Lausleg endursögn á samtali nemanda og prófessors í Vestur-Berlín fyrir hálfri öld.

Stúdent: Hvaða bækur á ég að lesa?
Prófessor: Þú verður að finna út úr því sjálfur.
Stúdent: Hvaða fyrirlestra á ég að sækja?
Prófessor: Þú verður að finna út úr því sjálfur.
Stúdent: Hvaða próf á ég að taka?
Prófessor: Þú þarft próf í tækni skoðanakannana og í statistík. Með þau próf geturðu boðað þig í lokapróf.
Stúdent: Hvenær má ég taka lokapróf?
Prófessor: Ekki fyrr en eftir fjögur ár í fyrsta lagi.
Stúdent: Hvernig er lokaprófið?
Prófessor:Það er ritgerð og hún þarf að vera asskoti góð.

Greinilega var Illugi ekki menntaráðherra þarna. Berlín varð svo stórveldi, en ég tók pungapróf frá súpergaggó við Suðurgötu.

Íran minnir á Kína með sitt auðræði undir eins flokks harðstjórn, sem beitir leyniþjónustu gegn borgurum. Klerkarnir ráða öllu. Kosningar eru frjálsar, en eins og í Kína ráða klerkarnir, hverjir séu í framboði. Og þeir strika út alla, sem þeir telja hættulega einræði sínu. Þeir beita strangri ritskoðun, ekki bara á fjölmiðlum, heldur allt niður í boðskort fyrir brúðkaup. Eins og í Kína þola þetta flestir, því að velmegun er vaxandi og margir hafa það gott. Andófið er einkum meðal ungs menntafólks. Það stendur fyrir uppþotum, sem barin eru niður af grimmd. Þriðja hvern Írana dreymir um að flytjast til frjálsari vesturlanda.

Ég næ þessu með engu móti. Gamall njósnari CIA er fenginn til að stjórna þætti um stjórnmál í sjónvarpi allra landsmanna. Kannski er Magnús Geir að sýna oss, að ríkisstjórnin hafi allt í hendi sér. Enda var njósnarinn áður búinn að gamna sér áður á prenti við drauminn: Ný ríkisstjórn mun taka til á Ríkisútvarpinu. Það hefur greinilega tekizt, njósnarinn er mættur á staðinn. Þetta er lítill partur af stóru dæmi andverðleika. Hæfileikum er ýtt út til Noregs eða annarra útlanda, en andverðleikafólk tekur við mikilvægum póstum. Þannig er fábjánum þjóðarinnar haldið áfram föstum í fangelsi vanþekkingar og þjónustulundar.

Skipulagsyfirvöld í Reykjavík sannfærðust um, að byggð sé alltof gisin í nýjum hverfum Reykjavíkur austan Elliðaáa. Gisnari en í gamla bænum vestan Elliðaáa. Lausn skipulagsyfirvalda er að þrengja byggð í vestari hlutanum! Þar er byrjað að reisa hús, jafnvel turna, inn á milli eldri húsa. Þetta kallar á málaferli við íbúa, sem missa andrými, útsýni og bílastæði. Þrengingarstefnan fer saman við þá stefnu að stórfækka skipulögðum bílastæðum við ný hús. Bílar fólksins í nýjum húsum verða af illri nauðsyn á bílastæðum við eldri hús. Reykjavík mun þurfa að borga stórfé í skaðabætur vegna ósiðlegra skemmda á gömlum hverfum.

Læknar á Landspítalanum eiga skilið 30% hækkun og ríkið hefur efni á því. Þarf bara að laga auðlindarentu kvótagreifa í fyrra horf, leggja auðlindarentu á orkuver og ferðaþjónustu og endurheimta auðlegðarskatt. Þá hefði ríkið efni á 30% launahækkun allra og nýjum Landspítala. Sama er að segja um láglaunafólk almennt. Það á skilið 30% launahækkun, enda er fráleitt, að auðlindaríkt land geti ekki borgað fólki hálfa milljón á mánuði fyrir skatta. Mál er að linni ráni á afrakstri auðlindanna. Þjóðin á auðlindirnar og á fyrr eða síðar að fá að njóta þeirra. Krafa fólks á að vera endurheimt á arði auðlindanna hér og nú.

