Krataflokkar færðust yfir í miðlægan yfirstéttar Blairisma. Verkalýðsvinstrið í Frakklandi og Bretlandi flutti sig þá í hægriöfga National Front og UKIP. Var svo snúið frá hægri til ný-vinstri í Grikklandi og á Spáni. Nýir flokkar reistu merki fátækra í stað kratanna í PASOK og PSOE. Svipað gerist hér. Samfylkingin varð Blairisma að bráð og Alþýðusambandið útibú atvinnurekenda. Vinstri grænir svara helzt þörfum græningja, síður verkafólks. Hér vantar enn flokk fátækra, eins og Syriza í Grikklandi og Podemos á Spáni. Vantar byltingu gegn gjaldþrota brauðmolaspeki. Græðgisliðið sleppir engri klófestu, því verður bara bylt.

Skondið, að hver pamfíllinn á fætur öðrum skuli hafa trúað grískum skuldurum eins og nýju neti. Grikkir mjólkuðu Evrópusambandið, Alþjóða gjaldeyrissjóðinn og fræga banka í Þýzkalandi og einkum þó í Frakklandi. Allar tölur, sem Grikkir sýndu, voru skáldskapur frá grunni. Gátu þessir hálærðu pamfílar þó sagt sér, að töluverða aðgæzlu þyrfti í viðskiptum við frægustu viðskiptarefi heimsins. En þeir létu fallerast hver um annan þveran. Þeir geta núna ekki ætlast til, að grískir skattgreiðendur borgi fyrir fávísi evrópskra pamfíla. Bankar, sjóðir og samtök, sem fjármögnuðu gríska ruglið, verða að sætta sig við horfinn hlut.

Nýjasta hringferðin á gömlum kenningum Víglundar Þorsteinssonar sýnir ekki fram á nein lögbrot stjórnvalda. Hins vegar voru siðferðileg mistök að gefa bönkum sjálfdæmi um meðferð skuldunauta. Enda kom í ljós, að bankarnir töpuðu öllum dómsmálum, sem skuldunautar sóttu gegn þeim. Þannig náðu lög og réttur fram að ganga með eftirgangsmunum. Ríkisstjórn Jóhönnu átti að skipta út banksterum og fá siðað fólk til að stjórna bönkunum. Einhverra hluta vegna hafa pólitíkusar tröllatrú á rekstrargetu siðblindingja. Sama er að segja um verkalýðsrekendur, sem ráða bófa í lífeyrissjóðina. Það er út af fyrir sig kjörið rannsóknarefni.

Krafan um 300.000 króna mánaðarlaun er einkennilega hógvær. Hún felur í sér, að fólk fær 225.000 krónur í vasann eftir skatta og skyldur. Það dugar ekki fyrir framfærslu, munar alveg húsnæðiskostnaði. Í gamla daga átti láglaunafólk fyrir mat og húsnæði, ef það var í fullri vinnu. Nú á láglaunafólk ekki fyrir mat og húsnæði, þótt það sé í fullri vinnu. Og það á ekki fyrir mat og húsnæði, þótt kröfur verkalýðsfélaga nái fram að ganga. Samtök atvinnurekenda ættu að fagna þessum hógværu kröfum í stað þess að hafa allt á hornum sér. Forstjórar, sem margfölduðu eigin tekjur, geta ekki staðið gegn þessari hækkun lægstu launa.

Grikkir eiga fátt gott skilið. Allt þjóðarbókhaldið var skáldað frá A til Ö í hagstofunni. Menn nenntu ekki að vinna og fóru 55 ára á eftirlaun. Reikningur fyrir sukkinu var sendur þjóðinni allri og hún getur ekki borgað. Það er löngu ljóst. Og nú neita Grikkir að reyna að borga. Lánardrottnar verða þá að líta á mannlega þáttinn. Það geta þeir ekki, banksterar sjá aldrei fólk. Það stríðir gegn góðu fjármálaviti að gefa eftir skuldir. En kemur nokkuð annað til greina í dæmi Grikklands? Á Íslandi hafa skuldir allra flottustu bófa landsins verið afskrifaðar. Lánardrottnar og skattgreiðendur blæða. Það er bara svoleiðis.

