Sjálfstæðisflokkurinn verður áfram skipaður sama frjálshyggjuliðinu og því, sem setti þjóðina á hausinn. Í prófkjörum flokksins fengu þingmenn Flokksins traustsyfirlýsingu. Meira að segja Sigurður Kári Kristjánsson og Birgir Ármannsson. Kjósendur Flokksins hafa ekkert lært og engu gleymt. Þeir trúa sínu liði sem aldrei fyrr. Fjórðungur þjóðarinnar telur í alvörunni, að tæknivilla í einum doðranti Evrópusambandsins hafi valdið hruninu. Ásta Möller reyndi að biðjast afsökunar og var felld í prófkjörinu. Flokkurinn verður ekki stjórntækur næstu árin. Kjósendur hans og þinglið ganga í takt.

Hræddur er ég um, að fylgismenn Samfylkingarinnar í prófkjörum séu sáttir við flokkinn. Þeir þakka fall fyrri ríkisstjórnar og fagna aðgerðum nýrrar ríkisstjórnar. Meira þurfa þeir ekki. Mér sýnist væntanlegur þingflokkur Samfylkingarinnar eins geta hallað sér til hægri sem til vinstri. Ekkert hefur breyzt í hugarfari þingflokksins. Hann er áfram hallur undir stefnu Blair og Brown, fylgjandi frjálshyggju og ástfanginn af auðmönnum. Kannski hefur einhver kratísk kúvending átt sér stað í hugarheimi sumra, en þess sjást engin ytri merki. Enn virðist Jóhanna vera eini kratinn í flokknum.

Blair-isminn varð til við valdatöku Tony Blair og Gordon Brown í Bretlandi 1997. Hann fól í sér fráhvarf frá hefðbundnum kratisma að norrænum hætti. Frjálshyggja var tekin upp í peningamálum og velferð var skorin niður með sparnaði í ríkisrekstri. Ást á auðmönnum einkenndi Blair, sem sjálfur var sjónhverfingamaður. Saman við þetta blandaðist skerðing mannréttinda af öryggisástæðum. Ég hef lýst Blair-ismanum sem frjálshyggju með ívafi af fasisma. Líktist stefnu Davíðs og Geirs og Ingibjargar. Helztu Blair-istar Íslands eru nú ungkratarnir Björgvin Sigurðsson og Ágúst Ólafur Ágústsson.

Hafa má það til marks um skort á vísindum í skoðanakönnunum Capacent Gallup, að þeir skipta 120 manna úrtaki á flokka. Það eru þeir, sem spurðir voru um fylgi við flokka á Norðurlandi vestra. Frjálslyndi flokkurinn fær þar 2,5% fylgi, sem þýðir þrír kjósendur í úrtakinu. Ég held, að enginn könnuður nema Gallup mundi leyfa sér slíkt rugl. Samfylkingin fær í könnuninni 6,7%, sem þýðir átta atkvæði í úrtakinu. Ekki er nóg að birta slíkt með fyrirvara, það á alls ekki að birta það. Capacent Gallup kemur óorði á skoðanakannanir.

Gengi íslenzku krónunnar hefur erlendis verið 220 krónur á evruna, jafnvel 260 krónur. Innanlands er gengið skráð á 146 krónur á evruna. Þetta misræmi er alltof mikið. Seðlabankinn heldur uppi óraunhæfu gengi með skömmtun og höftum. Ekki er von, að gjaldeyrir skili sér í bankann. Af þessari ástæðu er stríður straumur gjaldeyris úr bankanum. Þetta endar með skelfingu. Ég hélt, að norskur seðlabankastjóri mundi stöðva ruglið, en hann hefur ekki gert það enn. Betra er að viðurkenna staðreyndir og taka skellinn strax, en vænta þá betri tíma með blóm í haga. Með tvöföldu gengi kemur batinn aldrei.

