Framtíð Íslendings er þessi. Hann getur fengið vinnu á Jótlandsheiðum. Flýr út og kaupir þar 40 milljóna einbýlishús með 2,4 milljón króna útborgun. Rest fær hann lánaða á 1,2% vöxtum. Fljótlega sér hann, að höfuðstóll lánsins minnkar í stað þess að vaxa. Fær leikskólapláss, tómstundastyrk barna, matvöru fyrir skít og kanil. Það eina, sem hækkar, er upphitun. Í apótekum og heilsustofnunum þarf hann ekki að borga krónu. Kominn úr mannfjandsamlegu umhverfi í mannvænt. Sezt að á Jótlandsheiðunum og gerist Dani. Þannig rætist planið um flutning okkar á Jótlandsheiðar. Þurfum ekki að lesa Egil Helga um uppganginn í helvítinu heima.

Hringbraut

Árni Páll Árnason kennir ríkisstjórninni um fylgistap Samfylkingarinnar. Því til stuðnings nefnir hann svikið loforð um kosningu um framhald Evrópuviðræðna. Þetta er furðuleg tilgáta. Í fyrsta lagi er ríkisstjórninni ekki skylt að halda uppi fylgi Samfylkingarinnar. Í öðru lagi ætti svikið stjórnarloforð að leiða til aukins fylgis flokks, sem ákafast studdi kosningu. Því fer fjarri í raun. Skýringa á hruni Samfylkingarinnar er að leita annars staðar, heima fyrir. Að vísu þýðir ekki að útskýra slíkt fyrir Árna Páli. Hann er límdur við stólinn að sið íslenzkra pólitíkusa. Vildi hann yfirgefa rústirnar, mundi þar kvikna líf.

Vestmanneyingar sumir taka oft karlrembda afstöðu. Árni Johnsen segir þá kunna að heilsa að sjómannasið. Sýndi það sjálfur í verki, þegar hann kýldi hommann. Talsmönnum þeirra er fæstum gefið að rökstyðja, þeir öskra fremur og baula eins og í boltakeppni. Nauðganir eru taldar vera lífsins gangur, þegar hátíðir eru haldnar, „shit happens“. Lausn þeirra felst í þöggun, svo sem dæmið sannar. Jafnframt eru þeir plága á ríkissjóði, heimta dýrar ferjur og hafnir á kostnað okkar skattgreiðenda. Knúðu í gegn höfn í sandi í trássi við vísindin. Heimta núna nýtt skip, nýja höfn, helzt göng. Karlrembt ég-um mig-frá mér-til mín.

Vesturlönd hafa mikinn vanda af vændi. Tvær leiðir eru til að laga stöðuna, sú sænska og sú hollenzka, báðar frá 1999. Sú sænska vill lækna og sú hollenzka vill milda vandann. Báðar mistókust, sú hollenzka þó í meira mæli en sú sænska. Hægara sagt en gert er að glæpavæða / afglæpavæða vændi. Í báðum tilvikum stýra bófar vændinu og líf vændiskvenna er grimmt og stutt. Belgar hafa fært sig af hollenzku yfir á sænsku leiðina. Amnesty hefur þó seint og um síðir tekið upp hollenzku leiðina vegna aukinna áhrifa frjálshyggju í samtökunum. Engin vísindi styðja réttmæti þess og Amnesty glataði fyrri stöðu sem verndari ofsóttra.

Leiðirnar tvær

Hvorki hef ég vit né þekkingu til að ákveða, hvort „afglæpavæða“ skuli vændi. Hitt veit ég með vissu, að málið kemur Amnesty International ekkert við. Og að stuðningur þess við „afglæpavæðingu“ mun skaða samtökin. Ég hef alltaf litið svo á, að Amnesty snerist um að hjálpa fólki, sem sætir ofsóknum stjórnvalda, punktur. Önnur atriði eru eingöngu til þess fallin að dreifa kröftum samtakanna og gera þeim starfið erfiðara. Á nú þegar að vera orðið öllum ljóst. Að baki „afglæpavæðingar“ liggur venjulega frjálshyggjurugl, sem víða er til vandræða. Rétt var hjá Íslandsdeildinni að sitja hjá við afgreiðslu málsins á fundinum.