Fólk er að byrja að sjá ljósið víða í Evrópu. Grikkir gáfust upp á þjóðníðingum og byrja í dag með hreint borð. Veltu um borðum víxlaranna, ráku út þjóna bófa og bankstera. Grikkir neita einfaldlega að borga. Voru ekki svo firrtir að fela ígildi Framsóknar að framkvæma frelsun sína. Þeir fengu nýtt fólk, en ekkert Kögunarbarn. Spánverjar eru að undirbúa svipaða valdatöku almennings síðar á árinu. Í kjölfar þessa verður vonandi strikuð út brauðmola-hagspekin, sem hefur tröllriðið vestrænum ríkjum. Stöðvaður dauðadans Evrópusambandsins að Davos-bandalagi við alþjóðlegra auðhringa. Kaflaskil urðu í gær í Evrópusögunni.

Syriza, vinstri flokkur Alexis Tsipras, fékk helming þingsæta í þingkosningunum í gær. Vill semja við Evrópu um helmings lækkun ríkisskulda Grikklands. Sigri Podemos, vinstri flokkur Pablo Iglesias, í þingkosningum Spánar síðar á árinu, hefur orðið bylting í evrópskri pólitík. Fátæklingar við Miðjarðarhafið neita að borga skuldir spilltra pólitíkusa og fjárglæframanna. Svipað gerðist raunar á Íslandi, þegar kjósendur neituðu að ábyrgjast Icesave. Munurinn er þó sá, að Íslendingar voru svo firrtir að fela Framsókn að framkvæma frelsun sína. Sitja því uppi með fávísa bófa, sem þjónusta bankstera og greifa. Grikkir vita betur.

Hanna Birna játaði loks lýsingu lögreglustjóra á samskiptum þeirra og bað hann afsökunar á framferði sínu. Það gerði hún til að milda niðurstöðu umboðsmanns alþingis. Degi síðar sagðist hún alls ekkert hafa pönkast á lögreglustjóra og enn síður hafa viðurkennt það. Alger siðblinda varaformanns Sjálfstæðisflokks stingur í augu. Fólk hélt, að málinu væri lokið, en svo er aldeilis ekki. Það endar með, að tuddinn ryðst inn á alþingi og í ríkisstjórn. Siðferði pólitíkusa þessa flokks er í sama frostmarki og þeirra tugþúsunda kjósenda, sem enn styðja sjálfa orsök móðuharðinda nútímans. Ógæfuliðið rótast tryllt í siðblindu sinni.

Kíkjum á ýmis atriði, sem auka „hagvöxt“. Eyðsla, sukk og sóun eykur hagvöxt. Slys og glæpir auka hagvöxt. Jarðskjálftar, eldgos og aðrar hamfarir auka hagvöxt. Umferðarteppur, drykkjuskapur og fjárhættuspil auka hagvöxt. Af þessu má sjá, hversu fáránlegt er að nota „hagvöxt“ sem mælikvarða á bættan efnahag. Ef fólk hjálpar hvert öðru með skiptivinnu, dregur það úr hagvexti. Á ótal sviðum er meira varið í að minnka hagvöxt eða hætta honum heldur en að auka hann. Þetta er skýrasta dæmið um, að hagfræði nútímans er að mestu glórulaust fúsk. Meðan svona hugtök eru hornsteinar hagfræðinnar er hún einskis virði.

Fylgdist vel með pólitík, þegar eignir gömlu bankanna voru seldar nýjum bönkum. Þá kom skýrt fram, að þær voru seldar með miklum afföllum. Gylfi Magnússon og Steingrímur J. Sigfússon lýstu því ítrekað. Ennfremur, að misjafnt mundi koma út úr þessum eignum. Sumar mundu skila sér að fullu, aðrar ekki og enn aðrar með afskriftum, miklum eða litlum. Deila má um, hversu réttlátt eða skynsamt þetta var, en aðferðin var aldrei leyndó. Sá þáttur í „uppljóstrun“ Víglundar Þorsteinssonar er því gömul frétt. Vonlítið er að sýna fram á, að einhver hafi brotið lög með þessari aðferð. Enginn var þá kærður eða hefur enn verið kærður.

