Skipulag Elliðaárvogs byggist á nýjustu órum. Tízkustraumar æða fram og aftur í ríkjandi skipulagsspeki. Á ekkert skylt við vísindi, byggist ekki á neins konar tilraunum. Felst í tilgátum og ímyndunum hugmyndaríkra manna. Corbusier gengur aftur í skipulags-arkitektum nútímans. Í Reykjavík vilja menn ekki vera minni en Corbusier. Þannig varð til óskadraumur um bíllausan lífsstíl í þrengdri hjólaborg. Gallinn við allt þetta er, að mistök í steinsteypu verða skelfilega dýr. Að lesa lýsingar höfundanna á inntaki skipulags Elliðaárvogs er eins og að lesa upphafin og innblásin ljóð. Ljóð, sem munu kosta tugi milljarða króna. Og hvað varð um Sundabraut, gleymdist hún?

Hellisheiðarvirkjun átti að vera sjálfbær, en hún tæmist ört, örar en hingað til var sagt. Hverahlíðarvirkjun átti að vera sjálfstæð, en er orðin skammtíma REDDING fyrir Hellisheiðarvirkjun. Út í sandinn eru runnin plön verkfræðinga um mikilvægi jarðhita á Reykjanesskaga. Engin stóriðja verður rekin á fyrirhuguðum orkuverum, því orkan endist ekki. Enn eitt dæmið um glórulausa framkvæmdafíkn. Pólitíkusar í kjördæmapoti sáu í Vaðlaheiðargöngum um glórulaust aðgæzluleysi, en á Hellisheiði voru verkfræðingar glórulaust framkvæmdafíknir. Ráku eigin harðskeyttu orkupólitík og áttu létt með að draga með sér gráðuga pólitíkusa.

Konur hafna ríkisstjórninni í meira mæli en karlmenn samkvæmt skoðanakönnun. Formaður sambands framsóknarkvenna segir það vera leiðréttanlegan misskilning. Muni lagast, þegar He4She átak Emmu Watson fer af stað! Vá, sjónhverfing á að redda Framsókn í þessu eins og öðru. Anna Kolbrún Árnadóttir telur hana semsagt skipta konur meira máli en árásir ríkisstjórnarinnar á konur. Til dæmis bann við verkfalli kvennastéttar hjúkrunar. Til dæmis minni velferð einstæðra mæðra eins og fátæklinga almennt. Til dæmis rústun Landspítalans. Vondi veruleikinn á að hverfa, þegar Framsókn keyrir á amerískri sjónhverfingu! Dæmigerð Framsókn.

Fyrir hálfri öld hafði Garðabær markvissa íbúastefnu. Þar skyldu engar blokkir vera, aðeins lóðir fyrir stórt einbýli eða raðhús. Markmiðið var tvíþætt. Menn vildu helzt fá kjósendur Sjálfstæðisflokksins á miðjum aldrei. Sem minnst af „aumingjum“, það er öryrkjum, gamalmennum og ungum eignaleysingjum. Slíkt fólk kostar peninga. Því var bezt að hafa það í Reykjavík. Lengi gekk þetta upp, en svo fór að bresta á með elliárum eins og víðar. Á fimmtán árum þrefaldaðist fjöldi „aumingja“ í Garðabæ. Bæjarstjórnin horfir nú upp á að þurfa eins og aðrar að taka til hendinni í velferðinni. Það var sko alls ekki meiningin.

Bjarni Ben er bófi og Sigmundur Davíð er bjáni. Hafa sýnt, að þeir eru ófærir um að reka íslenzka ríkið. Þeir eru í neðsta klassa með Ólafi Ragnari, sem hékk utan í útrásarvíkingum og miðaldagreifum. Enginn þeirra stenzt þó samanburð við Davíð Oddsson. Sem forsætisráðherra innleiddi hann ranglátt og mannfjandsamlegt þjóðfélag. Sem seðlabankastjóri var hann með hreinu óráði og hélt sig klófesta 620 milljarða lán frá Pútín. Sem ritstjóri Moggans fer hann með furðulegusta skáldskap um menn og málefni. Minni sögur fara af honum sem skrifstofustjóra Sjúkrasamlags Reykjavíkur. Betur hefði hann verið áfram í því pilsfaldastarfi.

