Hvar eru þúsund milljarðarnir sem kafteinninn sagðist sækja til Noregs? Hvar er dollarinn, sem hann sagðist finna í Kanada? Hvar eru 300 milljarðarnir, sem hann sagðist hirða af hrægömmum? Hvar er 20% afskrift skulda heimila, er hann sagðist redda? Hvar er heimsmetið, sem hann sagðist setja í róttækni? Hvernig sleit Evrópusambandið viðræðum við skipstjórann? Hvar skauzt upprisa millistéttarinnar úr töfrasprota hans? Hvernig býr kafteinn vor á eyðibýli í Jökulsárhlíð? Hvað stendur í byrjaðri doktorsritgerð hins mikla frelsara? Hvers vegna fattar rugluð þjóð ekki, hver sjálfumglaði loddarinn er í raun?

Við þurfum að breyta mati okkar á hagvexti, hætta að mæla hann vitlaust og hætta að setja hann ofar öllu. Þurfum að nýta efnahaginn betur, ekki blint að stækka hann. Meira máli skiptir þó að hætta að nota aukna viðskiptaveltu sem mælikvarða á hagvöxt. Hin almenna skilgreining á hagvexti sem aukinni viðskiptaveltu rýrir skilning okkar á efnahag. Viðskiptavelta er fráleitt markmið í sjálfu sér. Í hvert sinn sem orðið hagvöxtur er notað í pólitískri umræðu, verður mér óglatt. Aldrei hafa menn reist eins miklar skýjaborgir á einu rangt notuðu hugtaki. Ljóst dæmi um hagfræði sem gjaldþrota fræðigrein.

Frávik frá viðstöðulausri umferð kosta eldsneyti og valda mengun. Bílar eru í lausagangi á rauðum ljósum og þurfa síðan að fara úr kyrrstöðu í 30-50 km hraða. Allt er þetta viðbót við grunnkostnað eldsneytis og við bílamengun. Mislæg gatnamót á helztu umferðaræðum minnka vandann, sérstaklega ef þau eru með slaufum frekar en umferðarljósum. Velja þarf nokkrar helztu umferðaræðar bíla og koma þar á viðstöðulausri umferð. Undir þetta falla Reykjanesbraut, Miklabraut, Kringlumýrarbraut og hugsanlega Sæbraut. Greiðir fyrir umferð á langleiðum höfuðborgarsvæðisins, sparar eldsneytiskostnað og minnkar mengun.

Borgarskipulag hefur versnað á þessu kjörtímabili. Yfirvöld reyna að bregða fæti fyrir einkabíla til að troða fólki í strætó eða upp á reiðhjól. Síðara er bara góðviðrisstefna, eins og sjá mátti í flughálkunni. Stefnan er varin með rugli. Meðal annars er sagt, að verktakar vilji færri bílastæði. Vilja þeir þó bara minnka kostnað sinn og vita ekkert um óskir íbúa. Einnig vantar í dæmið tilfinningu fyrir víðari vanda: Bílastæðaskortur við ný hús dreifir vandanum til íbúa, sem fyrir eru. Þröngbýlisstefna rýrir lífsgæði fólks, sem búið er að koma sér fyrir á svæðum, er laskast svo við þéttingu byggðar.

Sá þennan texta Páls í gær: „Helstu rökin fyrir ESB-aðild voru að Ísland væri ónýtt. Gjaldmiðillinn okkar væri ónýtur, eftirlitið með fjármálafyrirtækjum væri ónýtt, efnahagskerfið væri ónýtt, stjórnarskráin væri ónýt og gott ef ekki þjóðin sjálf væri ónýt.“ Allt hárrétt eins og svo margt, sem sagt er í blogginu. Niðurstaða höfundar var, að Samfylkingin geti ekki selt kjósendum þessar kenningar. Hafi hrunið niður í 12,9% fylgi út á þær. Einnig rétt. Vandinn er, að þjóðin sjálf er ónýt. Þolir ekki að heyra sannleikann. Lifir í þjóðrembdum órum um eigin snilld. Lesið bók Guðrúnar Johnsen.

