Fjölmiðlungum ber að taka eftir ádrepu Jóns Steinssonar við Colombia. Þeim ber skylda til að fletta ofan af pólitíkusum, sem hafa lygi að leiðarljósi. Sem endurtaka lygina nógu oft til að fávitarnir fari að trúa. Fávitarnir eru drjúgur helmingur þjóðarinnar. Erlendis veita fjölmiðlar aðhald, sem hindrar lygara í að ná markmiðum sínum. Hér vantar þetta aðhald. Því endurtaka menn lygina um, að lækkað veiðigjald auki tekjur. Að veiðigjaldið sé svo flókið, að breyta þurfi því. Valdamenn geta í skjóli getulausra og metnaðarlausra fjölmiðla logið í síbylju hvaða dellu sem er. Sorglegt segir Jón Steinsson.

Rannsókn Harðar Unnsteinssonar á upplýsingum Ríkisendurskoðunar staðfestir, að kvótagreifar eiga tvo stjórnmálaflokka. Standa undir kostnaði Framsóknar og Sjálfstæðisflokks, svo og þingmanna þeirra. Raunar var þetta vitað fyrir kosningar, en spilltir kjósendur létu sér það vel líka. Ég hef ítrekað bent á þetta og talið þetta vera pólitíska bófaflokka. Munur þeirra er lítill, en Sjálfstæðisflokkur er meira fyrir frjálshyggju og Framsókn fyrir þjóðrembu. Sameiginlegt er þeim að líta á þjóðina sem þræla og kvótagreifana sem húsbændur. Daginn eftir kosningar kom raunverulegt innræti þeirra í ljós.

Íslenzk siðblinda lýsir sér á ýmsa vegu. Oft felst hún í að líta á lög og reglur sem viðmiðunaratriði. Hinn siðblindi fer þá ekki eftir þeim, ef það hentar honum ekki. Þannig fylgir GeoTravel ekki reglum um lokun fjallvega, ef forstjórinn telur þær ekki henta. Veður í Öskju með útlendinga og segist svo bara vera andvígt reglunum. Sæmundur Þór Sigurðsson ákveður sjálfur, hvort reglur gildi eða ekki. Annað afbrigði siðblindu felst í langsóttum útskýringum á lögleysu. Þegar forsetafrúin flytur brott, hrekst Ólafur Ragnar Grímsson úr einni skýringunni í aðra og síðan þá þriðju. Siðblinda er þjóðarlösturinn.

Jónas Fr. Jónsson er einn gerenda hrunsins. Réttara væri að segja hann hafa verið helzta sofanda hrunsins. Setti upp excel-skjöl og horfði ekki á neinn veruleika. Hafði í alvörunni ekki neitt eftirlit með bönkunum. Þannig var Fjármálaeftirlit hans. Eitt fyrstu verka nýrrar ríkisstjórnar er að skipa hann formann stjórnar Lánasjóðs íslenzkra námsmanna. Gerir það, af því að hún getur það. Hún er að sýna veldi sitt. Hrunið sé farið og það hafi aldrei verið til. Nema í nösunum á Jóhönnu. Heimsins mestu fáráðlingar, íslenzkir kjósendur, tóku hrunið í sátt. Munu fá fleiri sendingar en Jónas Friðrik.

Í upphafi árs 2012 boðaði Ólafur Ragnar Grímsson brottför úr embætti. Skipti svo um skoðun og var endurkjörinn í júní sama ár. Um áramótin 2013 flutti Dorrit Moussaieff lögheimili frá Íslandi. Í gærmorgun sagði hún ástæðuna: “Þegar horfur voru á að eiginmaður minn yrði ekki lengur forseti gerði ég ráðstafanir til að geta sinnt meira fyrri störfum mínum í London …” Sýnilega villandi, hún flutti hálfu til heilu ári EFTIR að vangaveltum Ólafs Ragnars um framtíðina lauk. Síðdegis sagðist hún þurfa að taka við rekstri í London. Um kvöldið var svo sagt, að flutningurinn væri vegna brezkra skattalaga.

