Klúður ferðamálaráðherrans er orðið hrikalegt. Gat ekki knúið náttúrupassann gegnum alþingi. Hafði þó feikilega mikið fyrir honum, hagaði sér eins og naut í flagi, tók engum sönsum. Þjösnaðist með hirð sína um land allt til að afla fylgis, en ekkert gekk. Tók þá annað jafnvitlaust til bragðs, ætlar að leggja gjaldið á skattgreiðendur. Að vonum er ferðaþjónustan sátt, því að það sparar henni brýna hækkun á vaski og gistináttagjaldi. Hvort tveggja er rökrétt og rakin leið, sem plagar ekki skattgreiðendur. En Ragnheiður Elín Árnadóttir hefur reynzt óhæf um að koma saman heilli rökréttri hugsun. Hún er bara bjáni.

Kristján Loftsson hefur sérstæða hæfileika. Gera honum kleift að beita hverri ríkisstjórn á fætur annarri fyrir hagsmunavagn sinn. Er svo fyrirferðarmikill, að ríkisstjórn Bandaríkjanna neitar að hafa samskipti við íslenzka ráðamenn og diplómata út af hvalveiðum. Þjóðin hefur töluverðan herkostnað af því. Eins og ekkert sé kastar Kristján olíu á reiðielda láglaunafólks. Með því að hækka laun stjórnarmanna tífalt meira en skítapakkinu er boðið sama dag. Notar 1. maí til að benda fulltrúum lífeyrissjóða stéttarfélaga á að skipta sér ekki af rekstri fyrirtækja þeirra. Jafnan rísa hárin á fólki, þegar Kristján birtist á skjánum.

Greiningardeild ríkislögreglustjóra vill heilaþvo pírata, anarkista og aðra róttæklinga. Njósna um þá með svokölluðum forvirkum rannsóknarheimildum. Skapa „félagsleg úrræði“ fyrir þá, svo að þeir verði frekar til friðs. Sérstaklega hættulegur ógnvaldur ríkisins er talin vera Birgitta Jónsdóttir alþingismaður. Makalaust er að horfa inn í örvæntinguna í skýrslu Haraldar Johannessen. Ég hef lengi talið hann vera galinn að hætti Allen Dulles. En Guðlaugur Þór Þórðarson þingmaður talar loflega um vænisjúku skýrsluna. Ógæfumaðurinn Ögmundur Jónasson hélt sem ráðherra hlífiskildi yfir ríkislögreglustjóranum og endurréð hann.

Makríl-stórslys Sigurðar Inga Jóhannssonar sjávarútvegsráðherra er framhald af fiskistofu-tuddaskap hans. Vonandi verður uppreisn og götuvígi reist, hyggist hann fylgja eftir frumvarpinu um varanlegan eignarétt kvótagreifanna á makríl. Sex ára kvóta frumvarpsins er ætlað að hindra verðandi ríkisstjórn lýðræðisafla í að afturkalla stórslysið. Þetta er risaskref siðleysingja bófaflokkanna í átt að einkavinavæðingu auðlinda þjóðarinnar í hafinu. Ekki er hægt að treysta, að Ólafur Ragnar Grímsson neiti að undirrita landráðin að þessu sinni. Þjóðin þarf núna að rísa upp. Hún hefur því miður engan til að treysta á nema sjálfa sig.

Hyggist lýðræðissinnar ná völdum í landinu í næstu kosningum, þurfa þeir áður að ná saman um meginþætti samstarfsins. Samfylkingin viðurkenni, að hún getur ekki kúgað samstarfsaðila inn í Evrópu eins og Jóhanna reyndi í síðustu stjórn. Allir frambjóðendur samstarfsflokkanna skrifi upp á meginatriði, svo sem: 1) nú þegar fullbúna stjórnarskrá þjóðarinnar, 2) uppboð til ársleigu á öllum kvóta í sjávarútvegi 3) galopna stjórnsýslu og stjórnmál, 4) koma böndum á bankstera, 5) friðun víðernis, 6) velferð fátækra. Hafna sérhagsmunum og sérvitringum, enga Björt, engan Árna Pál, engan Möller, engan Steingrím, engan Ögmund  takk.

