Wolfowitz á tvennt sameiginlegt með nokkrum stríðshaukum, sem hafa verið innstu koppar í búri forsetans á valdatíma George W. Bush. Hinir eru John Bolton, Jack Abramoff, Richard Perle, Douglas Feith, Kenneth Adelman, Lewis “Scooter” Libby, Elliott Abrams og Ari Fleischer. Þeir eru burðarásar nýhægri stefnu og eru allir gyðingar. Þar vestra er þeim nú kennt um ýmsa spillingu og sumir þeirra hafa komizt í tæri við dómstóla (Abramoff, Libby). Þeir eru líka sakaðir um að hafa stýrt innrásinni í Írak og að reyna nú að koma á stríði gegn Íran. Til að gæta hagsmuna Ísraels.

Eftir að hafa ofsótt sjálfstæða mannréttindastofu árum saman, segjast stjórnvöld vilja efla mannréttindi. Valgerður Sverrisdóttir ráðherra vill komast í mannréttindaráð Sameinuðu þjóðanna og stofna hér sjálfstæða mannréttindastofu. Ekki veit ég, hvað hún var að hugsa, þegar stjórnin skar niður fyrri fjárveitingar til slíkrar stofu. Líklega er þetta tengt kosningum eins og margt annað, sem spilltir og hugstola ráðherrar vilja gera þessa fjörugu daga. Skyndilega er það orðið gott, sem þeir hafa vanrækt heilu kjörtímabilin og jafnvel skorið niður. Maður gæti ælt.

Fjölmiðlar og álitsgjafar fatta illa, að 35-40% neita að segja skoðun sína í nýjustu könnunum á pólitík. Hvorki er víst né líklegt, að hinir feimnu hafi sömu skoðun og hinir frökku. Hins vegar eiga þeir ekki eftir að gera upp hug sinn. Flestir kjósendur hefur ákveðið sig fyrir löngu og fara á mis við virðuleg pallborð fjölmiðla. Við vitum, að kjósendur Framsóknar eru fremur feimnir og kjósendur Sjálfstæðis fremur frakkir. Þar má áætla nokkra skekkju. Að öðru leyti veit enginn, hvernig þriðjungur atkvæðanna lítur út, þegar þau koma upp úr kössunum í talningunni. Þá verður uppákoma.

Nú vilja þeir troða niður minnisvarða um arkitekt á horn Austurstrætis og Lækjargötu. Hafa alþjóðlega samkeppni og fá heimsins flottasta hús. Og minna á Norræna húsið. Mér finnst hægt að hafa slík hús, þar sem þau eiga við, en ekki í miðbæ Reykjavíkur. Auk þess er ég dauðhræddur við nánast alla nútíma arkitekta. Ég viðurkenni, að elztu hús bæjarins eru fátækleg, en þau eru partur af sögu okkar. Saga okkar er saga fátæktar. Við erum enn þjóð á biðlistum. Haraldarbúð á að endurreisa í upprunalegri mynd. Við eigum að sjá þar fortíðina í stað minnisvarða um Alto, Saarinen eða Gehry.

Stöð 2 leyndi nafni mannsins, sem lamdi hestinn. Sýndi myndskeiðið fram og aftur og endurteknar fordæmingar álitsgjafa. Hún staðsetti atvikið við Vatnsenda í Reykjavík og talaði við húsráðendur, sem könnuðust við manninn. Stöðin vissi því nafnið. Í alvöruþjóðfélagi með alvörufjölmiðlum er fólk nefnt á nafn, þegar það kemur við sögu. En hér hefur myndazt ógeð á nöfnum, rétt eins og ógeð á sannleika. Oft má satt kyrrt liggja, segja Íslendingar, nöfn eins og annað. Hér er leyndarhjúpur yfir því, sem menn vilja ekki sjá né heyra. Þetta er lenzka og félagslegur rétttrúnaður. Þjóðarskömm.

Loksins er spurt um áhrif á umferð. Bæjarstjórn Garðabæjar efast um, að einræðisherra Kópavogs hafi metið áhrif nýs hverfis í Glaðheimum á umferðaræðar. Til skamms tíma hafa bandalög verktaka og sveitarstjórna gengið hart fram án nokkurs tillits til umferðar. Einkum er þetta áberandi í Kópavogi og var áberandi í Reykjavík meðan Reykjavíkurlistinn réði. Skipulagt var hverfi ofan á Mýrargötu við höfnina og nú á að skipulegga hverfi úti í sjó við Örfirisey. Steininn tekur þó úr við Höfðatún, þar sem skipulagt hefur verið skrímsli á stærð við Hallgrímskirkjuturn.

Ég viðurkenni, að skrímslið, sem reisa á við Höfðatún, er arfur frá Reykjavíkurlistanum og spilltum athafnastjórnmálum Framsóknar. Þar á að reisa risavaxna blokk á hæð við Hallgrímskirkjuturn. Allt í kring eru gömul hús af hóflegri stærð. Þetta skrímsli er árás á borgina og umferðargetu hennar. Auðvitað rýrir það eignir í nágrenninu og skaðar hagsmuni nágranna. Ástæða var til að vona, að nýr meirihluti mundi stöðva þessa geðtruflun, en svo virðist ekki ætla að verða. Spillt athafnastjórnmál Framsóknar hafa erfzt með einum manni frá fyrri til núverandi meirihluta.

Enn eitt gæludýr Framsóknar hefur fengið starf á síðustu vikum fyrir kosningar. Hjálmar Árnason hrökklaðist úr framboði í vetur og hefur verið atvinnulaus síðan. Skyndilega var búinn til skóli, sem enginn hafði heyrt um. Starfsgreinaháskólinn verður stofnaður í borðkrók Hjálmars og látinn byrja í haust, að sögn menntaráðherra. Svona eru háskólar stofnaðir á Íslandi í dag. Þeir eru ekki bara stofnaðir úti um hreppa og grundir, heldur einnig til að útvega bara einum manni vinnu. Dýr er vinnumiðlun Framsóknar á lokaskeiði valdaferils hennar. Burt með hana.

