Í stóru og smáu böðlast ríkisstjórnin áfram við að flytja verðmæti frá fátækum til ríkra. Grefur undan Sérstökum með því að hætta að fjármagna stofnunina. Því verður að hætta við ýmsan málarekstur gegn ofurbófum. Neitar jafnvel að smíða frumvarp til laga um smálánafyrirtæki, sem frægir bófar á Balkanskaga reka hér á landi. Áður er komið fram, að hún reynir að sturta Landspítalanum og dregur á öllum póstum úr hvers konar velferð. Útkoman er, að Ísland siglir æ hraðar til auðræðis, þar sem 1% þjóðarinnar á meirihluta allra eigna og hálf þjóðin er eignalaus eða í eignamínus. Næst ætla þjóðníðingarnir að gera kvótann varanlegan.

Ekki kemur á óvart, að Jón Gunnarsson þingmaður reyni að snapa fæting við hvers konar umhverfissinna. Í Sjálfstæðisflokknum er útbreidd sú skoðun, að verktakar sé allri náttúru æðri. Sama er að segja um Framsókn. Sumir telja líka, að lón og stíflur taki náttúru fram að fegurð. En aðallega snýst þetta um verktakana. Undarlegra er, að ríkisstofnunin Orkustofnun taki þátt í að efla úlfúð og reiði fólks og snapa fæting við það. Geðveikar eru áætlanir stofnunarinnar um að rífa fyrri sættir og skutla sextán vernduðum stöðum í nýtingu. Guðni A. Jóhannesson orkumálastjóri hefur að vísu áður sýnt vanstillingu. En nú er komið upp í kok.

Sem Evrópusinni get ég fullyrt, að þrjózka Jóhönnu drap ríkisstjórn hennar. Evrópuaðild naut þá lítils fylgis og klauf samstarfsflokkinn í ríkisstjórn. Í pólitík þarf að velja sér bardaga og hafna vonlausum slagsmálum. Samfylkingin er ekki stjórntæk, ef hún heldur áfram slíkri þrjózku. Eftir kosningar myndast meirihluti um mál, sem hægt verður að sættast um. Ekki mun þá duga að setja samstarfsfólki afarkosti eins og Jóhanna gerði. Sú reynsla drap frekari sénsa á slíkum vinnubrögðum. Evrópusambandið getur samt orðið vinsælt einhvern tíma í framtíðinni. Þá getur Samfylkingin reynt að taka slaginn og koma málinu í gegn.

Með því að vera í lífeyrissjóði missirðu rétt til ellilauna. Lífeyrisgreiðslur til þín dragast nefnilega frá ellilaunum ríkisins. Sjóðirnir hafa í raun það eina hlutverk að færa greiðsluskyldu lífeyris frá ríkinu til launþegans. Hann borgar mánaðarlega í lífeyrissjóð, en fær ekkert í staðinn. Ekki fyrr en tekjur hans eru orðnar svo miklar, að lífeyrisprósentan fer yfir upphæð ellilauna. Þar á ofan eru sjóðirnir orðnir að banabita verkalýðsfélaga. Þau snúast að mestu um samsæti með atvinnurekendum í stjórnum sjóða og fyrirtækja, sem sjóðirnir reka. Vinna þar beinlínis gegn hagsmunum launafólks, svo sem í glæpafélaginu Lýsingu.

Jafnt og þétt eykst vissan um, að loftslagsbreytingar af mannavöldum séu að verða hættulegar mannkyninu. Veðurmælingar frá 6300 athugunarstöðvum sýna, að meðalhitinn 2014 var sá hæsti í 135 ára sögu mælinga. NASA, geimferðastofnun Bandaríkjanna, varar við enn auknum meðalhita yfirborðs jarðar. Hann muni magna veðurofsa, svo sem hamfaraflóð, ofsabrim og hvirfilbylji. Af þeim völdum megi reikna með auknum uppskerubresti og öðrum hörmunum mannkyns. Þessar fréttir munu að vísu ekki hafa nein áhrif á skoðanir efasemdarmanna. Þeir hafa sig mjög í frammi, einkum í Bandaríkjunum. Þeir munu ekki láta staðreyndir trufla sig. Hafa aldrei.