Páll Magnússon ímyndar sér, að Páley Borgþórsdóttir hafi orðað þöggunarbréfið bara óheppilega. Sannleikurinn er hins vegar, að bréf lögreglustjórans í Eyjum var rugl frá A til Ö. Hún var að skipa sér óviðkomandi aðilum að taka þátt í mislukkaðri þöggun Eyjamanna á nauðgunum í bænum. Tilraun til valdníðslu. Páll er sjálfur Eyjamaður og sér ekki það, sem sker í augu. Páley var einnig að fullyrða, að þögn eigi að vera um nauðganir í Eyjum, unz ákæra sé komin fram. Ég hef sjaldan heyrt þvílíkt bull. Allt frá Páli yfir Elliða til Páleyjar er þöggunargengið fast í kjallarabyrgi eyjarskeggja. Ráðuneytið þarf að lesa yfir því.

Í flestum löndum Evrópu sækja fram flokkar, sem leggja áherzlu á að takmarka fjölda nýbúa. Pólitíkusar sækja fylgi í að magna ótta kjósenda við aðkomufólk. Fjölmenningarstefna er sökuð um að espa nýbúa, einkum múslima, í andstöðu við lifnaðarhætti heimafólks. Og sökuð um að grafa undan lifnaðarháttum heimafólks. Þjóðremba magnast um alla Evrópu. Virðing fjölmenningarstefnu hefur hrunið. Eigi hún að lifa af, þarf að hugsa hana upp á nýtt. Að öðrum kosti mun hún líða undir lok á skömmum tíma. Einkum þarf hún að gera auknar kröfur til nýbúa um að virða meginatriði lifnaðarhátta hins mjög svo veraldlega samfélags vesturlanda.

Þegar píratar hafa sigrað í næstu þingkosningum, hefst vandi þeirra í alvöru. Þeir munu þá komast að raun um, að völd felast ekki í atkvæðaseðlum. Þau hafa alltaf falizt í aðstöðu. Allt kerfið mun vinna gegn árangri ríkisstjórnarinnar. Helztu embættismenn þjóðarinnar eru eign bófaflokkanna, sömuleiðis banksterar, lagatæknar og dómarar, meira að segja Hæstiréttur. Hann ógilti kosningar til stjórnlagaþings, refsaði þjóðinni fyrir heimsku formanns landkjörstjórnar. Það voru verstu landráð Íslandssögunnar. Nýja stjórnarskráin mun mæta breiðsíðum úr orðhenglafræðum Líndalista. Hún var samin af fólkinu, það líða lagatæknar ekki.

Formaður Íslandsdeildar Amnesty er Hörður Helgason, ritstjóri Vefþjóðviljans, sem vill leggja niður Mannréttindaráð, talar gegn mannréttindum, gerir grín að umræðu um pyntingar Bandaríkjahers og hæðist að tillögum um að leggja stein í götu vændis. Óvinurinn sjálfur er semsagt formaður mannréttindafélagsins fræga. Það má telja séríslenzka fyndni. Kannski er þetta sú fjandsamlega yfirtaka, sem er einkenni auðhyggju í dauðateygjunum. Verzlunarmannafélagið hafði innri styrk til að losna við formennsku kolruglaðs „viðskiptasiðfræðings“ úr viðbragðssveit Heimdallar. Líklega losar Amnesty sig við hinn furðufuglinn yzt af hægra jaðri.

Guðmundur Steingrímsson leggur til, að þinghópur Bjartrar framtíðar skiptist á um formennsku á sex mánaða fresti. Að öðrum kosti vilji hann sitja áfram. Ekki er nýtt, að þingmenn límist við sæti sín og tyllur, það er þjóðaríþrótt. Raunar hefur flokkurinn þegar reynslu af fjölgun formanna. Í hálft ár hefur Margrét Marteinsdóttir verið þar meðformaður, án þess að heyrst hafi stuna né hósti frá henni. Guðmundur kallar þetta boðhlaup, sem raunar er ytri formsafgreiðsla á vegtyllu án innihalds. Formennska Guðmundar hefur eingöngu falizt í að sitja snyrtilega klæddur á biðstofu ráðherraefna í næstu stjórn Sjálfstæðisflokksins.