Tvær heyrnarlausar og þroskaheftar konur voru misnotaðar á menninarhátíð heyrnarlausra fyrir tæpu ári. Þegar þetta er skrifað, hafa málin ekki verið kærð. Vandamálafræðingar hjá Félagi heyrnarlausra, félagsmálastjórn Kópavogs og félagsmálaráðuneytinu hafa spekúlerað. Samt hefur málið ekki verið kært. Vinnubrögðin eru þáttur í þagnarást Íslendinga. Í trú þeirra á, að allt sé gott og rétt og verði endanlega staðfest fyrir Drottni með lygum í minningargreinum. Enginn klafi á þjóðinni er þyngri en sá, sem felst í orðunum: Oft má satt kyrrt liggja. Hin íslenzka Omerta

Þjórsárfundurinn gaf glimrandi innsýn í galinn hugarheim stjórnmálanna. Árni Mathiesen var einn um að vilja ekki stöðva virkjun í neðri Þjórsá. Hann notaði orðalagið, að ekki sé hægt að tala um virkjun fyrr en kaupandi sé kominn að orkunni. Þetta þýðir á íslenzku: Ekki tala um þetta mál við mig. Bjarni Harðarson lýsti hins vegar stefnu Framsóknarflokksins: Gott væri að stöðva þetta mál, en það er samt tæplega hægt. Framsókn hefur nefnilega tekið upp þá stefnu, að stóriðjustefna sé náttúruafl að ofan. Það sé ekki sé háð mannlegum vilja og komi ríkisstjórn og Framsókn ekkert við.

Ég hafði ekkert að gera í gærkvöldi og fletti heimiliskálfi Moggans. Mér kom á óvart, að kálfurinn er nánast samfellt vændi. Þar eru viðtöl við seljendur vöru og þjónustu, sem dásama fyrirtæki sitt. Margir þeirra eru líka með auglýsingu í blaðinu. Ég hef ekki fylgzt nógu vel með kálfum dagblaða til að meta, hvort þetta er hversdagslegt eða hluti af ferli. Ef dagblöð væru almennt farin að hugsa eins og Mogginn, er hætta á ferðum. Fjölmiðlar njóta svo lítils trausts, að þeir mega ekki við því að breytast í auglýsingabæklinga. En kannski er lesendum Moggans bara alveg sama.

Þá höfum við það. Jónína Bjartmarz er spillt, enda framsóknarkerling. Hún hefur útvegað kærustu sonar síns ríkisborgararétt eftir fimmtán mánaða dvöl. Tveimur vikum fyrir kosningar. Aðrir þurfa að bíða í sjö ár. Svo virðist, sem Jónína hafi framið glæpinn með aðstoð Hildar Dungal, forstjóra Útlendingastofnunar. Ég hef haft efasemdir um dómgreind þess forstjóra frá því er ég fyrst heyrði í henni í sjónvarpi. Hún hefur gengið fram af hörku gegn útlendingum, en hefur nú gert undantekningu vegna hagsmuna ráðherra. Þetta er Ísland í dag. Vonandi linnir þessari Framsókn eftir kosningar.

Vinnumiðlun Framsóknar er að fara á taugum tveimur vikum fyrir kosningar. Ráðherrar hennar eru farnir að efast um framtíð sína í embætti eftir kosningar. Jón Sigurðsson vinnumiðlunarstjóri hefur látið Jóhannes Geir Sigurgeirsson fjúka úr formennsku Landsvirkjunar til að rýma fyrir gæludýrinu Páli Magnússyni. Jónína Bjartmarz hefur slefað væntanlegri tengdadóttur inn sem ríkisborgara í tæka tíð. Ætla mætti, að slíkt ofbeldi sé ekki heppilegt á lokastigi kosningabaráttunnar. En ráðherrar Framsóknar hafa öðrum hnöppum að hneppa á lokavikunum. Þeir sitja við trogið.

Bryndís Schram kom Jóni Baldvin til varnar í Mogganum í gær. Hún segir hann almennt gefa fólki gæluheiti. Samkvæmt nafnalista hennar eru sum þessi orð niðrandi. Málið er þá ekki karlremba, þegar Jón Baldvin kallar Þorgerði Katrínu ljósku. Það er bara partur af óhefluðu orðbragði hans í heimahúsum. Feill hann er að skilja ekki milli þeirrar framkomu og framkomu sinnar í sjónvarpi; skortur á mannasiðum. Það væri alvarleg vangeta hjá starfandi stjórnmálamanni, en Jón Baldvin er kominn úr bransanum. Verri eru ummæli Geirs Haarde um gagnlegar konur á ballinu og þungaðar konur í Byrginu.

Rannsóknarblaðamenn grafa nú upp fortíð Paul Wolfowitz eftir skandala hjá Alþjóðabankanum. Þar lagðist hann með undirmanni og borgaði henni með fé bankans, en þóttist vera andvígur spillingu. Andrew Cockburn hjá Guardian skrifar um Wolfowitz sem hægri hönd Donald Rumsfeld í stríðsráðuneytinu. Hann var þar frumherji mála, sem svældu Rumsfeld burt. Meðal annars fékk hann daglegar skýrslur um árangur næturpyndinga í Abu Ghraib. Hann skipaði fyrir um Guantanamo hryllinginn. Forstjóri og rústari Alþjóðabankans ber ábyrgð á verstu og vitlausustu athöfnum ríkisstjórnar George W. Bush.