Óháðir sérfræðingar eru sammála. Þeir, sem ekki tengjast íslenzkri pólitík eða hugmyndafræðum, andmæla lækkun veiðigjalds. Miklu nær sé að hækka það og fá þannig fé til að lækka álögur á almenning. Það segja Daria Zakharova hjá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum og Jón Steinsson hjá Colombia háskólanum. Gróði kvótagreifa er mikill og auðlindarenta þjóðarinnar lítil. Svo lág er rentan, að hækkun hennar þrengir ekki hið minnsta að fyrirtækjunum. Mest liggur á að lækka skuldabyrði skattgreiðenda. Það gerist bezt með hækkun auðlindarentu. Nýja ríkisstjórnin er efnahagslega á villigötum, er hún þjónar kvótagreifum.

Þurfum við að þola ár eftir ár, að Matvælastofnun heimili Skeljungi að láta bændur dæla cadmium í jarðveginn? Eitrið fer í mjólkina og kjötið. Það endar með að hlaðast upp í börnum okkar á löngum tíma. Séu fyrirtækin nógu öflug, kvartar Matvælastofnun bara. Lætur sjálfa þjóðina ekki vita. Ekkert gerist og Ísland heldur áfram að vera losunarsvæði fyrir brezkt cadmium. Af hverju get ég þá ekki fengið að kaupa cadmium-frítt kjöt og cadmium-fría mjólk frá löndum Evrópusambandsins? Af hverju sætta Bændasamtökin sig við, að hægt og rólega sé verið að grafa undan fallvöltum trúverðugleika innlendrar búvöru?

Gef Jóni Steinssyni hagfræðingi við Columbia orðið: “Lækkun á veiðigjaldinu úr 13 milljörðum í 10 milljarða hefur engin áhrif á hvata til fjárfestingar. Hvatinn til fjárfestingar er svo ævintýralegur hvort sem er að þetta hefur engin áhrif. Veiðigjaldið þyrfti að vera í kring um 50 milljarðar á ári til þess að þessi punktur hefði einhverja vigt … Ef takmarkið er að auka hagvöxt þá væri miklu betra að lækka tekjuskattinn eða virðisaukaskattinn heldur en að lækka veiðileyfagjaldið. Í rauninni ættu þeir að ganga lengra og hækka veiðigjaldið og svo gætu þeir lækkað hina skattana meira. Það myndi auka hagvöxt í landinu.”

Við þurfum að losa okkur við stofnunina Persónuvernd. Hún lifir sínu eigin pólitíska lífi og berst hatrammri baráttu gegn margs konar framförum. Til dæmis auknu gegnsæi í spilltu samfélagi. Nú síðast er hún farin að berjast gegn framförum á tveim sviðum. Hún reynir að hindra, að Kári Stefánsson geti hjálpað fólki. Með samtengingu gagna gæti hann lagt drög að lyfjum til að lækna fólk, sem ber í sér sjúkdómsvísi. Persónuvernd reynir líka að hindra lög um Hagstofu Íslands til að hindra rýrnun bankaleyndar. Í raun réttri ætti þessi skelfilega forneskjustofnun að heita Persónuvernd glæpamanna.

Vel er við hæfi að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætis hefur verið gerður að þjóðremburáðherra. Slík mál eru tekin úr öðrum ráðuneytum, sérstaklega menntamála, og flutt yfir í forsætis. Sigmundur hefur löngum svifið á vængjum þjóðrembu. Og flýgur því hærra, sem tímar líða fram. Um þessa skipan mála segir Guðmundur Steingrímsson þingmaður: “Sérstök pólitísk áhersla á þjóðmenningu hefur ekki alltaf endað vel. Viðvörunarbjöllur hringja …” Við sáum síðast slíka áherzlu í Þriðja ríkinu hjá Hitler sáluga. Nú á tímum er  venjan sú að hafa þjóðmenningu með annarri menningu í menningarráðuneyti.