Andstæðingar fjölmenningar fara ekki með tómt bull. Reynslan á Norðurlöndum er tvíbent. Sum hverfi verða gettó, þar sem ekki gilda landslög, heldur sharia eða mafia. Tilgangslaust er að lemja höfðinu við stein og hrista síðan haus yfir uppgangi öfgaflokka á Norðurlöndum. Fólk hefur þar séð fjölmenninguna og líkar miður það, sem það sér. Sumir hælisleitendur koma úr ólíkum menningarheimi og neita að laga sig að aðstæðum í nýju landi. Einföld staðreynd, augljós hverjum, sem sjá vill. Efasemdarfólk hræðist aukinn flóttastraum. Flykkist til flokka, sem vilja loka landamærum. Eindregin fjölmenningarstefna er ávísun á vandræði.

Enn eru ofbeldishneigðir lögreglumenn að heimta rafbyssur. Fremstur fer þar í flokki formaður sambands lögreglumanna, sem ítrekað ver misþyrmingar löggunnar. Þar á meðal ofbeldi, sem náðist á myndskeið og lögreglumaður var dæmdur fyrir. Snorri Magnússon hefur, ásamt Vilhjálmi Árnasyni þingmanni, setið fund með Rick Smith, forstjóra Taser, sem framleiðir byssurnar. Þær eru mest notaðar í fræga ofbeldisríkinu, Bandaríkjunum. Þar hafa þær drepið 245 manns, samkvæmt tölum Amnesty. Til dæmis hjartveika og aðra þá, sem eru líkamlega veikir fyrir. Allur þorri annarra fórnardýra skaddast af völdum byssanna. Betra er, að löggur læri að umgangast fólk. Um ofbeldistækið má fræðast í WIKIPEDIA.

Norðan Grikklands og Ítalíu í Evrópu þekkist varla, að pólitíkusar geti ruglað þindarlaust út í eitt. Nema á Íslandi, þar sem við höfum Ólaf Ragnar og Sigmund Davíð og ýmsa fleiri. Í öðrum löndum kryfja fjölmiðlar jafnóðum bull, sem kynni að vella upp úr pólitíkusum. Leita að vitrænu samhengi í því. Þar mundu aldrei þrífast pólitíkusar á borð við Ólaf Ragnar og Sigmund Davíð, sem ná ekki máli. Þeir yrðu bara svældir út sem almenn aðhlátursefni. En hér gerir þjóðin sér að góðu að hossa veruleikafirrtum bjánum og bófum í kosningum. Fjölmiðlar eru hér hrygglausir og fjöldi kjósendur undarlega gefinn fyrir að afneita veruleikanum.

Einkennileg er sú hugmynd, að sum költ megi vera stikkfrí gegn gagnrýni. Bókstafstrú er svo fyndin, að ekki er annað hægt en að gera grín að henni. Þar leynist líka ýmis hætta, sem þarf að vara við. Nú á dögum er mest um költ hjá róttækum múslimum, en finnst líka hjá róttækum kristnum, einkum vestanhafs. Meginstraumur kristni í Evrópu lætur háð og glens ekki raska ró sinni. Enda er lítið orðið um bókstafstrú á þeim slóðum og það er gott. Trú er eins og hvert annað prívatmál, sem getur ekki bannað gagnrýni af neinu tagi. Fyndið er að bera fyrir sig rétti til að velja að móðgast, vernduðum af dómstólum og hræsni.

Í STUNDINNI er upplýst, að í nýbirtum leyniskjölum stjórnvalda í Sádi-Arabíu sé Íslands getið að nokkru. Wikileaks hefur birt þessi skjöl. Þar kemur fram hið eilífa nudd Ólafs Ragnars Grímssonar utan í miðaldagreifana á Arabíuskaga. Jafnast á við dálæti hans á einræðisgreifum í Moskvu og Peking. Á fundi Ólafs Ragnars með Ibrahim S. I. Alibrahim sendiherra var samið um 130 milljón króna framlag Sáda til byggingar mosku róttækra wahabíta í Reykjavík. Forseti okkar hefur ítrekað reynt að koma á nánum samskiptum við verstu einræðisgreifa heims. Um leið hefur hann lýst frati á ágæta nágranna okkar í lýðræðisríkjum Evrópu.