Ég sakna þín af fésbók. Þú ert einn af þeim fáu, sem lífga hversdagsgrámann með innihaldi og stíl. Ég skil vel, að þér leiðist tröllin, sem vaða um á skítugum skóm. En þú mátt ekki láta þau sigra. Horfðu bara gegnum þau eins og þau séu ekki til, strikaðu þau annars út af þínum vegg. Fésbók er of stutt til að eyða í ólæs tröll, sem hanga á annarra manna veggjum. Eiga alltaf síðasta upphrópið, endurtaka sömu fyrirsögnina án megintexta. Fésbók þarf fólk með skýra og hvassa hugsun og meitlaða frásagnargáfu. Þarf fólk, sem kann að svipta þokunni af hefðbundnum klisjum og möntrum. Komdu aftur á fésbók, Þráinn, þú átt hér heima.

Alræmt Rio Tinto reynir hvarvetna að níðast á starfsfólki og samfélagi. Vill nú færa samningsbundin kjör yfir í verktöku í álveri sínu í Straumsvík. Ýta fólki í alþjóðlegt kapphlaup verkafólks niður á botninn. Það kallast hagvöxtur. Ráða lítilþægt aðkomufólk í stað sjálfstæðra heimamanna. Endastöð auðhyggju er að sprengja stéttarfélög og skrúfa niður tekjur fólks. Gróðafíknin er hömlulaus. Í hálfa öld var álverið í dúnsæng. Fékk orku á kostnaðarverði, skattaafslætti og margvísleg fríðindi. Gróðinn er allur látinn hverfa sem hækkun í hafi. Og samt segir Rannveig Rist gjaldþrot blasa við. Brjálæðingar eiga heima á stofnunum.

Borin von að reyna að hafa vit fyrir Steinþóri Pálssyni bankastjóra. Þótt maður gangi undir manns hönd að reyna að stöðva hann, tuðar hann enn um bankahöll við hlið Hörpu. Vill fresta, ekki hætta við. Ekkert þýðir að tala við bankstera. Eru flestir siðblindir með dollaramerki í augum. Engir aðrir en slíkir komast áfram í bankakerfinu. Helzt vilja þeir lána öðrum siðblindingjum, sem koma með sólgeraugu í bankann til að skipta um kennitölu. Banksterar munu ævinlega hossa verstu viðskiptabófunum og forðast hagsmuni alþjóðar eins og heitan eldinn. Samstæður hópur glæframanna, sem á að læsa inni á þar til bærum stofnunum.

Wikileaks og fjölþjóðasamtök rannsóknablaðamanna hafa komið upp um ýmis samsæri auðbófa gegn almenningi og um falið þýfi þeirra. Hefur magnað kröfur bófanna um aukna persónuvernd. Nýjasta atlagan að gegnsæi nútímans er svonefndur „Réttur til að gleymast“. Víða hafa verið sett lög, sem skylda Google og hliðstæð söfn til að loka fyrir aðgengi að upplýsingum um svarta fortíð bófa heimsins. Þetta er framhald af stofnun Persónuverndar bófa, sem líka er komin hingað til lands. Reynir til dæmis að hindra birtingu myndskeiða af bófum að fremja glæpi. Við þurfum að vinda ofan af allri brenglaðri persónuvernd bófa. Eflum allt gegnsæi.

Einkarekin lyfsala hefur reynzt ófær um að útvega þjóðinni ódýr samheitalyf. Langtímum saman eru þau ófáanleg, svo að sjúklingar verða að kaupa of dýr lyf. Meðal ófáanlegra lyfja eru mikilvæg sýklalyf, hjartalyf, gigtarlyf, ofnæmislyf, augn- og eyrnalyf og húðlyf. Líklega misnota hinir fáu lyfjaheildsalar aðstöðu fáokunar. Ástandið hefur versnað með árunum. Þurfum að rísa upp gegn þessari kúgun lyfsala. Tryggja þjóðinni stöðugt aðgengi að ódýrum samheitalyfjum, sem einkabransinn telur ekki henta sér. Endurvekja Lyfjaverzlun ríkisins. Henni var slátrað á sínum tíma í skjóli úreltra öfgatrúarsetninga gegn ríkisrekstri.