Flokkar íhalds og krata hafa um skeið stýrt Evrópusambandinu í sameiningu. Bera ábyrgð á, að íhaldsbófinn Jean-Claude Juncker frá Luxemborg varð aðalforstjóri. Skömmu síðar kom í ljós, að Juncker bar ábyrgð á skipulögðu svindli Luxemborgar sem skattaparadísar. Nú heimta menn afsögn Juncker. Greinilega manna verst til þess fallinn að stýra Evrópu á erfiðum tíma. Álit fólks á sambandinu er lítið. Forstjórateymið er án sambands við kjósendur og almannatengsli eru nærri engin. Juncker valdi viðskiptabófa í forstjórateymið, svo sem Miguel Cañete, olíubarón frá Spáni. Án lýðræðis er Evrópusambandið á leið í spillingarfen siðblindra.

Stærsta rán Íslandssögunnar er á lokastigi. Stjórnarflokkarnir skoða lagafrumvarp um ókeypis notkun kvótagreifa á auðlindinni rúma tvo áratugi. Samkvæmt frumvarpinu á auðlindarentan bara að duga fyrir fiskirannsóknum, en ekki leggja neitt til samfélagsins. Þetta er stríðsyfirlýsing þingmanna ríkisstjórnarinnar. Aldrei verður jafnmiklum verðmætum rænt af þjóðinni á einu bretti. Vandséð er, hvernig ofstækisfulla glæpastjórnin getur skuldbundið þjóðina til að sæta þessu í mörg kjörtímabil. Stjórnin fellur eftir hálft þriðja ár. Þá verða þjóðníðingarnir afturkallaðir og þjóðareign allra auðlinda sett skýrum stöfum í stjórnarskrána.

Tvær embættiskonur hafa glatað trausti í gandreið Hönnu Birnu í yfirhilmingum leka- og fölsunarmálsins. Sigríður Björk Guðjónsdóttir lak slúðri í slúbbert Hönnu Birnu og var verðlaunuð með embætti lögreglustjóra í Reykjavík. Henni ber að segja af sér. Ragnhildur Hjaltadóttir tók virkan þátt í yfirhilmingunum sem ráðuneytisstjóri Innanríkisráðuneytisins. Lét viðgangast, að bófaflokkur Hönnu Birnu sakaði ráðuneytisfólk og hópa ráðuneytisfólks, jafnvel skúringakonur, um skítverk bófanna. Vissi betur og átti að verja ráðuneytið, en gerði ekki. Því liggur mikilvægt ráðuneyti í rúst og ösku. Einnig henni ber að segja af sér.

Lögreglustjórinn í Keflavík og lygari Hönnu Birnu áttu þrjú símtöl á Degi hins fræga skjals. Í kjölfar þeirra bætti lygarinn óstaðfestu slúðri við skjalið. Greinilega ættað frá lögreglustjóranum í Keflavík. Hanna Birna flutti slúðrara sinn síðan sem lögreglustjóra til Reykjavíkur í stað þess, sem flúið hafði af hólmi. Hún reyndi oft að hindra framgang réttvísinnar. Meðal annars kvartaði hún yfir nákvæmni hennar og einkum yfir rannsókn á tölvunni, sem síðan upplýsti málið. Hanna Birna misþyrmdi fjölda manns með trylltum yfirgangi. Slær jafnvel Davíð út í pólitísku ofbeldi. Hún er því sjálfkjörin flokksformaður bófaflokksins.

Erlendis er útbreidd sú villutrú, að Íslendingar hafi gert upp hrunið og sent bankstera á Hraunið. Niðurstaðan sé, að pólitíkin sé hér í stakasta lagi. Það er auðvitað hrein firra. Enginn hefur farið á Hraunið vegna hrunsins og bófar ráða fjármálastofnunum og ríkisstjórninni. Á REDDIT er þó kominn umræðuþráður, þar sem íslenzkir benda útlendum á veruleikann. Þar kemur fram, að vinsamlegir útlendingar eru að taka að sér að tala við vini sína á fjölmiðlum. Til að benda þeim á að kanna málin betur. Ísland sé í djúpum skít og stjórnin sé að rústa innviðum samfélagsins. Reddit lyftir steini og sýnir pöddurnar. Við þurfum þá hjálp að utan.

