þarf fé til að endurreisa minnisvarðann um Helga Hóseasson, eins merkasta Íslendings síðustu aldar. Óþokkar eyðilögðu þennan minnisvarða við Langholtsveg fyrir nokkrum dögum. Helgi þótti óvenjulega skrítinn, varði elliárum sínum í að gagnrýna yfirvöld og almætti. Raunar er ekkert skrítið við að vera öðruvísi í geðbiluðu ríki, þar sem volaðir kjósendur velja heimskustu bófana til valda. Helgi var ekki í kassanum, hann var utan við hann. Við eigum að virða slíka menn. Reykjavíkurborg á að taka frumkvæði að varðveizlu minningar um mann, sem dögum, vikum og mánuðum stóð þögull í sínu úthverfi með mótmælaspjald í hendi.

Kratarnir, sem stjórna Frakklandi, hafa fengið Charlie Hebdo skakkt í hausinn. Manuel Valls innanríkisráðherra fékk í kjölfarið bannað uppistand háðfuglsins Dieudonné. Hliðstætt því, að útgáfa háðblaðsins Charlie Hebdo væri bönnuð. Það er tvískinnungurinn að baki orða Hollande forsætisráðherra: „Charlie Hebdo mun lifa áfram“. Kratarnir hafa lengi hatað Dieudonné vegna gríns hans um gyðinga. Hafa sótt ýmis mál gegn honum á grundvelli laga um bann við „hatursáróðri“. Þau lög eru svartur blettur á Frakklandi. Eins og Salman Rushdie sagði „Án frelsis til að móðga er ekkert tjáningarfrelsi.“ Fólk þarf að venjast því að móðgast.

Hagkerfi Þýzkalands er gerólíkt hagkerfi Bandaríkjanna, þar sem kaupsýsla er hornsteinn. Í Þýzkalandi er tækni hornsteinninn. Bandaríkin hafa neikvæðan viðskiptajöfnuð gagnvart Kína, kaupa þaðan alls kyns ódýrt drasl. Þýzkaland hefur jákvæðan jöfnuð gagnvart Kína, selja þangað flókin tæki. Bandaríkin skulda Kína, Þýzkaland á inni hjá Kína. Vegna þessa mismunar tapaði Þýzkaland minna á bankakreppunni en Bandaríkin. Þýzk tækni reynist samkeppnishæfari en bandarísk kaupsýsla. Gerir Þýzkaland að næstmesta útflutningsveldi heims á eftir Kína. Þar á ofan vilja Þjóðverjar ekki skulda, sem Bandaríkjamönnum þykir gott.

Ríkiskirkjan er ekki þjóðkirkja. Hún nýtur ríkisverndar, ekki þjóðarverndar. Ríkið skrifar ómálga börn inn í kirkjuna. Þú þarft að hafa fyrir því að losna úr bóndabeygjunni. 32% kirkjusókn um jól sýnir, að minnihluti þjóðarinnar er ríkiskirkjulega kristinn. Aðrir eru áhugalausir eða sinna sinni barnatrú án milligöngu ríkispresta. Kirkjan felur sig bakvið þennan óviðkomandi meirihluta. Hér á að ríkja trúfrelsi samkvæmt stjórnarskrá, þótt kirkjan njóti samkvæmt henni verndar ríkisins. Sú vernd gengur úr hófi fram, þegar ríkiskirkjan hefur forgang að trúboði í skólum og ríkisútvarpi og prestar eru allir ríkisreknir.

Fjölmenningarsinnar fóru framúr sér þessa vikuna út af léttu rugli í þingmanni Sjálfstæðisflokksins um múslima. Líklega telja þeir einnig AHMED ABOUTALEB vera rasista. Er hollenzkur múslimi, fæddur í Marokkó, er borgarstjóri í Rotterdam. Sagði í sjónvarpsviðtali, að bezt sé fyrir þá múslima, sem sætta sig illa við frelsi og tjáningarfrelsi, að yfirgefa Holland. Þeir væru betur komnir í öðrum löndum, þar sem þeir gætu verið „þeir sjálfir“. Þetta er kjarni vandans: Ýmsir múslimar hafa skoðanir sharia-lögmála kóransins um frelsi og mannréttindi, sem stangast á við vestrænt frelsi og mannréttindi. Ætti að líða betur í ríkjum íslams.