Hanna Birna Kristjánsdóttir svaraði engri spurningu, sem lögð var fyrir hana í fyrirspurnatíma á alþingi í gær. Í staðinn hellti hún sér yfir þingmenn af alkunnum dólgshætti. Eftir stendur, að á hennar vegum var dreift lygum í fjölmiðla um hælisleitanda í ónáð. Svonefnt rekstrarfélag ráðuneytisins var svo látið gera leyniskýrslu um, að lekinn væri ekki þaðan. Rekstrarfélagið neitar eins og ráðherrann að svara nokkurri einustu spurningu um vinnulag og verkferli við kattarþvottinn. Í embætti ráðherra situr dólgsleg frekja, sem áður var alræmd af skítabrögðum til að skáka keppinautum sínum í flokknum.

Eftir þrjá ársfjórðunga af rugli eru einkunnir ráðherranna: Í heimsku toppar Gunnar Bragi og í öðru sæti er Ragnheiður Elín. Í fólsku toppar Hanna Birna og í öðru sæti er Kristján Þór. Í ofstopa toppar Sigurður Ingi og í öðru til þriðja sæti eru ráðherraefnin Ásmundur Einar og Vigdís Hauks. Í lygi toppar Sigmundur Davíð og enginn kemst þar nærri. Líkastir fólki eru Bjarni Ben, Illugi og Eygló og keppa ekki til verðlauna á neinum sviðum. Dæmi hlaðast upp í fréttum um, að engin ríkisstjórn í sögunni hefur verið eins hraklega mönnuð. Ryðst fram á fjórum sviðum; heimsku, fólsku, ofstopa og mest í lygi.

Þjóðarsátt er miðaldahugmynd, sem Mussolini endurvakti á Ítalíu. Tilraun valdabófa til að knýja almenning undir vilja auðgreifa í krafti þjóðrembu. Kirkjan hefur ætíð harmað miðaldir og íslenzka þjóðkirkjan kemur því ekki á óvart. Biskupinn vill þjóðarsátt, gefur tóninn um, að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Hún bullar bara, enda er það hlutverk biskups. Þurfum hins vegar að rjúfa þjóðarsátt, losna undan oki kvótagreifa og auðgreifa, bankagreifa og valdagreifa. Engin sátt verður um eitt né neitt fyrr en við byltum okkur undan oki valdagreifanna, sem hampa þjóðarsátt og þjóðrembu.

Hanna Birna Kristjánsdóttir var sjálfri sér lík á Alþingi í dag. Kannaðist ekki við neinn leka á lygum úr ráðuneytinu. Var lekinn samt í sama stíl og fyrri lekar á vegum Hönnu Birnu til að sauma að keppinautum hennar innan Sjálfstæðisflokksins. Stíllinn á leka aðstoðarfólks hennar er í kansellístíl ráðuneyta. Rannsókn hennar segir ekkert, bara þessi hefðbundni kattarþvottur pólitíkusa, sem aldrei viðurkenna neitt. Fá þarf óháða aðila til að finna, hvernig fjölbreyttri lygi var komið á framfæri til að fegra ráðuneytið. Og athyglisvert er, að Morgunblaðið og Fréttablaðið svara engu um sendandann.

Þótt nýir flokkar fái 40% fylgi í Reykjavík, þýðir það ekki svipað fylgi í öðrum kjördæmum. Utan Reykjavíkur er fólk fastara í gömlum venjum og þægara við bófana, sem ráða landinu. Samt er þetta mikill sigur nýrra tíma, því að Reykjavík er deigla Íslands, þar sem hlutirnir gerast. Sjálfstæðisflokkurinn festist þar í 25% fylgi og Framsókn er blessunarlega að nálgast núllið. Með þessu ráðherraliði eru bófaflokkunum allar bjargir bannaðar í höfuðborginni, þótt þeir skrimti annars staðar. Gefur von um, að þrælaþjóðinni sé ekki alls varnað. Hún muni fyrr en síðar hrifsa frelsið undan hefðbundnum bófaflokkum.

