Framsóknarflokkurinn er smám saman að taka sér stöðu, sem hefur rutt sér til rúms á hægri jaðrinum. Víðs vegar hafa risið þjóðrembdir pólitíkusar. Þeir tala eins og leigubílstjórar á útvarpi Sögu eða eins og Vigdís Hauksdóttir. Sérstaklega er þetta áberandi í Austur-Evrópu, allt norðan frá Finnlandi, suður til Ungverjalands. Þessir flokkar styðja bófaflokka hvítflibbunga á kostnað almennings. Styðja menn á borð við Finn Ingólfsson, Ólaf Ólafsson og Þórólf Gíslason. Fylgis afla þeir með vinsælli þjóðrembu, útlendingahatri, svo og andstöðu við minnihluta og velferð. Fylgizt með Vigdísi Hauksdóttur.

Brynjar Níelsson þingmaður er í samkeppni í rugli við Vigdísi Hauksdóttur. Segir, að hálfar mánaðartekjur meðalfjölskyldu fari í að reka Ríkisútvarpið. 18.800 krónur á mann á ári eru 1.567 krónur á mann á mánuði. Örugglega innan við 5%, alls ekki nein 50%. Fullyrðing hans er því fjarstæða. Hugsanlega hefur hann týnt einu núlli í útreikningunum. Kannski biðst hann afsökunar á röngum tölum. Eða kennir einhverjum öðrum um og segist sæta einelti eins og Vigdís. Hún kenndi starfsliði Alþingis um rangar fullyrðingar sínar. Erfiðir eru þingmenn, sem skálda tölur og skeyta engu um augljósar staðreyndir.

Til að draga úr tapi á ríkissjóði, þarf einkum að gera þrennt. Setja aftur inn álagið á auðlindarentuna, sem nýr stjórnarmeirihluti tók út. Setja aftur inn eðlilegan vask á ferðaþjónustu, sem nýr stjórnarmeirihluti tók út. Lækka greiðslur til hefðbundins landbúnaðar og vinnslu búvöru. Hins vegar má ekki lækka enn útgjöld til heilbrigðismála, sem áður var búið að skera inn að beini. Velferð verður ekki minnkuð meira, fyrr verður að draga úr fitunni hjá gæludýrum stjórnvalda. Hjá þeim, sem borguðu kosningabaráttu Framsóknar og sjálfstæðis. Fyrstu verk stjórnarinnar auka vandann, en minnka hann ekki.

Eitt eiga sjávarútvegsráðherrar allra flokka sameiginlegt, hvort sem þeir heita Jón Bjarnason, Steingrímur J. Sigfússon eða Sigurður Ingi Jóhannsson. Þeir hafa ekki hundsvit á markaðslögmálum. Það sýna hinar undarlega flóknu útfærslur á auðlindarentu sjávarútvegsins. Ekki þarf að reikna neitt, ef farin er sú einfalda leið að láta markaðinn ráða rentunni. Á hverju ári sé kvóti næsta árs boðinn út og leigður hæstbjóðandi. Hver sem er getur boðið, sjómaðurinn, skipstjórinn, jafnvel kvótagreifinn. Þessi leið mun sýna, að útgerðin ber mun hærri rentu og hægt verður að lækka aðra skatta á línuna.

Fyrirhugaður hótelturn við Höfðatorg er viðvörunarljós um, að því meira sem hlutirnir breytast, því meira eru þeir eins. Við hlið skrifstofuturnsins, sem stendur að hálfu auður til minnis um hrunið 2008. Sömu bankabófarnir veita sömu afskriftabófunum ofurlán til að byggja minnisvarða um næsta hrun. Frá afskrifuðum verktaka til afskrifaðs hótelstjóra. Bankabófar ímynda sér, að bara afskrifaðir geti komið “hjólum atvinnulífsins í gang”. En þau eru þegar á fullu. Ríkisstjórn Steingríms siðvæddi ekki banka, framlengdi ruglið  í rekstri banka á framtaki. Þeir einir fá fé, sem sannað hafa vangetu sína.

