Margir píratar hafa áhyggjur af opnu pírataspjalli sínu, þar sem óviðkomandi tröll og einæðingar fríka út. Telja það slæma kynningu á málstað pírata. Aðrir segja ópíratalegt að ritskoða efni. Mér finnst vera skylda sérhvers eiganda fésbókarveggs að ritstýra honum. Rugludallar geta hamast á eigin veggjum. Öðrum er ekki skylt að ljá þeim vinsælan hátalara. Mér reyndist vel að strika þar út þrjú tröll og tvo einæðinga. Þannig varð pírataspjallið mér nothæft. Eigendum þess ber að ritstýra því á einfaldan og auðskýranlegan hátt. Það er ekkert píratalegt við að hossa fíflum. Pírataspjallið er ekki félagslegt úrræði.

Ríki, eftirlit og skattar eru vörn hinna veiku gegn hinum sterku, sem ryðjast fram í græðgi. Velferð er ætlað að jafna leikinn, gefa fátækum kost á heilsu og menntun til jafns við aðra. Fái hinir sterku færi á að velja velferð eftir sínu höfði, tekur frekjan völdin. Brauðmolar sáldrast ekki af borðum hinna sterku. Þeir búa til velferð fyrir sig, fyrirtæki sín, skattaskjól sín, aflandseyjar sínar. Klófesta til dæmis veðsetjanlega eign á auðlindum heillar þjóðar. Græða líka á gengisrokki krónu. Frjálshyggja óbeitar á ríki, eftirliti og sköttum er ekki bara ósönnuð tilgáta, heldur beinlínis sjúkdómur, sem heitir siðblinda.

Nærri hálf þjóðin gerir sér ekki rellu út af, að Ólafur Ragnar Grímsson forseti sé frambjóðandi bófanna. Var foringi útrásarinnar, þegar ævintýramenn reyndu að telja útlendingum trú um, að þeir væru galdramenn. Elskar að umgangast greifa, er vaða í spillingu, svo sem prinsa á Arabíuskaga og forseta í Mið-Asíu. Reynir að bregða fæti fyrir stjórnarskrá, sem mundi gera kjósendum kleift að ná tökum á brengluðu ástandi landsins. Hindraði Sigmund Davíð í að fella ríkisstjórnina. Nái hann endurkjöri, mun hann gæta hagsmuna íslenzkra auðgreifa og bregða fæti fyrir nýja stjórnarskrá. Með bófavini á Bessastöðum verður engin hundahreinsun.

Taki umbótaöfl saman höndum eftir kosningar, verður meirihlutinn veikur. Við fáum þriggja flokka stjórn, sumpart með volgum stuðningi við nýja stjórnarskrá. Píratar eru þeir einu, sem hafa lýst eindregnum stuðningi við hana. Annað hvort í því formi, sem hún kom frá Stjórnlagaráði. Eða í því formi, sem hún var hjá Stjórnskipunarnefnd alþingis undir lok síðasta kjörtímabils 2013. Meðal pírata á þingi verða Ögmundar, sem ímynda sér, að hægt sé að reka samræðustjórnmál við bófa. Meðal vinstri þingmanna verða líka einhverjir Ögmundar með sérskoðanir. Ögmundar allra stjórnarflokka munu tefja stjórnarskrána og raska ferli hennar.

Hálf þjóðin lét sér fátt um finnast, þegar birt var viðamikil skýrsla um hrun þjóðarfjármála. Elskaði séríslenzka spillingu, sem olli fjármálahruni Íslands. Þegar aðhaldsaðgerðir vinstri stjórnar reyndust beizkar, vildi hálf þjóðin óð og uppvæg fá bófana sína til baka. Hálf þjóðin yppir nú öxlum, þegar dæminu er lokað með uppljóstrunum um tvenns konar veruleika á Íslandi. Veruleika krónu og fátækar annars vegar og gjaldeyris og ofurauðs hins vegar. Þessi fúli helmingur þjóðarinnar felur í sér andverðleikafólkið, er ítrekað tryggir okkur valdasjúkt andverðleikafólk til forustu. Látum vanhæfu kjósendurna heyra, að við vitum.

