Einu sinni var Björgólfur Thor eins konar Íslendingur, Frægur af að borga bara vinnukonuútsvar af umfangsmiklu braski. Slíkt er auðvitað persónuleg yfirlýsing viðkomandi, að hann sé ræfill, ekki maður með mönnum. Langt er síðan Björgólfur varð landflótta eftir að hafa valdið mörgum miklu tjóni á vegum Landsbankans. Flestum fannst hann vera vel gleymdur í útlandinu og vildu sem minnst af honum vita. Það furðulega er, að þessi fyrrverandi skattaræfill er ítrekað að koma sér á framfæri hér heima. Á enn í útistöðum við fólk, sem vill rétta hlut sinn gagnvart honum. Tími er til kominn, að hann hætti að storka þolinmæði vorri.

Hvort mundir þú vilja fá laun greidd í krónum eða evrum? Ég vel auðvitað evrur. Veit, að það er traust mynt, er hefur hrist af sér ýmsan vanda fjölþjóðamyntar. Til langs tíma er hún á pari við dollar. Veit líka, að krónan er skeinipappír, sem enginn vill fá í hendur. Hún er samt sögð hafa leyst vanda Íslands eftir hrunið. Staðreyndir þess eru tvær: 1) Hún var einn af helztu gerendum hrunsins. 2) Hún „leysti“ vandann síðan með því að varpa byrðunum á herðar almennings. Meðsekir krónunni eru einnig Íslands getulausu pólitíkusar. Við losnum ekki við þá, en getum losað okkur við krónuna. Of margir sæta því Stokkhólms-heilkenni að lofsyngja sinn mesta kvalara, krónuna.

Undir forustu þáverandi ráðherra, Steingríms J. Sigfússonar og Kristjáns L. Möller, veitti ríkið Vaðlaheiðargöngum ólöglega ríkisábyrgð. Ríkisendurskoðun gagnrýnir háttalagið harðlega. Það var hluti af siðlausum fyrirgreiðslum handa kísilveri á Bakka. Steingrímur og Kristján voru og eru framsóknarmenn, þótt þeir séu í öðrum flokkum. Vonandi verða þeir ekki á næstkjörnu alþingi. Þeir eru brennimerktir af ósiðlegu hagsmunapoti eins og endurkjörinn varaformaður Vinstri grænna, Björn Valur Gíslason, sem gætti hagsmuna Samherja. Nefni það, svo að fólk freistist ekki til að halda, að S og V séu aðrir stafir en D og B.

Flokkurinn kastaði út sumum steinbarna sinna að kröfu ungliða, þjóðkirkju og að nokkru leyti landbúnaði, en verndaði stóriðju og kvótagreifa. Fær í staðinn með humrinum hvítvín í Krónunni á sunnudögum. Það eru góð skipti, ef humar er stór og hvítvín er án frostlagar. Silfurskeiðungar skipa nú alla stjórn Flokksins og er það vel. Önnur kynslóð auðs er líklegri en sú fyrsta til að skilja þörfina á velferð og bremsum á græðgi. Svo að miðstéttin verði ekki að öreigum og öreigar geri ekki byltingu. Við höfum því miður verið hratt á leið þangað að kröfu Hins gamla á Mogganum. Sem varaði Flokkinn við tillögum ungliða úr smiðju pírata.

Auðjöfurinn Nick Hanauer segir auðhyggjuna fremja sjálfsvíg. Óseðjandi græðgi yfirstéttarinnar magni stéttaskiptingu og geri aðra að öreigum. Hanauer flutti frægan fyrirlestur um þetta, boðaði byltingu fátæklinga, vopnuðum heykvíslum. Skopaðist að brauðmolatrú hagfræðinga í Bandaríkjunum, Bretlandi og Íslandi. Sagði hagvöxt eiga að snúast um bætt líf lægri stétta. Hvatti ríki til að taka upp lágmarklaun að hætti 15 dollaranna í Washington-ríki. Það eru 2000 krónur á tímann. Heyrirðu það, Gylfi Arnbjörns? Sagði það ekki setja atvinnulíf á haus, heldur gera fólki kleift að kaupa vörur og þjónustu frá fyrirtækjum auðmanna.