Félagslegur rétttrúnaður í málfari breytist eftir aðstæðum. Langt er síðan fólk fór að nota orð á borð við vitleysingur til að lýsa frati á skoðanir. Með aukinni áherzlu á verndun þeirra, sem minna mega sín, var slíkt orðalag talið vera móðgun við geðfatlaða og greindarskerta. Árin hafa liðið og farið er að greina persónuvanda í sérhæfða sjúkdóma. Núna leyfir því félagslegur rétttrúnaður, að almenn orð á borð við vitleysingur notist sem skammaryrði. Séu menn næmir fyrir félagslegum rétttrúnaði, lenda þeir í textavanda. Móðga ég halta og blinda með að segja um Framsókn, að “haltur leiði blindan”?

Af tveimur öfgaklerkum, Snorra í Betel og Ahmad hjá Wahabítum, er sá síðari heimskari og öfgafyllri. Svipurinn í sjónvarpi er ótraustur. Hann getur ekki skýrt heimildir um tengsli homma og barnsrána. Endurspeglar, að íslam er að meðaltali karlrembdari og átakahneigðari trú en kristni. Öfgamúslimar eru hættulegri en öfgakristnir, þótt dæmi séu líka um hitt. Flestir útlendingar aðlagast nýjum löndum greiðar en múslimar gera. Það er engin tilviljun, að víðast hafa yfirvöld meiri gætur á múslimum en öðrum aðkomumönnum. Gera þarf þeim ljóst, að þeir þurfa að virða siði landsins, sem þeir flytjast til.

Munur er á þjóðlegu og þjóðrembdu. Menn geta verið þjóðlegir án rembu. Geta fylgt siðum og venjum, haldið upp á tungu, náttúru og metið þjóðarsöguna. Þjóðremba er allt annað, rökþrota pólitík á flótta. Síðasta vígi skálksins, segir enska spakmælið. Í stað þess að tala um málin belgir þjóðrembingur sig út. Ber saman Ísland og útlandið. Hafnar rökum á þeirri forsendu, að þau séu óþjóðleg. Telur útlenda hagfræði ekki gilda um Ísland og notar það til að halda fram heimalöguðum firrum. Hampar útrásarbófum sem útrásarvíkingum. Telur útlandið sitja á svikráðum. Þetta eru til dæmis ÓRG, SDG og ÖJ.

Verstu mistök síðustu ríkisstjórnar voru að siðvæða ekki banka og nefndir, sem áttu að fylgjast með þeim. Í stjórn Fjármálaeftirlitsins og Bankasýslu ríkisins var valið fólk af sama toga og bankafólkið, sem olli hruninu. Þar fóru meira að segja inn fallistar úr hruninu. Afleiðingin er, að allt situr við það sama, stjórnlaus græðgi við völd. Starfsfólk fær kaupauka fyrir að hafa fé af fólki. Erlendum kröfuhöfum er kennt um ruglið, en Bankasýslan gat hindrað það. Bankarnir eru að verða sama krabbamein og þeir voru fyrir hrun. Þar eiga ekki að vera græðgisfíklar, heldur landsins virtustu siðspekingar.

Bandaríkin og Bretland eru orðin STASI-lönd, hafa alla undir eftirliti. Að því leyti er eftirlitið harðara en var í Austur-Þýzkalandi, að það er núna tölvusamkeyrt. Ríkin hafa breytzt í lögregluríki, þar sem allir liggja undir grun, borgarar jafnt sem útlendingar. Leyniþjónustur leika lausum hala á vegum þessara ríkja í skjóli lýðræðislegra kjörinna fulltrúa. Flautublásarar hafa opnað okkur sýn inn í Kafka-heim. Þar varpa leynilegir dómstólar mönnum í ævilangt fangelsi á grundvelli grunsemda einna. Þótt Austur-Þýzkaland hafi fengið snöggt andlát, gengur það tvíeflt aftur í Bandaríkjunum og Bretlandi.

