Endurreisn banka í sinni gömlu spillingu er bezta dæmið um, að fátt lagast hér án gegnsæis. Allir bankabófar dagsins bera fyrir sig bankaleynd, þar á meðal sjálfur seðlabankastjórinn. Ríkisstjórnin þykist styðja gegnsæi, en reynir samt sjálf að halda öllu lokuðu. Toga þarf upp úr henni fréttir með töngum. Íslenzka þjófræðið byggðist á leynd og framhald leyndar leiðir til nýs þjófræðis. Helzti galli kjörinna fulltrúa stjórnlagaþings er, að þeir skilja ekki umfang vandans. Stjórnarskráin þarf með skýrum orðum að setja gegnsæi á oddinn og banna leynd. Þar á meðal bankaleynd og fjármálaleynd.