Múslimavandi Íslendinga snýst ekki um öfgar terrorista. Snýst um, að hingað er komið hjartagott fólk, sem trúir ekki á miðlægustu gildi þjóðarinnar. Þarna eru karlrembur, sem vilja ráðskast með konur sínar, systur og dætur, sem hér eiga að hafa frelsi. Karlrembur, sem vilja taka réttlætið í sínar hendur, þótt ríkið hafi einkarétt á ofbeldi. Þarna eru bókstafstrúarmenn, sem viðurkenna hvorki vestrænt tjáningarfrelsi né vestræn mannréttindi og telja sharia í kóraninum duga. Sumt af þessu góða fólki sækir mosku, sem fjármögnuð var af trúarlegum forneðlum úr Sádi-Arabíu. Samanlagt er þetta hóflegur vandi, sem ekki verður leystur með ígildi gyðingaofsókna eða með að láta Styrmi njósna um bakgrunna.

Alls staðar er friður milli trúarbragða, nema á snertilínum og skörunum múslima við aðra trúflokka. Ekki þýðir að stinga höfðinu í sandinn. Íslam er ófriðlegri en önnur trú og því þarf að hafa gætur á múslimum. Neiti miðlægir pólitíkusar þessu, púkka þeir undir fylgi við öfgaflokka múslimahatara. Þar með er ekki sagt, að merkja beri múslima með ígildi gyðingastjörnu. Ríkisborgararétti þarf bara að fylgja yfirlýsing þeirra um, að þeir skilji, að veraldlegt þjóðfélag hefur sumpart önnur gildi en kóransins. Feðraveldi er til dæmis úthýst hér. Hér er líka mikið tjáningarfrelsi. Við vitum, að aðrir en múslimar skilja það.

Nánast öll trúarbrögð heims halda friðinn hver við önnur. Friður er hvarvetna, þar sem þau snertast eða skarast. Kristnir og búddistar, bramistar og sikkar, sjintóistar og náttúrudýrkendur, ásatrúarmenn og forfeðradýrkendur lifa saman í sæmilegum friði. Ein trú er þó sér á parti. Það er íslam. Hvar sem svæði hennar snertir svæði annarra trúarbragða eða skarast á við þau, þar er stríð. Þannig er ástandið í Kína og á Filipseyjum, á Indlandsskaga og um alla norðanverða Afríku. Hvar sem múslimar eru nógu margir, eru þeir í heitu eða köldu stríði við nágranna sína. Það er bara staðreynd. Því þarf að hafa sérstakan vara á múslimum.

Opnir skrifstofusalir komu til sögunnar seint á starfsævi minni. Ég sé eftir, að hafa ekki strögglað meira gegn þeim. Komið er í ljós, að lokuðu kontórarnir voru mannvænni og afkastavænni. Hávaðinn í opnu rými truflar einbeitinguna og helmingar afköstin. Fólk þarf helzt að vera með heyrnarhlífar til að lifa af þessa nýjung kölska. THE NEW YORKER fann út, að starfsmönnum leið verr í opnum sölum. Þeir framleiddu minna og sýndu minni hugkvæmni. Opnar skrifstofur stuðluðu að athyglisbresti. Í auknum mæli tók fólk sér veikindafrí. Hins vegar kom í ljós, að heimavinna skilar meiri afköstum en allar tegundir skrifstofa. Sú er líka mín reynsla.

Opinberir aðilar ættu ekki að kosta trúarskóla eða sérhagsmunaskóla að neinu leyti. Þekki þó helzt kaþólska skólann í Landakoti, sem löngum var í fréttum af ýmsu ókristilegu. Efast um, að hið opinbera megi afhenda fræðsluskyldu sína aðilum á sviði trúarbragða. Í Evrópu eru menn að vakna upp við, að einstaka moskuskólar hafa verið uppsprettur terrorista. Skynsamlegra er, að ríki og bæir annist sjálfir menntun fremur en að henni sé útvistað til gróðafíkla eða ofsatrúarmanna. Við lifum í veraldlegu samfélagi. Þurfum sízt á því að halda, að skrítnir hagsmunir geri skóla að vettvangi fyrir annarlegan heilaþvott.