Sagði í gær, að Andri Snær mætti hugleiða að víkja fyrir Guðna. Þá væru meiri líkur á nauðsynlegu falli Ólafs Ragnars. Snýst þó bara öðrum þræði um að fella þaulsetinn forseta. Snýst frekar um að kjósa nýjan. Hafði fyrirvara á, að ég vissi of lítið um stöðu Guðna. Eftir framboðsræðuna efast ég meira um hann en áður. Olli mér vonbrigðum. Er ekki nýja Ísland eins og Andri Snær. Bara snyrt útgáfa af ónýta Íslandi. Talar eins og hann virði lítils stjórnarskrárferil síðustu sjö ára. Eins og nú þurfi enn að byrja á núlli. Það er útilokað. Ferlið er að baki og nú duga ekki fleiri undanbrögð. Við þurfum stjórnarskrána STRAX.

Dorrit Moussaieff fékk forgang með smáskeinu sína fram yfir fótbrotið barn á bráðadeild Landspítalans. Vill hins vegar ekki borga sjálf eina krónu í þetta heilbrigðiskerfi. Vill raunar hvergi borga neina krónu. Ein af auðfólkinu, sem kemst í Bretlandi upp með að vera „utan lögheimilis“. Ein af siðblindingjum heimsins og brosir ljúft eins og þeir. Er gift forseta, sem þykist ekki vita, hvar í heiminum hún á heima. Sem þykist ekki vita, hvernig hún umgengst lög og reglur. Þar hæfir skel kjafti. Hálf þjóðin elskar að hafa svona höfðingja yfir sér. Harmar samt ljúfsárt í draumum sínum, að komast ekki sjálf í spillinguna.

Íslendingar vilja láta vanhæft fólk stjórna sér. 40% kjósenda vilja hafa bófa á þingi og í ríkisstjórn. 45% vilja hafa bófa á Bessastöðum. Þjóðin elskar sterka menn, sem segja bara no-no-no-no-no í stað þess að segja satt. Því meira sem bófarnir misnota aðstöðu sína, þeim mun traustari er fylgiskjarninn, 28% hjá Sjálfstæðis og 11% hjá Framsókn. Baldur McQueen kallar þetta eftirspurn eftir spillingu. Ég vil bæta við, að þetta er ást á spillingu, þrá í að komast í hana sjálf. Íslendingar eru óhæfir kjósendur, þótt sumir kunni sitthvað fyrir sér í listum og menntum. Þegar útlandið hlær að Ólafi, er það að hlæja að bjálfaþjóð.

Panamaskjölin sýna fjölbreytt eignarhald fjölskyldu Bjarna Benediktssonar á fyrirtækjum í skattaskjólum víða um heim. STUNDIN birtir í dag yfirlit. Félög þessi voru á Brezku jómfrúareyjunum, Seychelles-eyju, Kýpur og í Lúxemborg. Við sjáum í nýju ljósi treg viðbrögð fjármálaráðherrans við fyrstu fréttum af svona gögnum. Fyrst sagði hann fráleitt að kaupa gögn af „einhverjum huldumönnum“. Síðan þráaðist hann við að svara bréfum Skattrannsóknastjóra og setti loksins skilyrði, sem ekki var hægt að nýta. Eftir þrýsting Skattrannsóknastjóra og almenningsálitsins féllst hann eftir dúk og disk á, að embættið keypti gögnin.

Þátttaka sjúklinga í heilsukostnaði er komin út í þvílíkar öfgar, að 40% fólks frestar að leita til læknis. Hlutfallið hefur snarhækkað úr 30% árið 1998 í 41% árið 2015. Enn vill ríkisstjórnin auka þennan kostnað með nýju lagafrumvarpi. Í stað þess að fylgja norrænum þjóðum stefnum við í hina áttina. Stefnum í eymd og volæði stéttskiptu Bandaríkjanna. Á Norðurlöndum er reynt að minnka þessa greiðsluþátttöku og afnema hana, en hér þarf að veita auðgreifum ný fríðindi á kostnað almennings. Hugsið ykkur, hversu mörg börn og gamalmenni eru innifalin í þessari rosalegu prósentu, 40%. Ríkisstjórn bófanna hatar fólkið í landinu.