Evrópusambandið gafst loksins upp á Ísrael, sem svíkur öll loforð um byggðir landþjófa á herteknum svæðum. Evrópa gagnrýndi landstuldinn áratugum saman. Tók sérstaklega fram, að styrkir sambandsins ná ekki til þeirra né heldur til byggða í austurhluta Jerúsalem. Styrkirnir voru inntir af hendi allt frá friðarsamningnum í Osló 1993, án þess að Ísrael stæði við hann. Ísrael hefur mjólkað Evrópu í tvo áratugi. 520.000 manns komu sér á þessum tíma fyrir á herteknu svæðunum. Ísrael sprengdi og eyðilagði innviði Palestínu, er Evrópa borgaði. Nú er loksins komið viðskiptabann á landþjófa Ísraels í Palestínu.

Evrópusambandið hefur sett óvinsælasta fyrirtæki heims stólinn fyrir dyrnar. Helztu löndin, Þýzkaland, Frakkland og Ítalía, bönnuðu ræktun erfðabreytts maís frá Monsanto. Fyrirtækið gafst upp á stríðinu, er hætt að reyna ræktun í Evrópu. Enda hafa víðáttumikil svæði utan landanna þriggja verið friðlýst fyrir erfðabreyttri ræktun. Hnykkja þarf á, að öll matvæli, sem innihalda erfðabreytt efni, verði sérstaklega merkt sem slík. Þar á meðal amerískt fóður. Ísland er skítaríki utan varna Evrópu, leyfir útiræktun erfðabreytts korns. Mikilvægt er, að umbúðir matvæla vísi á erfðabreytt innihald fóðurs.

Obama hefur fengið endurnýjað leyfi dómara til að halda fólki ótímabundið í fangelsi án dóms og hefðbundinna laga. Fær því leyfi til að nota Guantanamo fangabúðirnar áfram. Þar sitja grunaðir menn og unglingar árum saman án þess að vera kærðir og án þess að mál þeirra séu afgreidd. Þetta tíðkaðist hjá geðbiluðum einræðisherrum fyrri tíma í Evrópu, en hefur lengi verið bannað. Meira að segja Pútín gerir þetta ekki í Rússlandi. Enda er búið að hafa endaskipti á vestrænum gildum. Menn leita jafnvel mannréttinda á flugvelli við Moskvu og í Suður-Ameríku, er til skamms tíma var leikvöllur bófaflokka.

Esperanto er eina alþjóðamálið, sem hefur lifað, milljón manns skilja það. Flestar heimsbókmenntir fást á því, auk þess sem bókmenntir eru beinlínis skrifaðar á því. Kostur þess er, að það er flestum auðskilið og er miklu einfaldara og aðgengilegra en enska. Samræmi milli stafsetningar og hljóða og allar reglur málsins án undantekninga. Um helgina hefst hér alþjóðaþing esperantista með þúsund þátttakendum. Ísland á sess í þessu samfélagi, meðal annars fyrir áhrif rithöfundarins Þórbergs Þórðarsonar. Margt færi betur í fjölþjóðlegu samstarfi, ef auðvelt esperanto leysti erfiða ensku af hólmi.

Yndisleg deila er risin um stórkarlalega þýðingu Moggans á enska hugtakinu accession process sem aðlögunarferli. Orðabókarskilningurinn segir accession þýða aðild og accession process þýða aðildarferli. Mogginn er svo harður á villu sinni, að hann gagnrýnir fréttamann útvarpsins fyrir að þýða hugtakið rétt. Ritstjóra Moggans er þetta tilefni enn eins æðiskastsins í hatri hans á útvarpinu. Að undanförnu hafa margir bloggarar tjáð sig um botnlausa heift Davíðs Oddssonar. Áður lýsti hún sér í, að hann afskaffaði kontórista og heilar stofnanir, sem honum þóknaðist ekki. Nú getur hann bara fengið kast.