Tregða samtaka atvinnurekenda er steinrunnin. Hlýtur að byggjast á trú þeirra á, að ríkisstjórn bófa beiti valdi gegn verkföllum. Hefur stundum áður verið gert til að fresta vandræðum í bili. Þá hafa forstjórar atvinnurekenda setið með hendur í skauti. Nú er vandinn óvenju erfiður. Forstjórar stéttarfélaga fatta, að félagsmenn þola ekki lengur doðann. Því er hætt við, að valdbeiting ríkisins sprengi deilurnar í loft upp. Ég efast hins vegar um, að ríkisstjórn bófa geti hugsað í vikum. Telur það sigur að lifa frá degi til dags. Frestun í bili freistar, enda segir spakmæli hins getulausa: Frestur er á illu beztur.

Samkvæmt Gallup eru Píratar orðnir langstærsti flokkurinn, komnir í 30%. Hafa sópað fylginu frá bófaflokkunum tveimur. Sem hafa fylgi í sögulegu lágmarki, Sjálfstæðis með 23% og Framsókn með 10%. Alls styðja 32% ríkisstjórn bófanna, álíka fjöldi og styður Pírata. Aldrei hefur ríkisstjórn haft minna fylgi. Fólk sér líka, að lausnin undan kvöl bófanna felst ekki í Samfylkingunni, 14%, eða í Vinstri grænum, 11%. Kjósendur sjá líka gegnum Bjarta framtíð, 8%, og stuðning hennar við kvótagreifa, eigendur Sjálfstæðis og Framsóknar. Þessi gleðitíðindi frá Gallup sýna, að sumar kemur og betri tíð með blóm í haga. Burt með bófana.

Þótt sjö ár séu frá hruni, hafa alþingi og ríkisstjórnir ekki enn stemmt stigu við kennitöluflakki. Það er enn stundað af fullum krafti, mest í skjóli banka, sem elska óráðsíumenn. Þeir geta trekk í trekk fengið lán, ryksugað fyrirtæki, skilið þau eftir gjaldþrota og stofnað ný. Enn er gjaldþrota fyrirtækjum komið í hendur „útfararstjóra“, það er róna sem fá borgað í klinki. Ríkisskattstjóra skortir lagagreinar til að þurrka upp umfangsmikla glæpagrein. Ekki er bara við núverandi ríkisstjórn að sakast, því sú fyrri gerði ekkert heldur. Er dæmi um, að stjórnmálastéttin er skipuð dugleysingjum, sem ekki fengju vinnu á plani.

Þegar ég tók þátt í alþjóðasamstarfi, rakst ég ítrekað á orðalagið „takes note of …“. Það þýðir einfaldlega, að stofnun hafi tekið við erindi og kynnt sér efni þess. Segir ekki, að efni erindisins hafi verið samþykkt. Evrópusambandið hefur því ekki samþykkt bréf Gunnars Braga Sveinssonar um viðræðuslit. Heldur eftir dúk og disk einfaldlega kvittað fyrir móttöku þess. Viðræður eru komnar í salt. Liggja eins og bangsi í vetrarhíði, unz sól hækkar á lofti. Efnislega er kannski lítill munur á slitum og söltun. Óþarfi er samt af utanríkisráðherra að reyna að mikla fyrir andstæðingum Evrópu mikilvægi orðanna „takes note of …“

Bjarni Benediktsson skilur ekki skoðanakannanir. Samkvæmt fésbók virðist hann halda, að MMR hafi mælt, hver sé fæddur leiðtogi, trausts verður, heiðarlegur, gæddur persónutöfrum, í sambandi við almenning og gæti hagsmuna hans. Það gerði könnunarstofnunin alls ekki. Að hætti erlendra könnunarstofnana spurði hún fólk staðlaðra spurninga um skoðanir á þessum atriðum. Niðurstaðan var, að nánast engir töldu Bjarna vera til forustu fallinn að neinu leyti. Skoðanakönnun mælir bara skoðanir fólks. Það hefur farið framhjá ráðherranum. Allar tölur í könnun MMR sýna óbeit fólks á „foringjanum“ Bjarna. Mæla ekki neinn veruleika að baki.