Samtök almennings hafa undanfarið unnið nokkra sigra í baráttunni við helztu glæpafyrirtæki heimsins. Þeim hefur tekizt að fá Evrópusambandið til að setja strangari markmið um minni útblástur koltvísýrings. Þeim hefur tekizt að stöðva framkvæmdir við heimsins stærstu efnaverksmiðju Monsanto í Argentínu. Hefur tekizt að fá friðun á víðáttumiklu svæði í Kyrrahafi. Hefur tekizt að stöðva tilraunir til að hefta internetið í Evrópu. Og þeim hefur tekizt að afnema leynilegar atkvæðagreiðslur á þjóðþingi Brasilíu. Hvar sem bófar risafyrirtækja sækja fram, koma samtök almennings til varnar. Austurvöllur er um allan heim.

Hornfirðingar fá ekki aukin þægindi af flutningi stofnunar til Sauðárkróks. Þvert á móti er tregara samband þangað en til Reykjavíkur. Sauðkrækingar fá ekki aukin þægindi af flutningi ríkisstofnunar til Ísafjarðar, af sömu ástæðu. Og Ísfirðingar fá ekki aukin þægindi af flutningi stofnunar til Hornafjarðar, af sömu ástæðu. Fólk getur verið í tölvusambandi og síma, en það jafnast ekki á við auglit til auglitis. Öll landsbyggðin hefur óþægindi af flutningi stofnunar frá Reykjavík, þar sem fólk vill geta rekið öll erindi sín. Dreifing stofnana er ekki í þágu landsbyggðar almennt, bara í þágu þess staðar, sem fær báknið.

Dagar stóru stjórnmálaflokkanna eru taldir. Um alla Evrópu rísa flokkar, sem erfitt er að staðsetja í hefðbundið mynztur íhalds og krata. Jaðarflokkar af ýmsu tagi hafa náð 20% fylgi hver fyrir sig. Einkum fara krataflokkar illa út úr dómi kjósenda. Allt frá innreið Blair-ismans hafa krataflokkar verið að týna áttum. Hvarvetna sjá kjósendur, að pólitíkusar eru engir Gandálfar, heldur illa gefnir þjófar og umboðssvikarar. Um álfuna breiðist vantraust á pólitíkusum og pólitíkinni almennt. Grillo á Ítalíu og Iglesias á Spáni og Farage á Bretlandi eru ólík dæmi um nýtt fólk með nýja sýn. Höfða til fólks sem er þreytt á falsinu.

Fyrr eða síðar verður Vesturlöndum bylt. Þjóðir munu ekki þola fátæktarvæðingu millistétta. Auðmagnið hefur gengið of langt. Þegar Bandaríkin geta með TISA troðið friðhelgi banka og annarra fjármálabófa upp á Evrópusambandið, verður fjandinn laus. Við sjáum anga af þessu hér heima. Tveir bófaflokkar náðu völdum með umboðssvikum. Létu vera sitt fyrsta verk að lækka auðlindarentu og afnema auðlegðarskatt. Eru nú að brjóta niður heilbrigðiskerfið og kreista fatlaða, öryrkja, aldraða, alla sem minnst mega sín. Byltingin byrjar þó ekki hér, því þjóðin er samsafn vesalinga. En við munum sogast með öðrum, þegar birtir upp.

Ljótt er að „leiðrétta forsendubrest“. Ríkissjóður og skattgreiðendur hafa ekki efni á skuldareddingum, ráða hreinlega ekki við þær. Slíkar leiðréttingar taka aldrei enda. Ætíð kemur í ljós, að einhverjir hafi verið skildir eftir. Hefur rækilega komið í ljós í kjölfar hrunsins. Einkum núna, þegar hátekjufólk fær meiri leiðréttingu en aðrir. Næst verður farið að leiðrétta forsendubrest, er hlutabréf hrynja óvænt í verði. Skattgreiðendur mega hins vegar reyna að halda uppi velferð. Gera fólki kleift að lifa, þótt það hafi lent í elli, sjúkdómum, örorku, háskólanámi og annarri fátækt. Tekst sýnilega ekki þessa daga. Velferð fátækra hrynur meðan ríkið stundar siðlausar skuldareddingar fyrir hátekjufólk.