Efast má um vitsmuni Íslendinga. Andverðleikar ríða húsum, í pólitík, embættum og bönkum. Sigmundur Davíð skandalíseraði í viðtali við Sven Bergman á SVT og varð að segja af sér. Ólafur Ragnar skandalíseraði í viðtali við Christiane Amanpour í CNN. Nú verður hann að hætta við að hætta við að hætta við embættið. Hvor um sig gat farið varlegar í fullyrðingar sínar. Ólafur Ragnar gat sagt „Mér vitanlega hefur …“, en gerði ekki. Dólgar eru vanir að geta striksað um berrassaðir og fullyrt hvað sem er. Kjósendur eru sauðir, kyssa enn þann vönd, sem sárast beit. Leita skjóls þá þeim, sem einbeittast ræna öllum þjóðarauði.

Kannanir MMR og Gallup á fylgi flokkanna eru nánast samsíða. Smávægilegur munur er á tímasetningunni, Gallup-könnunin 14-22.apríl og MMR-könnunin 22.-26.apríl. Báðar eiga þær að ná til afleiðinga aflandseyjamála. Samkvæmt þeim hafa Píratar 27-29% fylgi, Sjálfstæðis 27-28%, Vinstri græn 14-18%, Framsókn 11%, Samfylking 8-10% og Björt framtíð 3-5%. Það stingur í augu, að flokkar spillingar hafa ekki tapað fylgi frá marzkönnunum, Píratar hafa tapað og Vinstri græn unnið á. Fréttir af spillingu og svínaríi hafa ekki fælt fleiri kjósendur frá bófunum. Hafa fundið sinn botn í 40%, fara ekki neðar. Pólitísk hundahreinsun verður torsótt.

Hjónabandið á Bessastöðum er sérkennilegt. Ólafur Ragnar hefur aldrei spurt Dorrit Moussaieff, hvar hún eigi heima. Taldi hana eiga heima í Bretlandi, en Bretland kannast ekki við hana. Hefur aldrei spurt hana, hvort fjármál hennar gætu skaðað embætti forsetans. Taldi hana ekki eiga aflandspeninga. En hún höndlar ekki bara með föðurarf sinn í skattaskjóli, heldur er hún líka sjálf skráð fyrir slíku fé. Forsetafrú Íslands ferðast á íslenzkum diplómatapassa, en á hvergi heima og veit ekkert um eigin peninga. Er ekki að verða efni í sögu af Mata Hari 21. aldar? Hvurslags no-no-no-no-no hjónaband er þetta á Bessastöðum?

Virtasta dagblað Þýzkalands, Süddeutsche Zeitung, stærst á eftir Bild Zeitung, gerir grín að Ólafi Ragnari forseta. „Nein, nein, nein, nein, nein – oder doch“ segir það yfir þvera forsíðu. Verra verður það ekki. Arthúr Björgvin Bollason fékk erfiðar spurningar á fyrirlestri sínum í München og segir: „Það, sem Íslendingar ættu að fara hugsa um, er, að þessir atburðir síðustu missera, og núna með forsetann á forsíðu stórblaðs, hafa skapað mynd af þjóðinni, sem er farið að minna á einhvern frumstæðan þjóðflokk“. Ólafur hefði getað byrjað setningu sína á orðunum: „Mér vitanlega hefur …“ Tapaði sans fyrir takmörkunum sínum og varð þjóðinni til skammar.

Süddeutsche Zeitung

Í stöðu aðdraganda forsetakosninganna geta fylgismenn Andra Snæs hugsað dæmið á ýmsa vegu. Sumir segja hann sinn mann með skýra sýn. Þeir muni standa með honum í kjörklefanum. Aðrir segja hann skorta séns. Betra að kjósa næstskásta kostinn til að fella drekann. Taktísk hugsun, góð eða vond eftir atvikum. Fátt er vitað um Guðna, en fólk telur hann tæpast nálgast Ólaf Ragnar í skepnuskap. Sú hugsun er eins konar frumstæð útgáfa af raðvali, Andri Snær nr. 1 og Guðni nr.2. Búið að gefa sér, að kostur 1 náist ekki, og fara beint í kost 2. Því miður virðist Guðni sýna lítinn áhuga á nýrri stjórnarskrá og náttúru Íslands. Það er vont.