Fyrir mér er fjórflokknum lokið. Tveir flokkar bófa og tveir flokkar bjána hafa fyrirgert tilverurétti sínum. Landinu ráða bófaflokkar kvótagreifa og bankagreifa, auðgreifa og valdagreifa. Bjánarnir sætta sig að mestu við greifana, samanber ríkisstjórn Jóhönnu. Fyrir mér skipta bara tveir flokkar máli, Björt framtíð og Píratar. Óttast samt leti og þægindafíkn Bjartrar framtíðar. Hún vill vakna seint á morgnana og máta sig við ráðherrastóla. Óttast, að í slíkum stólum muni flokkurinn sættast við greifana. Björt Ólafsdóttir er þannig. Örugglega er betri von í Pírötum, þeir eru frjálsir.

Vonlaust er að afskaffa eiturlyf og vændi frekar en áfengi og tóbak. Ríkið á frekar að einbeita sér að skipulagi fíkniefna og vændis. Hafa tekjur af og ryðja burt svartamarkaði. Þannig er hægt að ráðast gegn glæpum. Hindra, að fólk starfi að vændi gegn vilja sínum. Að veita því starfsréttindi og vernd. Sveitarfélög geta aðstoðað með útvegun húsnæðis undir vændi. Sala eiturlyfja á að vera í áfengisbúðum ríkisins á samkeppnishæfu verði og eftirliti með vörugæðum. Vínbann gafst illa, ríkisrekstur betur. Færum þá gömlu reynslu yfir á fíkniefni og vændi. Ofstopi bannstefnu hefur ekki virkað erlendis.

Smám saman síast kostir aðildar að Evrópu inn í þjóðarsálina. Sæmilega gekk á síðasta ári og eru hlutföllin komin í 32% með og 50% á móti. Langt er enn í land og tilgangslítið að vænta of mikils. Kannski verður aðildin stórmál í kosningum eftir þrjú ár, líklega ekki. Ég hef litla trú á, að áróður fyrir Evrópu dragi vagn Samfylkingarinnar í þeirri orustu. Allt hefur sinn tíma. Þjóðin er afar treg og kann helzt við sig í myrkri þjóðrembu og einangrunar. Ríkisstjórnin mun ekki efna kosningaloforðið um þjóðaratkvæði, ekki frekar en nokkur önnur loforð. Evrópusinnar verða að þreyja þorrann enn um sinn.

Í hverri viku fjölgar hugtökum í NewSpeak. Máli valdhafa, sem George Orwell notar í skáldsögunni 1984. Sigmundur Davíð stýrir tungumálinu hér á landi. Að „hugsa upphátt“ er þar nýtt orðalag yfir að ljúga. Og „óhefðbundinn“ er sá þingmaður, sem lýgur. Katrín Jakobsdóttir skal „segja af sér“, er Frosti lýgur. „Tékki í pósti“ þýðir nefndir & engar efndir. „Friðlýsing“ er fjölgun virkjanakosta. „Hagræðing“ er niðurskurður. „Samstaða“ er hlýðni. „Verður varin“ þýðir lögð niður. „Vanda þarf umræðuna“ þýðir, að gagnrýnendur skuli þegja. „Vangaveltur“ þýða fjárlög, „kosningaloforð“ þýða vangaveltur. „Strax“ þýðir aldrei. „Auðvelt“ þýðir óframkvæmanlegt. Vilji SDG er „þjóðarsátt“.

David Cameron, forsætisráðherra Bretlands, segir, að Mahindra Rajapaksa sé „appalling“ og „chilling“ vegna mannréttindabrota. Forseti Íslands, Ólafur Ragnar Grímsson segir samt hann hafa „made a remarkable transformation“ á landi sínu. Þeir eru tala um sama manninn, alræmdan fjöldamorðingja í Sri Lanka. Skrítið er, hvernig Ólafur Ragnar nuddar sér sí og æ utan í heimsins mestu skúrka, Xi Jinping í Kína, Pútín í Rússlandi og blóðfursta í smáríkjum Persaflóa. Og forsetinn er enn að lofa ofurmennsku Íslendinga og hvetja til landvinninga erlendis eins og fyrir hrun. Alveg snargalin utanríkisstefna.