Heimsveldin setja skrifborðsbófa hvors annars á svartan lista. Ferðafrelsi þeirra er heft og eignir gerðar upptækar, séu þær tagltækar. Upphafið var, að lögmaðurinn Sergei Magnitsky dó af pyntingum í rússnesku fangelsi eftir baráttu fyrir mannréttindum. Bandaríkin settu lög í hans nafni, Magnitsky-lögin, gegn skrifborðsbófum rússneska kerfisins. Átján embættisbófar voru samkvæmt þeim settir á svartan lista. Rússar svöruðu með því að setja átján ameríska skrifborðsbófa á svartan lista. Lagatækna, sem tengjast lögleiðingu pyntinga og Guantanamo-búðunum. Vonandi fara flestir slíkir á svarta lista.

Karríeristar, sem í vetur létu sjá sig á fundum Sjálfstæðisflokksins, sjást þar ekki lengur. Eru farnir að læðast inn á fundi Framsóknar, spjalla þar um snilli formannsins með silfurskeiðina. Að venju flögra karríeristar, þar sem ætis er von. Sama er að segja um kvótagreifa. Nú sjatnar fjárstreymi bófanna í kosningasjóði Sjálfstæðisflokksins. Í staðinn fer fjármagn bófa í stríðari straumum í sjóði Framsóknar. Þessir fuglar vita allt um æti, hvar það er að finna. Umboðsmaður, sem ekki stendur sig, fær aðvörun ríkiseigendanna. Hinn, sem spjarar sig, fær pláss við allsnægtaborðið fyrir og eftir kosningarnar.

Ágætir kosningaþættir sjónvarps hafa einn galla. Stuðla að þeirri ímynd, að þjóðmál snúist um kosningaloforð. Hversu oft hafa slík loforð verið efnd? Að svo miklu leyti sem flokkar hafa fortíð er miklu skynsamlegra að horfa á verkin. Flokkar geta lofað öllu fögru, þótt engir fari með himinskautum á borð við Framsókn. Nær er að kynnast Framsókn með því að skoða verk hennar. Skoða ábyrgð hennar á fjármálakerfi hrunsins og ofkeyrðum húsnæðislánum. Muna eftir ferð Sigmundar Davíðs til Noregs til að ná í glás af milljörðum, sem reyndust ekki vera til. Atkvæði greitt Framsókn er ávísun á vonbrigði.

Ef Bjarni Benediktsson gefst upp fyrir Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, verður hann að píslarvotti. Hér á landi verða taparar ævinlega píslarvottar. Menn fara að muna eftir mannkostum Bjarna og pólitískir andstæðingar munu kynda undir. Hanna Birna verður sökuð um að slátra Bjarna á viðkvæmri stund, á svonefndu kortéri fyrir kosningar. Ekki mun duga að skipta um hest í miðri á og Hönnu Birnu verður kennt um ósigurinn. Reiðin í garð Bjarna mun að nokkru leyti yfirfærast á hana, gera henni erfitt fyrir í framhaldinu. Illskást er því að forðast að grípa til örþrifaráða síðustu metra kosningabaráttunnar.

Sigurður Már Jónsson skrapp hingað frá öðru sólkerfi og gaf sér tíma til að skrifa grein á mbl.is. Fjallar hún um mengunarvandann í Þingvallavatni og Mývatni og tengir hann helzt við ferðaþjónustu. Hefði hann skroppið hingað oftar frá sólkerfi sínu, hefði hann kannski vitað, að Nesjavallavirkjun er við Þingvallavatn og að til skamms tíma var Kísiliðjan við Mývatn. Ítrekað hefur komið fram, að þessar tvær stofnanir séu líklegustu mengunarvaldarnir. Kísiliðjan skaðaði vatnsbotninn í Mývatni og Nesjavallavirkjun dælir sífellt heitu affallsvatni með margvíslegum skaðsemdarefnum í Þingvallavatn.