Einu sinni voru farandverkamenn. Áttu ekkert og flæktust milli útgerðarstaða og virkjana. Nú eru komin til sögunnar farand-sveitarfélög. Djúpivogur flyzt til Grindavíkur og Grímsey flyzt kannski til barnavina. Örfáir kvótagreifar eiga afkomu fólks við alla sjávarsíðuna. Forstjóri Samherja sendir skipverja til að hleypa upp útifundi fátæklinga við alþingishúsið. Rekur áhöfnina, ef hún stendur sig ekki í óeirðunum. Það er Ísland í dag, lénsveldi kvótagreifa, sem soga til sín allan auð. Smám saman verða krummaskuðin lögð niður og flutt í blokkir fyrir sunnan. Þetta hef ég lengi vitað, en þorpsbúarnir fatta fátt.

Óviðfelldin er mærð og hræsni vestrænna leiðtoga, sem flykktust til útfarar Abdullah, miðaldakóngs í Sádi-Arabíu. Hann stýrði í bandalagi við öfgaklerka. Þeir ráða grimmri karlrembu og annarri forneskju heima fyrir. Og fengu fé til að reisa og reka madrössur um allan heim til að útbreiða miðaldir. Terroristar eru ein afleiðing þessa vanheilaga bandalags kóngs og klerka. Wahabítar í Sádi-Arabíu eru verstu öfgaklerkar spámannsins. Bera mesta ábyrg á íslamisma, sem nú tröllríður mörgum söfnuðum múslima. Bandaríkin hafa lengi stutt Arabíukóngana vegna olíunnar. Gott dæmi um fórnun langtímahagsmuna fyrir einnar nætur gaman.

Samantektir geta verið frábærar. Í fyrra samdi ég lista um newspeak pólitíkusa, sem gildir enn. BJÖRN VALUR hefur gert lista um samhengislaust rugl valdhafa um afnám hafta. Gæti verið leikrit eftir Beckett, hjóðar svona:

Þann 23. apríl 2013 sagði formaður sjálfstæðisflokksins að hægt yrði að afnema gjaldeyrishöftin á næstu mánuðum
Þann 23. apríl 2013 sagði formaður framsóknarfloksins að afnám haftanna myndi ekki taka langan tíma
Þann 27. maí 2013 tilkynnir nýr forsætisráðherra að höftin verði afnumin samkvæmt áætlun sem byggist á hans hugmyndum.
Þann 27. maí 2013 segir forsætisráðherra að áætlun sín verði birt í september það sama ár.
Þann 15. ágúst 2013 tilkynnir forsætisráðherra um að hann hafi skipað sérstakan afnámsstjóra
Þann 20. september 2013 segir forsætisráðherra að afnám haftanna geti hafist í fyrirsjáanlegri framtíð
Þann 15. október 2013 fullyrðir fjármálaráðherra að stutt sé í afnám haftanna
Þann 16. október 2013 segir fjármálaráðherra að meiriháttar skref um afnám haftann verði kynnt á næstu fimm mánuðum
Þann 30. október 2013 segir forsætisráðherra að það geti tekið nokkur ár að afnema höftin
Þann 31. október 2013 segir forsætisráðherra að það taki bæði skamman tíma og langan að afnema höftin
Þann 15. nóvember 2013 tilkynnir forsætisráðherra um skipan sérstaks ráðgjafahóp um afnám haftanna
Þann 30. nóvember 2013 segir forsætisráðherra að skattlagning þrotabúana muni ekki tefja afnám haftanna
Þann 26. janúar 2014 segir forsætisráðherra að ríkisstjórnin hafi skamman tíma til að afnema höftin
Þann 9. febrúar 2014 segir fjármálaráðherra að afnám haftanna gæti hafist á árinu
Þann 20. febrúar 2014 segir forsætisráðherra að það þjóni ekki tilgangi að opinbera leynilega áætlun um afnám haftanna byggða á hans hugmyndum
Þann 20. febrúar 2014 segir forsætisráðherra að beðið sé eftir gögnum frá Seðlabankanum til að hægt verði að greina frá hugmyndum stjórnvalda um afnám haftanna
Þann 25. febrúar 2014 segir fjármálaráðherra að framkvæm afnáms gjaldeyrishaftana sé í fullum gangi
Þann 27. mars 2014 segir fjármálaráðherra að afnám haftanna sé forgangsmál hjá ríkisstjórninni
Þann 4. apríl 2014 tilkynnir fjármálaráðherra um fjölgun rágjafa við afnmám haftanna og að fyrstu skrefin í afnámi þeirra verði tekin á næstu mánuðum
Þann 7. júní 2014 segir fjármálaráðherra að það þurfi pólitískan kjark til að afnema höftin
Þann 16. júlí 2014 segir forsætisráðherra að afnám haftana hefjist á árinu
Þann 25. september 2014 segir fjármálaráðherra að árið 2014 verði örlagaár við afnámi haftana. Ekki sé eftir neinu að bíða
Þann 20. október 2014 segir fjármálaráðherra að höftin verði líklega afnumin í skrefum
Þann 1. nóvember 2014 segist fjármálaráðherra aldrei hafa verið jafn sannfærður og þá um að markverður árangur muni nást á næstu mánuðum við afnám haftanna
Þann 11. nóvember 2014 segist fjármálaráðherra vongóður um að geta opinberað áætlun um afnám haftana fyrir jól
Þann 12. nóvember 2014 segir fjármálaráðherra frá því að kostnaður við afnám haftana sé komin í 335 milljónir á árinu
Þann 4. janúar 2015 segir tilkynnir forsætisráðherra að næstu skref við afnám haftana verði tekin í mánuðinum
Þann 9. janúar 2015 skipar forsætisráðherra enn einn hópinn um afnám haftanna
Þann 20. janúar 2015 segir fjármálaráðherra að afnám haftana sé að hefjast og það skipti ekki öllu hvoru megin mánaðarmótanna það verði úr þessu.

Þessa daga er verið að kynna nýjar tölur fjölþjóðastofnana um stéttaskiptingu. Sýna, að ríkasta eitt prósent mannkyns á um helming auðs í heiminum. Að áttatíu ríkustu mennirnir eiga meira en fátækari helmingur mannkyns. Stafar ekki af dug og vizku fárra, heldur af aðstöðu þeirra til að stela og fela þýfið. Jafnframt breyttist lýðræði í auðræði. Bandarískir þingmenn eru allir á framfæri greifa. Hér er ferlið það sama, ríkasta eitt prósent þjóðarinnar gleypir fjórðung alls auðs. Engin bremsa er á þessu, græðgi þjófanna er óseðjanleg, auðræðið étur sig innanfrá. Fólk verður að vakna, ganga í musterið, velta um borðum víxlaranna.

Pólitískum ferli Hönnu Birnu er loksins lokið. Hafði mikil og ítrekuð afskipti af rannsókn lögreglunnar á lekamálinu. Fór langt út fyrir verksvið sitt sem ráðherra. Þetta er niðurstaða umboðsmanns alþingis. Með tuddaskap hrakti hún lögreglustjórann úr embætti. Bófaflokkur hennar rústaði innanríkisráðuneytinu, sem þjenustaði tuddann. Á endanum hékk hún ótrauð á nöglunum í hamrabrúninni. Flótti hennar og og handrukkara hennar úr einni lygi í aðra er búinn að vera langvinn harmsaga. Útilokað er, að hún sýni sig aftur á alþingi, þegar hún hættir í fríi. Niðurstaða umboðsmanns er eindregin og verður ekki vefengd.