Framsókn hefur skipað einn kunnasta útlendinga- og hommahatara landsins sem varamann í mannréttindaráði Reykjavíkur. Eðlilegt framhald af framboði tveggja moskuhatara flokksins í borgarstjórn. Framboðið gafst vel, Framsókn fékk óvænt tvo fulltrúa, en ekki hafði verið reiknað með neinum. Menn þar á bæ telja, að vænlegt til vinnings sé að ýta flokknum á braut rasisma og haturs. Ekki er þó full eining um þessa stefnu. Eygló Harðardóttir velferðarráðherra og Birkir Jón Jónsson, fyrrum alþingismaður, andmæla framboði Gústafs Níelssonar. En líklega drepst Framsókn smám saman, nema hún skipi sér eindregið í hóp hægri öfgahópa.

Aðlögunarhæfni múslima er meiri í Bandaríkjunum en í Evrópu. Eitthvað má læra af því. Í Evrópu er algengt, að múslimar séu á sósíalnum eða í fangelsi, síður í Bandaríkjunum. Í Frakklandi eru múslimar meirihluti fanga. Múslimar eru þar í sömu stöðu og svertingar í Bandaríkjunum. Evrópa hefur fátækrahverfi múslima og ofbeldisglæpi, sem slíkum hverfum fylgja. Rannsókn segir, að 7-14% múslima hafi fagnað hryðjuverkum múslima. Gætu verið um hundrað milljón manns. Öfgar eru því algengari meðal múslima en margir ímynda sér. Og margir hófsamir múslimar láta sér líka fátt um finnast. En Evrópa þarf að finna, hvað hefur farið úrskeiðis.

Hjá fjölmenninarsinnum er víðtæk afneitun á lærdómi vesturlanda af blóðbaðinu á Charlie Hebdo. Þeir neita að sjá bilunareinkenni á stefnu fjölmenningar. Það má greinilega sjá á viðbrögðum þeirra á fésbókinni við hvers konar gagnrýni. Ég varð greinilega var við þetta síðustu daga. Sumir fjölmenningarsinnar eiga bara eftir garg og aðsúg í vopnabúrinu. Vilja ekki hlusta á neinar hugmyndir um lagfærða stefnu. Munu þó eiga eftir að verða fyrir enn meiri vonbrigðum. Fjölgi hryðjuverkum í Evrópu, mun stuðningur fólks við núverandi fjölmenningarstefnu fljótt þorna upp. Réttur tími til að skipta niður um gír er því nú, ekki síðar.

Því meira sem trúarbrögð byggjast á Bókstafnum, því hættulegri eru þau. Gamla testamentið og kóraninn eru afleit rit, sem flytja okkur ofbeldi og grimmd. Að baki veraldlegs nútíma á vesturlöndum voru myrkar aldir, þar sem túlkanir á biblíutexta voru alls ráðandi. Þeir tímar eru löngu liðnir, nema í fámennum sértrúarsöfnuðum. Nú á tímum eru það mest múslimar, sem hengja sig í túlkunum á Bókstafnum. Sharia lögmál kóransins er ljót karlremba og hefndafíkn. Við skulum ekki strika yfir tengsli milli túlkana á þessum gamla texta og terror í nútíð og framtíð. Öll bókstafstrú er ill og öfga-íslam er nú skæðasta bókstafstrúin.

Hættulegt er að skilja í umræðunni milli trúar og brjálsemi terrorista. Trúin er miðlæg, þótt hættulegt fólk skýli sér oft undir yfirskini trúar. Öfgatrú er í eðli sínu hættuleg með því að framleiða skálkaskjól. Þá skiptir engu, hver trúin er. Kristnir öfgar geta verið jafn hættulegir og öfgar múslima. Núna er sveifla til öfga mest hjá múslimum. Mikið fé streymir frá Sádi-Arabíu til skóla í Pakistan og moska í Evrópu. Þar æsa sumir öfgaklerkar sannanlega upp andlega veikburða ungmenni og senda þau inn á veginn til vítis. Engin ástæða er til að gefa trúarbrögðum neinn afslátt af gagnrýni á aðild þeirra að terrorisma.