Byggingar stórhýsa ofan í of þröngan miðbæ hafa ítrekað orðið að martröð. Hús Verzlunarbankans eyðilagði Lækjargötu, Morgunblaðshöllin eyðilagði Ingólfstorg, marmarabíslag eyðilagði Landsbankahúsið, gamla Landspítalanum var raðnauðgað með nýjum húsum, hverju með sínu snitti. Svo komu skrímsli við Borgartún og verst er Höfðatorg, sem veldur hættulegum stormi á hverjum vetri. Þar er að rísa hótelskrímsli við hliðina. Og nú er búið að semja um hótel við Hörpu, án þess að vitað sé um útlitið, annað en að það skyggir blessunarlega á svörtu Hörpu. Víða erlendis fá gamlir miðbæir að halda sér, það hefur gefizt bezt.

Frá upphafi almenningstölva og fram undir aldamót töldu flestir tölvumenn, að Microsoft væri málið.  En mér varð strax ljóst, að Apple var málið og reyndist hafa rétt fyrir mér. Windows-menn liggja smáðir hjá garði, gott á ykkur, en Apple sigraði heiminn með Mac, iPad og iPhone. Nýir keppendur komu á borð við Linux, Android, Google og Amazon. Svo að framtíðin er enn opin. Eitt er þó ljóst, að þar er hvorki rúm fyrir Microsoft né Windows. Ég notaði Apple fyrir daga Mac (Apple II) og nota nú öll gervin, Mac, iPad og iPhone. Hef úr þessu ekki áhyggjur af að þurfa að skipta um tölvuskoðun. Svo lengi mun ég ekki lifa.

Bófarnir sparka í láglaunafólk, aldraða og öryrkja.
Bófarnir rústa Landspítalnum til að einkavæða heilsuna.
Bófarnir einkavæða almannaeignir til vina og ættingja.
Bófarnir gera ungu fólki ókleift að kaupa eða leigja íbúð.
Bófarnir taka verkfallsréttinn af láglaunafólki.
Bófarnir takmarka greiðslugetu langskólagenginna.
Bófarnir hafa í forgangi að lækka gjöld á auðgreifana.
Bófarnir láta bankana okra í skjóli einokunar.
Bófarnir láta bónusana blómstra í bönkunum.
Bófarnir taka aukið vald til að skipa dómara.
Bófarnir svara ekki ítrekuðum spurningum fjölmiðla.
Bófarnir kaupa upp fjölmiðla, sem eru með múður.

Tilgangur laga og réttar er að halda alþýðunni í skefjum. Fyrir að stela vodka-flösku á veitingahúsi ferðu á Hraunið í þrjá mánuði. Fyrir að stela þér til matar í tvígang á 10-11 ferðu á Hraunið í fimm mánuði. Hvorugt er á skilorði. Hins vegar er hvítflibbi, sem stelur milljörðum af banka, sagður hafa stundað „innherjasvik“. Hann situr þrjá mánuði í samfélagsþjónustu með vinum sínum á lögfræðistofunni Lex. Sá er munurinn á hvítflibbaglæpum yfirstéttarinnar og nytjastuldi aumingjanna. Yfirstéttin nýtur verndar laga og dómstóla, en pakkið fer beint á Hraunið. Ísland í dag, þar sem pamfílarnir eru aðalbófarnir.

Þegar nokkrir dagar eru liðnir frá 17. júní, er auðveldara að meta hina algeru firringu forsætisráðherra. Gjáin er óbrúanleg milli þessa silfurskeiðungs og alþýðunnar handan Kínamúrs lögreglunnar. Austurvöllur er orðinn táknmynd gjár, sem ekki verður brúuð á kjörtímabili illa innrættra bófa og bjána. Aldrei hafa andverðleikar yfirstéttarinnar verið eins sýnilegir og þennan 17. júní. Í huga Sigmundar Davíðs ríkir frábært ríkidæmi fátæklinga, frábært jafnrétti kvenna, frábær jöfnuður undirstétta. Í huga hans er andverðleikastéttin stærst, bezt og frægust í heimi, fyrirmynd mannkynsins alls. Hvergi snertir hann veruleikann.