Bandaríkjastjórn hefur lengi reynt að ófrægja Kofi Annan, framkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna, sem helmingur repúblikana telur vera sjálfan Antí-Krist heimsins. Bandarískir áhrifamenn tóku Annan 5. desember á eintal í húsi Richard Holbrooke, fyrrum sendiherra hjá Sameinuðu þjóðunum, og sögðu honum, að hann yrði að endurvinna traust ríkisstjórnar USA, því að öðrum kosti væru SÞ fallin stofnun. Ólíklegt er, að önnur ríki taki undir þetta, þótt margt hafi illa farið á valdatíma Annan, einkum vegna ráðríkra embættismanna, sem hann hefur verndað.

Frank Rich segir í New York Times, að fréttamennska í Bandaríkjunum fari versnandi. Hann nefnir þáttinn Crossfire, sem sé orðinn að skrípaleik. Þar hafi verið farið silkihönskum um fréttamanninn Armstrong Williams, sem fékk 240.000 dollara fyrir að styðja sjónarmið ráðuneytis menntamála. Rich gagnrýnir einnig, að Robert Novak, sem flæktur er í ýmsa spillingu, skuli vera annar stjórnandi þáttarins, hafandi þegið greiðslur frá fyrirtæki, sem kom á framfæri upplognum og óviðeigandi sjónarmiðum í aðdraganda síðustu kosninga um aðild John Kerry að stríðinu í Víetnam.

Loubna Freih segir í International Herald Tribune, að mannréttindanefnd Sameinuðu þjóðanna sé orðin ónýt, af því að þar hafi myndazt samsæri skúrkanna. Ríki á borð við Rússland, Kína, Kúba, Sádi-Arabía,Súdan og Simbabve taki saman höndum í atkvæðagreiðslum og hafni ályktunum um mannréttindi á þeirri forsendu, að þær séu afskipti af innanríkismálum. Hún vill, að ríki þurfi að fullnægja skilyrðum til að fá sæti í mannréttindanefndinni. Þetta er dapurlegt dæmi um, að Sameinuðu þjóðirnar eru engan veginn það framfaraafl, sem stofnendurnir ætluðust til.

George Monbiot segir í Guardian, að stóru fyrirtækin, sem eigi bandaríska fjölmiðla, einkum sjónvarpsstöðvar, séu almennt mjög höll undir repúblikana og að það endurspeglist í fjölmiðlunum. Hann nefnir dæmi um, að fjölmiðlar hafi í kosningabaráttunni átölulaust birt rangfærslur um John Kerry, en rangfærslur um George W. Bush hafi leitt til afsökunarbeiðna og brottrekstrar. Einnig nefnir hann dæmi um, að stuðningur við Bush sé ávísun á gott gengi og frama á ritstjórnarskrifstofum fjölmiðla. Pólitískt siðleysi í fjölmiðlum á svo þátt í vanþroska bandarískra kjósenda.

Ný skýrsla frá British Museum staðfestir, að bandaríski herinn hefur valdið óbætanlegu tjóni á fornleifum í Babýlon í Mesópótamíu. Þrátt fyrir aðvaranir settu þeir þar upp óþarfa herstöð með stæðum fyrir þungavopn og þyrlupöllum. Babýlon var ein elzta menningarborg sögunnar, krossgötur ótal menningarheima. Framferði Bandaríkjamanna er árás á heiminn eins og það væri árás á Ísland, ef þeir gerðu Þingvöll að herstöð, sprengdu þar kletta, settu upp sandhauga, bílaplön og þyrlupalla. Bandaríkjamenn eru hamslausir gagnvart erlendum þjóðum, menningu og sögu.

Timbuktu í Sahara er í nútímanum frægust fyrir áningar í eyðimerkurralli, en er sögufræg borg fyrir samskipti milli menningarheima um aldabil, á minjaskrá Sameinuðu þjóðanna. Nú hafa kristilegir fræðimenn fundið út, að Timbuktu sé miðja kristninnar, ef endimörk hennar eru talin vera íshöfin og Kyrrahaf. Jafnmargir kristnir menn búa sunnan við borgina og norðan við hana, vestan við hana og austan við hana. Þannig hefur kristni breiðst út frá uppruna sínum í Jerúsalem, Miklagarði og Róm. Spurning er, hvort þetta sé enn sama trúin, þegar ólíkir menningarheimar stunda hana.

Bandaríski prófessorinn Jared Diamond hefur gefið út bók, “Collapse: How Societies Choose to Fail or Survive”, þar sem hann heldur fram, að Grænlendingar hinir fornu hafi dáið út, af því að þeir voru svo hortugir, að þeir vildu ekki borða fisk, hafi heldur viljað éta hundana sína. Guardian er svo hrifið af kenningu hans, að blaðið tók hana upp í leiðara á laugardaginn. Ekki veit ég, hvar hinn verðlaunaði prófessor hefur fundið heimildir sínar, en vitað er, að Íslendingar á þeim tíma veiddu fisk og átu. Hafa má kenninguna að dæmi um, oft eru búnar til hátimbraðar kenningar á mjóum þvengjum.