Leynisamningur Össurar Skarphéðinssonar við Kína er hættulegur, annars væri hann ekki leynisamningur. Arfur frá þeim tíma, þegar hrokagikkir á kontórum töldu sig geta skuldbundið heilar þjóðir í laumi. Var hægt í gamla daga, en er ekki lengur unnt. Nú vill fólk, að lýðræði sé gegnsætt. Hafnar því, að Össur geti skuldbundið þjóðina um atriði, sem eru svo skuggaleg, að enginn má fá að vita um þau. Leynisamningur Össurar er að sjálfsögðu ólöglegur og verður ógiltur, þegar hann hrekst úr ráðuneytinu. Einnig er samningurinn viðbótarástæða fyrir því að kjósa ekki Samfylkinguna í lok mánaðarins.

Sagnfræði er skemmtileg dægradvöl. Nútíminn á sér hliðstæður í fortíðinni. Franska byltingin byrjaði í lýðræði, en endaði í Napóleon, sem olli falli nokkurra kynslóða Frakka í styrjöldum. Íslenzka búsáhaldabyltingin byrjaði í lýðræði, gekk lengi fyrir tali um stjórnarskrá, en endar í silfurskeiðungi. Sem á hundruð milljóna, veit ekkert um hlutskipti alþýðu og notar ráðgjafa úr fjármálabraskinu. Lofar að gefa eigendum íbúða glás af peningum eins og Juan Perón lofaði og olli þannig áratuga harmsögu og hruni Argentínu. Eins og Framsókn olli með baráttu sinni fyrir ofurlánum, sem knésettu alþýðuna.

Pírötum gengur vel, komnir í fjóra þingmenn samkvæmt könnunum. Þeir fara hærra, ég vona að þeir fari upp í átta. Lýðræðisvaktin veldur mér hins vegar vonbrigðum. Hún læðist of hægt upp skalann. Samt með góða frambjóðendur og fer að mínu viti upp í þingmannafylgi. Hefði viljað sjá líka hana með átta þingmenn. Dögun situr föst nærri botni með Hægri grænum og er nánast kulnuð von, því að Framsókn á öll fíflin. Önnur nýframboð eru ekki í myndinni, enda eru þau aðeins yfirlýsingar um sérstöðu. Fái nýframboð alls sextán þingmenn, má það kallast þolanlegt hjá þursaþjóð, sem þekkir ekki sinn vitjunartíma.

Dómskerfið er í rúst, takist Gesti Jónssyni og Ragnari H. Hall lagatæknum að tefja mál með því að neita að mæta. Kerfið má ekki við miklu, fyrirlitning á dómurum hefur farið vaxandi. Dómarar hafa dæmt fjármálabófa með hálsbindi í brot af refsingum, sem alþýðumenn þurfa að sæta. Hafa jafnvel dæmt ríkið til að greiða málskostnað fyrir dæmda bankabófa. Geti Gestur og Ragnar vafið dómskerfinu um fingur sér, er það áminning til kjósenda, að staða þjóðmála sé enn í megnasta ólagi. Uppgjörinu við hrunið sé ekki lokið og verði ekki lokið. Kjósendur þurfa að mæta þessu með því að skipta út bófunum á Alþingi.

Æsingurinn í Norður-Kóreu gagnast Bandaríkjunum til skamms tíma. Treystir hernaðarbandalag þeirra við Suður-Kóreu og Japan. Gerir þeim kleift að auka hernaðarmátt sinn í Austur-Asíu á kostnað Kína, hins trega stuðningsaðila Norður-Kóreu. Enda geta þau skotið niður eldflaugar frá Norður-Kóreu í tæka tíð. Fækkun í herliði Bandaríkjanna í Afganistan gerir þeim kleift að beina meiri herbúnaði að Norður-Kóreu. Munu samt ekki sæta gagnrýni vegna þessa, yfirlýsingar Norður-Kóreu eru svo furðulega æstar og beinlínis blóðþyrstar. Verða varla túlkaðar á annan veg en þann, að þar sé geðsjúklingur á ferli.