Fyrirlestur Hanauer

Skilji biskupinn yfir Íslandi ekki fólk, er það verra fyrir biskup en fólk. Það tjáir sig í könnunum, vill aðskilnað ríkis og kirkju. Agnes biskup telur þann skilnað þegar hafa átt sér stað. Að minnsta kosti eru þjóðin og biskupinn þá aðskilin. Fólk vill ekki borga þjóðkirkju fremur en aðra söfnuði. Þar stendur hnífurinn í kúnni. Fólk fattar aðskilnað ríkis og kirkju. Smám saman fjölgar þeim, sem vilja klippa strenginn. Sá áhugi smitast inn í pólitík. Ópraktískt er fyrir biskupinn yfir Íslandi að þykjast ekki skilja merkingu „aðskilnaðar“. Allra sízt, þegar hún segir með hinni tungunni, að kirkjuráð sé „stjórnvald“.

Slappið þið af, þetta er ekki heimsendir. Sjálfstæðisflokkurinn hefur að vísu samþykkt tillögur ungliða um að taka upp frelsisstefnu pírata. En aldrei hefur verið gert neitt með ályktanir landsfundar í gerðum flokksins og verður ekki heldur hér eftir. Ályktanirnar sýna, að ótti hefur heltekið hinn áður volduga her. Nú á ekki lengur að stela Landsbankanum 100%, heldur gefa pakkinu samtals 5% brauðmola af gjöf þess sjálfs. Segið svo, að brauðmolar séu útdauðir. Þó er fyndnast, að kasta á hornsteinum flokksins fyrir borð á flóttanum. Þjóðkirkju, landbúnaði, fíkniefnaleit, jafnvel sjálfri stóriðjunni. Já, þetta er lífróður.

Hryðjuverkið í Svíþjóð var ekki framið í skjóli trúar. Hinir mjög svo hötuðu múslimar voru ekki að verki. Morðinginn var hægri öfga múslimahatari, afkvæmi firringar í vestrænu samfélagi. Slíkir eru ekki búnir til í kirkjum eða moskum. Verða til í annars konar hópum bjálfa og í einrúmi. Þegar grannt er skoðað, er trú ekki meginþáttur í vestrænum óhæfuverkum. Auðvitað er til vandræða, þegar klerkar wahabíta eða salafista trylla veiklundaða. En það er bara sjaldgæft. Og líka er sjaldgæft, að kristnir öfgapredikarar séu þannig til vandræða. Líf í grimmu samfélagi er sumum erfitt og við þurfum þar að hafa hemil á hægri öfgum.

Halldór Bjarkar Lúðvígsson var meðhjálpari í innherjasvikum og markaðsmisnotkun sem viðskiptastjóri Kaupþings. Sem ákærður slapp hann fyrir horn út á að vitna gegn banksterunum, sem nú sitja á Kvíabryggju. Stjórnar nú fjárfestingum Arion, svo sem sölu Símans. Gaf skólabræðrum og sérvöldum gæludýrum forgang að kaupum fyrir skít og kanil. Bankinn játaði mistökin: „Ekki var heppi­legt að selja til viðskipta­vina bank­ans svo skömmu fyr­ir útboðið á gengi sem svo reynd­ist nokkuð lægra en niðurstaða útboðsins.“ Því er einboðið að kæra Höskuld bankstera fyrir svipuð afrek og kollegarnir á Kvíabryggju. Vanur meðhjálpari getur vitnað um afrekin. Þetta er sama tóbakið, Arion og Kaupþing, krabbamein í samfélaginu.

Forseti Portúgals hefur gert hallarbyltingu. Neitar að samþykkja sigur vinstri flokka. Felur föllnum forsætisráðherra að mynda minnihlutastjórn. Aníbal Cavaco Silva forseti segir vinstri sinna ekki ábyrga. Valdataka þeirra muni hafa slæm áhrif í Evrópusambandinu og spilla fyrir landinu í fjármálaheiminum. Hefur því falið Pedro Passos Coelho að mynda samstjórn hægri flokka með alls 38,5% fylgi. Fer framhjá António Costa, sem býður samstjórn vinstri flokka með 50,7% fylgi og þingmeirihluta. Lærdómsríkt fyrir valdasjúkan Ólaf Ragnar Grímsson forseta, sem grætur hrakfarir ríkisstjórnar gæludýra sinna í skoðanakönnunum þessa árs.