Góð er hugmynd nokkurra þingmanna Samfylkingarinnar um, að lífeyrissjóðir megi reka leiguhúsnæði. Þeir hafa samið um það frumvarp á Alþingi. Auðvitað verða sjóðirnir sjálfir að vilja það og þeir þurfa að hafa af því ávöxtun. Þetta gæti orðið til að framkalla leigumarkað hér á landi eins og í öðrum löndum. Hér hefur ríkt sjálfseignarstefna með hörmulegum afleiðingum fyrir marga í kreppunni. Sumir hafa ekki áhuga á að skuldbinda sig í ævilangt þrælahald fyrir húsnæði. Leiguhúsnæði sjóðanna getur líka hleypt í lífi í fasteignamarkað og gert verðlag stöðugra. Hugmyndina þarf að skoða vel.

Eftir Evu Joly að dæma gerði fyrri ríkisstjórn flest vitlaust í aðgerðum til að elta sökudólga hrunsins. Enda vildi Geir ekki finna neina sökudólga. Geir bjó til alþingisnefnd með formann, sem ekki er líklegur til stórræða. Geir fékk sérstakan bankasaksóknara, sem ekki tekur hendur úr vösum. Við þurfum að skipta út þessu drasli. Nýja stjórnin gerði vel, þegar hún fékk Evu Joly til skrafs og ráðagerða. Hún vill, að við ráðum útlendinga, og hefur bent á nokkra. Ríkisstjórnin á að taka þessu og setja hlutlausa menn á alla toppa, sem máli skipta. Ekki já-og-jamm elsku-bræður klúbbamenn úr embættageiranum.

Svo mikil tök hafa stuðningsmenn Ísraels á bandarískri pólitík, að þeir hindruðu val nýs öryggisfulltrúa Barack Obama. Charles Freeman dró sig í hlé eftir skipulegan lygaáróður stuðningsmanna Ísraels. Þeir sögðu hann vera hatursmann Ísraels, hann hafði verið sendiherra í Sádi-Arabíu. Með innreið Barack Obama og Hilary Clinton í Hvíta húsið er minni von en áður um frið fyrir botni Miðjarðarhafs. Þau hafa í hótunum við Palestínumenn og neita að tala við þá, sem hafa fengið mest fylgi í kosningum. Ísraelska rófan dillar bandaríska hundinum hraðar. Þetta er vanheilagt bandalag gegn heimsfriðinum.

Allur vindur er úr búsáhaldabyltingunni. Enginn mótmælir lengur, fer ekki einu sinni með bænarskrá til forsætis. Enginn mótmælti þingi Viðskiptaráðs í gær. Þar hefði verið upplagt að berja bumbur og hrópa “vanhæft viðskiptaráð” og “þið eruð fífl”. Ráðið hefur árum saman rekið áróður fyrir því rugli, sem hér varð að opinberri peningastefnu. Enginn mun nenna að berja bumbur og hrópa “vanhæfur Flokkur” og “þið eruð fífl” við landsfund Flokksins. Hann kom okkur í klandrið. Nýja stjórnin losaði okkur við Davíð, Geir og Jónas Fr. og setti upp leikrit um stjórnlagaþing. Það nægði búsáhaldabyltingunni.

Fjórflokkurinn hefur aftur náð tökum á þjóðinni. Búsáhaldabyltingin hefur misst þau, er fylgislaus í könnunum. Svo fylgislaus, að úr því verður ekki bætt. Aðeins fjórir flokkar fá þingmenn, það er gamli fjórflokkurinn. Helzta orsök þessa er ný ríkisstjórn, sem hefur framkvæmt ýmsar helztu kröfur búsáhaldabyltingarinnar. Stjórnin er að reyna að ná fram öðrum kröfum, svo sem óröðuðum listum, stjórnlagaþingi og stjórnarskrá. Kjósendur eru sáttir og styðja fjórflokkinn, einkum Vinstri grænna og Samfylkinguna. Þeir tveir flokkar eru feitir í könnunum. Þeir hafa náð fylgi búsáhaldabyltingarinnar.

Vilhjálmur Bjarnason háskólakennari sótti um forstjóra Fjármálaeftirlitsins ásamt átján öðrum. Við þekkjum Vilhjálm úr sjónvarpinu. Hann hefur barizt fyrir okkur öll. Hann er sjálfkjörinn í embættið.