Risin er vísindadeila um, hvort beinafundur á eyjunni Flores við Indónesíu sýni, að til skamms tíma hafi lifað sérstakt mannkyn smávaxið og nokkuð loðið, eins konar Hobbitar, svo sem 125 sm á hæðina. Ástralskir vísindamenn, sem fundu beinin, halda því fram, en sumir aðrir fræðimenn telja, að einungis hafi verið um að ræða erfðabreytta einstaklinga, en ekki samfélag hobbita. Grein um þetta efni birtist fyrst í Nature, en hefur síðan ómað í fjölmiðlum erlendis. Meira að segja hefur verið spáð í, að hobbitar séu enn á lífi langt inni í frumskóginum á Flores og á öðrum eyjum Indónesíu.

Argentína hefur gefið langt nef ofsækjendum sínum í Alþjóða
gjaldeyrissjóðnum og Alþjóðabankanum, öðru nafni Chicago-skólanum og Washington-samkomulaginu. Argentína býður 25% greiðslur til lánardrottna eða þeir fái ekkert. Svo virðist sem ríkisstjórn Néstor Kirchner komist upp með þetta, enda neitar hún öllum samningaviðræðum við lánardrottna. Eftir hörmulegar afleiðingar af stefnu bankanna í Rússlandi og víða um Asíu og rómönsku Ameríku hefur komið í ljós, að þau ríki ein græddu, sem höfnuðu skipunum bankanna tveggja, svo sem Indland og Kína. Því eru bankarnir siðferðileg þrotabú.

Alþjóðadómstóllinn í Haag hefur verið leystur af hólmi af nýjum dómstólum í milliríkjamálum, sem ekki liggja undir því fargi letinnar, sem einkennir stofnanir Sameinuðu þjóðanna. Þessi dómstóll tekur fyrir 50 mál á ári, sama fjölda og fyrr á árum og áratugum. En áratugs gömul Heimsviðskiptastofnun hefur tekið fyrir nokkur hundruð mál og hálfrar aldar Evrópudómstóll hefur tekið fyrir þúsundir mála. Hluti af vandanum felst líka í, að Alþjóðadómstólnum er ekki treyst, dómarar hafa reynzt háðir föðurlandi sínu og dómarar frá alræðísríkjum hafa reynzt hallir undir alræðisstefnur.

Árum saman hafa vefauglýsingar verið í skammarkróknum. Eftir miklar væntingar í upphafi netvæðingar heimsins fóru margir flatt í tilraunum til að græða peninga á vefauglýsingum. Þær komust aldrei á flug, hvorki banners né pop-ups. Fyrirtæki héldu áfram að auglýsa í blöðum og sjónvarpi. Nú er loksins komið merki um, að vefauglýsingar séu að vakna til lífsins. Auglýsingastofur erlendis spá, að á þessu ári muni auglýsingar aukast um 5% í heiminum og að vefauglýsingar muni aukast um 22%. Þær verða þó enn um sinn sáralítið brot af heildarmarkaðinum, en er þó vaknaðar til lífsins.

Umræðan um pyndingar í Bandaríkjunum er dálítið sér á parti, enda hafa stjórnvöld þar sagt skilið við vestrænt siðferði. Menn tala minna um siðferði og meira um hagkvæmni. Óvinir pyndinga segja, að rannsóknir og skoðanir sérfræðinga bendi til, að marklitlar séu upplýsingar, sem fást með þessum hætti. Leiddir eru fram gamlir sérfræðingar í yfirheyrslum, sem lýsa frati á pyndingar sem aðferðafræði. Sagnfræðin bendir til hins sama, Frökkum komu pyndingar í Alsír ekki að gagni og þeir töpuðu stríðinu. Það er dæmigert fyrir ógæfu Bandaríkjanna, að svona umræða skuli þurfa að fara fram.

Nokkur fyrirtæki reka óvenjulegar rútuferðir á hverju sumri, einkum um hálendið. Það eru fyrirtæki á borð við Íshesta og Eldhesta, Hestasport og Pólarhesta, svo og staðbundnari fyrirtæki, sem eru að fara um landið með útlendinga á hestbaki í heilar viku ferðir. Sums staðar eru þau með vikulegar áætlanir. Á vinsælustu leiðunum, svo sem á Kili, má stundum sjá nokkrar slíkar hestarútuferðir á sama degi. Þetta er að verða meiriháttar atvinnuvegur utan um lífsstíl hirðingjans, sem heimamenn vita lítið um.