Tilgangslaust er að ergja sig út af ákvörðun þjóðarinnar um að halla sér að landsins liprasta sölumanni snákaolíu, Framsókn. Meirihluti þjóðarinnar sér ekki út fyrir box fjórflokksins. Þarf að refsa annars vegar Samfylkingunni og Vinstri grænum og hins vegar Sjálfstæðisflokknum. Við megum ekki gleyma, að aldagamall skortur á gegnsæi hefur gert meirihluta fólks ókleift að átta sig á lýðræði. Jákvætt er, að þriðjungur þjóðarinnar hefur augun opin. Þess er að vænta, að drjúgur hluti hans greiði einhverjum nýflokki atkvæði sitt. Þannig verða kosningarnar 27. apríl nokkurs virði, til langs tíma litið.

Kræfir lagatæknar bankstera Kaupþings ætla að hleypa upp réttarhöldum í máli Sigurðar Einarssonar og Hreiðars Más Sigurðssonar. Skrópa í aðalmeðferðina, nota síðan verjendaskort bankstera til að fá málinu spillt. Áður voru þeir búnir að afreka að bera málaferlin saman við Ciesielski-málið. Annars vegar eru stórhveli með hirð okkar kræfustu lagatækna og hins vegar voru bláfátæk ungmenni með dómkvaddan verjanda. Það er aldeilis aðstöðumunur. Ljóst er, að málið fer illa hjá banksterunum, nema þeim Gesti Jónssyni og Ragnari H. Hall takist að finna enn frumlegri króka en notuð voru við vörnina í Baugsmálinu.

Engu máli skiptir, hvernig fylgið skiptist milli Flokksins og Framsóknar. Hvernig sem þenkjandi minnihluti þjóðarinnar rembist og ragnar, þeim mun ljósara er, að bófaflokkarnir munu ráða. Annað hvort undir forsæti Flokksins eða Framsóknar. Hvor tveggja mun fyrst og fremst gæta hagsmuna kvótagreifa og auðstéttar. Munu svæfa nýja stjórnarskrá og halda kerfinu lokuðu og læstu fyrir almenning. Að þessu sinni lýgur Framsókn lipurra en Flokkurinn, sem játar fækkun skattþrepa og niðurskurð velferðar. Framsókn hefur vit á að lofa öllu fögru og samkvæmt venju fagnar lýðurinn Nígeríubréfinu ótæpilega.

Húsvíkingar þurfa að fara að gá að sér. Verða að hreinsa til eins og aðrir, sem hafa gert fúl mistök. Fyrrverandi bæjarstjóri þarf að fara að átta sig og vitgrannur presturinn líka. Hætta að bulla út í eitt. Listi nauðgunarvina er engin ný frétt, hefur lengi gefið málsaðilum tækifæri til að endurskoða viðhorf sitt. Húsvíkingar eru of oft í fréttum út af rugli og græðgi, til dæmis um meðferð Þeistareykja, Gjástykkis og Bjarnarflags. Þar hefur verið sama ruglið ráðandi og í afstöðu þeirra til nauðgunarinnar, sem fjallað var um í Kastljósi í gær. Húsvíkingar þurfa að biðjast afsökunar. Í einlægni.

Á vefsíðu Framsóknar er fortíðin skyndilega horfin. Ekkert er þar lengur að finna eldra en frá marz 2009. Strikað er út minnisstætt grobb Framsóknar út af 90% lánunum, sem tröllriðu þjóðfélaginu. Framtak flokksins varð til, að fólk reisti sér hurðarás um öxl og getur ekki borgað lánin. Því er eðlilegt, að Framsókn vilji núna afskrifa þessa dauðasynd sína. Framsókn ætti auðvitað sjálf að borga brúsann. Gallinn er, að skattgreiðendur verða látnir gera það, þegar millispilið um “hrægammasjóðina” og lífeyrissjóðina hefur gengið sér til húðar. Aldrei er Framsókn of sein að strika út glæsta fortíð sína.