Ísland verður seint land ferðaþjónustu sem undirstöðugreinar, séu þar ekki greidd mannsæmandi laun. Fyrirtæki í ferðaþjónustu bera sjálf ábyrgð á vanda, sem stafar af hlægilega lágum launum. Þar á meðal er tjónið, sem stafar af að geta ekki staðið við staðfestar pantanir. Þess vegna ber ferðaþjónustunni að slíta sig úr félagi gráðugra atvinnurekenda og samþykkja hófstilltar kröfur stéttarfélaga. Ekki er nóg, að fyrirtæki í ferðaþjónustu biðji atvinnurekendur um að láta af forherðingu. Þau verða að taka forustu um að verja nýfengna stöðu sína sem traustasti atvinnuvegurinn. Takið því til hendinni og semjið sér.

Gestur Páll Reynisson heitir furðufugl í Háskóla Íslands, sem kemur óorði á langskólamenntun. Forstöðumaður Stofnunar stjórnsýslufræða- og stjórnmála er hann kallaður. Segir, að leigusali Illuga Gunnarssonar ráðherra sé „einhver aðili út í bæ“. Það er alrangt. Leigusalinn á í fjölbreyttum fjárhagstengslum við ráðherrann fyrir að veita Orku Energy þjónustu umfram aðra. Húsaleigan er hluti af víðtækara makki, ekki leigusala utan úr bæ. Orka borgaði 55 milljónir í heimili fyrir ráðherrann. Sem öðrum þræði var í vinnu eða verktöku hjá Orku. Sambúðin er einfalt dæmi um vel þekkta spillingu erlendis. Gestur Páll er fífl.

Hanna Birna er gengin aftur og strax farin að ljúga. Nú segir hún, að sími sinn og tölva hafi verið skoðuð í lögreglurannsókn. Helgi Magnús vararíkissaksóknari þvertekur fyrir það. Hanna Birna fékk þá sérmeðferð, að sími hennar og tölva voru ekki skoðuð. Rannsókn lögreglunnar beindist ekki að henni, bara að fólki í ráðuneytinu. Í ljós kom, að aðstoðarmaður hennar var sekur. Hins vegar er ekki neitt vitað um aðild Hönnu Birnu og hún hefur alls ekki verið hvítþvegin. Ætla mætti, að ráðherra lærði eitthvað af biturri reynslu, en það gerir Hanna Birna ekki. Hún mætir aftur til leiks með sama offorsi og lygaflaumi og í fyrra lífi.

Krafa stéttarfélaga um 300.000 króna mánaðarlaun er hlægilega lág. Kostnaður við framfærslu nemur 500.000 krónum. Samtök atvinnurekenda hefðu átt að fagna kröfunni um lágu töluna og skrifa undir í flýti. Í staðinn grætur forstjóri samtakanna svo stíft, að hann er kominn með varanlega skeifu. Við þurfum öll að bera herkostnaðinn af stífni atvinnurekenda. Ofan á hana heimta þeir, að ríkið komi að málinu og niðurgreiði launahækkanir. Ekki má kenna stéttarfélögum um komandi verðbólgu. Hún mun stafa af verðsamráði atvinnurekenda. Fyrirtæki hafa ráð á 300.000 króna smánarlaunum, annars eiga þau engan tilverurétt í nútíma.

SKOÐANAKÖNNUN MMR sýnir, að leiðtogar ríkisstjórnarinnar njóta einskis trausts. Eru ekki taldir heiðarlegir, hafa engan kjörþokka og ekki taldir í tengslum við fólk. Hafa raunar enga kosti, sem mann mega prýða. Hafa rústað flokkum sínum á tveim árum. Ég efast um, að neitt hliðstætt hafi gerzt annars staðar í Evrópu í hálfa öld. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson og Bjarni Benediktsson eru einfaldlega frík. Stela þjóðareigum og afhenda gæludýrum. Rústa Landspítalanum. Ljúga og falsa út í eitt. Sýna vinnudeilum furðulegt áhugaleysi. Mál er að linni því rotna ástandi, að tveir lygnir og siðblindir bófaflokkar ræna og rupla heila þjóð.