Árin 2001-2007 létust 245 manns í Norður-Ameríku eftir að löggan teisaði þá. Þeir sættu rafstuði úr Taser-byssum. Löggan á Íslandi vill endilega fá þessi vopn og ríkislögreglustjóri geymir nokkur niðri í skúffu. Nýr þingmaður Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi vill dusta rykið af þessu hættulega drápstæki löggunnar. Takist honum það, verður rafbyssum misbeitt eins og hvarvetna hefur gerzt, þar sem þær hafa verið notaðar. Vilhjálmur Árnason er síðastur í langri röð rugludalla, sem kjósendur á Suðurlandi hafa vakið upp gegn varnarlausri þjóð. Höfum við gert Sunnlendingum eitthvað?

Fleiri en Sigmundur Davíð Gunnlaugsson vekja athygli fyrir ósvífna pólitík. Ögmundur Jónasson stjórnarandstæðingur keppir við ríkisstjórnarsinna. Gamli innanríkisráðherrann heimtar, að innheimtuaðgerðum og nauðungarsölum verði frestað. Hann leggur þetta fram tveim vikum eftir eigin embættislok. Sem innanríkisráðherra lagði hann þetta ekki til. Nei, bara eftir að hann var orðinn ábyrgðarlaus. Þetta er sami lýðskrumarinn, er sagði Evrópu vera eitt eldhaf, þar sem Íslendingum væri boðið eldvatn og glerperlur fyrir að gefa eftir sjálfstæðið. Sumum verstu þjóðrembingunum er bara alls ekki sjálfrátt.

Fyrrum forstjóri Orkuveitunnar er skólabókardæmi um óðagotsmann í verkfræði. Guðmundur Þóroddsson segir, að á hans tíma hafi valið staðið milli varkárni og gróða. Stefnt hafi verið að hinu síðara með því að virkja hratt og stórt á Hellisheiði. Við höfum séð gróðann, brennisteinseitrun, jarðskjálfta af mannavöldum, hitaþurrð og spaghetti af heitavatnsrörum milli Kolviðarhóls og Hverahlíða. Vísindamenn sögðu á tíma Guðmundur og segja enn, að betra sé að fara með gát og læra af biturri reynslu. Gamli forstjórinn mátti ekki vera að slíku. Hans tegund af jarðvarma-verkfræði er næsti bær við skáldskapinn.

Fjármálaráðherra kvartar um, að taprekstur ríkisins sé meiri en ætlað var. Bjarni Benediktsson hefur lausn. Hyggst lækka skatta á fyrirtækjum, vaskinn í ferðaþjónustu, svo og skatt á benzíni og laun. Þetta heitir vú-dú hagfræði og hefur verið vinsæl meðal umba auðsins í Bandaríkjunum. Þar hefur hún sett ríkissjóð á hvolf. Hinn snjalli sérfræðingur í vafningum og öðru braski á kostnað skattgreiðenda hyggst taka þetta upp hér á landi. Einkunnarorð vú-dú hagfræðinnar eru: Hækkum skatttekjur með því að lækka skattprósentu. Hvergi hefur reynslan orðið sú. En Ísland fylgir auðvitað engum hagfræðilögmálum.

Umhverfismál verða fremsta mál þessarar aldar. Áhrif mannkynsins á umhverfið verða öllum ljós um allan heim. Nema framsóknarmönnum á Íslandi. Þeir lifa enn á nítjándu öld. Dæmigerður framsóknarmaður er Sigurður Ingi Jóhannsson, sem vill rýra umhverfisráðuneytið og helzt losna við það. Enda óttast slíkir helzt, að varkárni hefti möguleika bændasona á að rótast um á skurðgröfum og jarðýtum. Hatrið á umhverfinu er líka rótgróið í öðru afturhaldi, sem óttast tekjutap gráðugra, í Sjálfstæðisflokknum. Næstu fjögur ár munu Íslendingar því dragast enn frekar aftur úr varkárari umheimi í meðferð umhverfismála.