Sniðugt hjá Bjarna Ben að vilja skipta eignarhaldi bankanna eftir brauðmolatrú Hannesar Hólmsteins. 95% til greifa og 5% til almennings. Það er alveg í stíl við eignaskiptinguna í þjóðfélaginu. Við fáum 95% og pöpullinn fær 5%. Allir ánægðir á landsfundi? Katrín Jakobsdóttir fær prik fyrir að benda á, að þessi trú sé úrskurðuð látin í öndunarvél OECD. Og að hún sé eini flóttamaðurinn, sem stjórnin vilji hleypa inn í landið. Enn er því lífsmark með Vinstri grænum, þótt það sé horfið hjá Blairistum Samfylkingar. Ringulreiðin í smáflokki Bjarna Ben er slík, að Moggi varar hann við að tína upp brauðmola úr stefnu pírata.

Vigdís Hauksdóttir stígur í Fréttablaðinu inn í vænisýki á alvarlegu stigi. Sér Svandísi Svavarsdóttur sem könguló í neti „grímulauss hulduhers“ álitsgjafa um ofsóknir gegn Framsókn. Skilur ekki reiði almennings eftir myndbirtingar af dýraníði í fjölmiðlum og kannast ekki við neitt dýraníð. Sakar ellilífeyrisþega um að hafa það gott og segir neikvæða umræðu vera skaðlega. Ítrekar illræmda fullyrðingu sína um örorku sem yfirvarp bótasvika. Ekki amalegt að hafa svona valkyrju í boði, þegar Eygló víkur sæti til að læra samlagningu á prósentum. Þetta er liðið, sem siðblindi digurbarkinn notar til að stjórna eymdarþjóðinni.

Eygló Harðardóttir kann alls ekki að reikna. Ekki einföldustu dæmi. Dæmigerður fulltrúi íslenzkra stjórnmála. Ekki alls fyrir löngu töldu kjósendur Framsóknar hana vera framtíðarstjörnu. Hún kann bara að skipa nefndir. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson sló heimsmet í kosningaloforðum. „Einfalt að afnema verðtryggingu“ æpti hann í heilsíðu fyrirsögn. Eftir kosningar hefur hann endalaust verið að slá heimsmet í svikum við kosningaloforð. Nú er orðið svo svakalega erfitt að afnema verðtryggingu, að hann vísar bara á Bjarna Ben. Þjóðinni er boðið upp á stjórn digurbarkalegra fávita. Hvar eru þessir frábæru kjósendur Framsóknar?

Að svokalla hluti er komið í tízku og ég er jafn sekur og aðrir. Orðasamböndin „svokallaður hagvöxtur“ og „svokölluð framleiðni“ eru dæmi um misnotkun mína. Augljóst er, að með svoköllun er fólk að lýsa frati á frumlagið, dissa orðið. Sjálfstæðismenn innleiddu tízkuna með tali um „svokallað hrun“ eins og það sé ekkert alvöruhrun. Íslandsmetið í svoköllun á Sigmundur Davíð forsætis eins og í öðru skrítnu. Sigraði í síðustu kosningum á vængjum vina sinna í Indefence. Heldur betur hefur sletzt upp á vinskapinn. Svokallaður forsætisráðherra lýsti á alþingi frati á kæra klúbbinn sinn með að kalla hann „svokallað Indefence“.

Í næstu kosningabaráttu verða píratar rækilega teknir í gegn og þeim velt upp úr tjöru og fiðri. Reynt verður að kaffæra umræðu um stjórnarskrá og þjóðareign auðlinda. Sendar verða fram sveitir listamanna og rithöfunda til að gagnrýna stefnu pírata um hugverkarétt og -stuld. Svör verða því miður þvogluleg. Ég hef séð í umræðunni, að sumir píratar vilja vernda stuld. Ráðamenn í flokknum telja sig þurfa að leita jafnvægis milli þjófnaðarsinna og heiðarlegs fólks. Hætt er við, að þetta geti haft áhrif á fylgisþróun flokksins. Hef ítrekað varað pírata við slíkri skammsýni og fengið hroka og skæting þjófnaðarsinna til baka.