Á Vesturlöndum eru múslimar fremur slappir terroristar. Allur þorri hryðjuverka í Evrópu er annað hvort á vegum þjóðernishópa í sjálfstæðisbaráttu eða á vegum öfga-vinstris og öfga-hægris. Múslimar eiga bara 2% af hryðjuverkum í Evrópu á þessari öld samkvæmt tölum frá Europol. Breivik reyndist hættulegri en Íslam. Tölur frá FBI segja, að múslimar eigi 6% af hryðjuverkum í Bandaríkjunum árin 1980-2005. Það er því ekki nóg að garga: „Múslimarnir eru komnir“. Vesturlönd þurfa á ýmsan hátt að verjast hryðjuverkum, mest þó heimatilbúnum. Þurfa meðal annars að forðast stríð. Og forðast að fá nýborgara, sem ekki vilja aðlagast.

Fólki líður vel með svartar og hvítar myndir. Annað hvort eru múslimar góðir eða vondir. Engin afbrigði af gráu eru leyfð. Tók vel eftir því á fésbók, er ég lýsti gráum skoðunum á þessu sviði. Til dæmis var sumt vinstra fólk svo hissa, að það gat bara gargað. Múslimar eru hvorki góðir né vondir, ekki frekar en kristnir eða trúlausir. Aðlögunarhæfni múslima er samt slök að meðaltali. Íslam er miðlægari sínu fólki en önnur trú er sínu fólki á veraldlegum vesturlöndum. Í Róm er ég sem Rómverji, í Persíu sem Persi. Ætlast til, að múslimar á Íslandi fylgi staðarreglum um manninn og frelsið. Og móðgist ekki frekar en kirkjan.

Ísland er frábært land, þjakað af afkomendum vanþroska glæpalýðs, sem hraktist undan eðlilegri stjórnsemi í Noregi. Snemma reyndist þjóðin gersamlega ófær um að stjórna sér, svo sem fyrst kom í ljós á þjóðveldisöld, síðan á sturlungaöld og loks á fullveldisöld. Í millitíðinni var þjóðin mest á framfæri Dana, er reyndu árangurslítið að hafa vit fyrir innlendum sýslumönnum. Um aldamótin magnaðist sjálfsdýrkun, sem forseti Íslands kynti undir. Til valda voru á endanum valdir fávísir bófar, sem skófu auðlindarentu af þjóðinni, afhentu kvótagreifum og stóriðjugreifum. Ísland væri frábært, ef ekki væru Íslendingar að flækjast þar.

Samfylkingin og Vinstri grænir eru bófaflokkar eins og Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn. Að vísu minni háttar bófaflokkar, en eiga samt aðild að tveimur af verstu málum valdastéttarinnar. Hvorir tveggja áttu aðild að nefnd, sem reyndi að afhenda kvótagreifum  þjóðarauðlindina í nærri aldarfjórðung. Reyndu þannig að skapa þjóðinni síðari skaðabótaskyldu. Hvorir tveggja áttu aðild að því að stinga nýju stjórnarskránni undir stól undir því yfirskini, að það mundi friða þáverandi stjórnarandstöðu. Árni Páll Árnason átti mikinn þátt í hvoru tveggja. Þessir glæpir gegn þjóðinni hanga enn um háls flokkanna.

Ágreiningur Viðreisnar við Sjálfstæðisflokkinn er fólginn í dálæti Benedikts Jóhannssonar á Evrópusambandinu. Í öllum öðrum málum fylgir hann stefnu síns gamla flokks. Hefur beinlínis lagt til, að kvótagreifarnir haldi öllum þorra veiðiheimildanna. Kratar mislesa hann, þegar Stefán Jón Hafstein og Össur Skarphéðinsson hrósa honum fyrir kvótastefnuna. Líklega blindar Evrópuglýjan þeim sýn. Evrópusinnaðir hægri menn geta fylgt Viðreisn að málum, en það verður ekki breið fylking. Samfylkingin fær þar engan stuðning við stjórnarskrá eða markaðsverð á auðlindarentu. Raunar sýnist mér hún lítinn áhuga hafa á slíku.