Ráðherrar okkar hætta aldrei að valda okkur gæsahúð. Dagfarsprúðir menn verða að hálfgerðum villimönnum, ef þeir komast í valdastóla. Þá er öllum siðum og jafnvel lögum varpað fyrir borð. Hugsunin um herfangið ræður öllu.
Ragnar Arnalds menntamálaráðherra er svo sem ekkert verri í embættaveitingum en aðrir ráðherrar. Eins og Steingrímur Hermannsson ræður hann kannski hæfa manninn í annað hvert sinn og pólitíska kvígildið í hitt.
Nú síðast hefur Ragnar þó sýnt, að hans aðferðir ná grófasta stigi, þegar mikið liggur við. Veiting embættis skólastjóra í Grindavík er með því ógeðslegasta, sem sézt hefur til ráðherra um nokkurra mánaða skeið.
Í þrjú ár hefur þar verið settur virtur og vinsæll skólastjóri, sem hefur full réttindi og þar á ofan 24 ára menntun í starfi. Ragnar hefur nú sparkað honum til að koma að réttindalausum flokksgæðingi.
Varnir Ragnars eru hinar ósvífnustu. Hann vísar til þess, að menntun hins brottrekna sé bara í verklegum greinum, eins og bóklegar greinar séu að einhverju leyti æðri. Gamall menntaskólahroki kemur víða fram.
Ennfremur segir ráðherrann, að hinn brottrekni skólastjóri hafi minni menntun en hinn réttindalausi skjólstæðingur. Það er eins og 24 ára starfsmenntun sé minna virði en von í lægsta háskólaprófi. Ekki er mikil virðingin fyrir starfandi fólki.
Ráðherrann varð að hlaupa yfir margar girðingar til að koma skjólstæðingi sínum að. Brottrekstur skólastjórans var ekki eina hindrunin í vegi Ragnars, þegar hann vildi úthluta herfangi sínu sem ráðherra.
Öll Grindavík stóð gegn valdsmanninum. Skólanefndin mælti með framhaldsráðningu skólastjórans. Sömuleiðis fjórtán af átján kennurum skólans. Einnig þeir 670 kjósendur, sem skrifuðu undir áskorun um framhaldsráðningu.
Þessir kjósendur í Grindavík eru þrír fimmtu hlutar allra atkvæðisbærra manna á staðnum. Hinn þriðjungurinn er að mestu leyti fólk, sem Iætur sig slík mál litlu varða. Einhugurinn í Grindavík er því eins og mestur má verða.
Þannig stóðu allir gegn Ragnari utan tveir flokksþrælar í skólanefnd og fjórir flokksþrælar í kennarastólum. Litlu karlarnir í flokknum eru ekkert betri en stóru karlarnir, hvorki í Grindavík né annars staðar.
En þar með eru hindranirnar ekki upptaldar. Ofan á siðleysið varð Ragnar Arnalds beinlínis að brjóta lög með því að auglýsa starfið 21 degi of seint. Aðeins þannig gat hann troðið kvígildi sínu upp á Grindvíkinga.
Hér gildir því ekki hið fornkveðna, að gerð ráðherra sé lögleg, en siðlaus. Hún er bæði siðlaus og löglaus. Þannig umhverfast menn, þegar hugsunin um völd og herfang hefur heltekið þá.
En Ragnar Arnalds menntamálaráðherra bítur bara á jaxlinn og bíður. Hann veit, að nú er gleymt, hvernig Ragnar Arnalds samgönguráðherra skipaði fyrr á þessu ári hafnarstjóra í Njarðvíkum. Hann veit, að senn fyrnist yfir það, sem orðið er.
Og Ragnar vonar, að Grindvíkingar gleymi fljótt. En auðvitað eru það þeir sjálfir, sem ákveða, hvort kyrrt skuli liggja. Þeir geta mótmælt, ef þeir vilja, á þann hátt, að kvígildið sitji yfir auðum kennslustofum.
Einhvern tíma verða einhverjir til þess að rísa með árangri upp gegn ránsmönnum þessa lands.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
