Dæmin sanna, að siðgæðishugmyndir sumra ráðamanna þjóðarinnar eru ekki upp á marga fiska. Jafnvel hinir mætustu þeirra eiga erfitt með að sjá rétt og rangt í svipuðu ljósi og óspillt fólk.
Einn ráðherrann skrifaði nýlega langa blaðagrein til stuðnings fyrirgreiðslukerfinu. Til dæmis varði hann víxlamilligöngu alþingismanna. Slík aðstoð við hina svokölluðu “okkar menn” hlýtur þó að rýra möguleika hinna, sem óflokksbundnir eru eða telja slík vinnubrögð sér til vansæmdar.
Einn ráðherrann réð nýlega helzta sorpritara flokksblaðs síns sem forstjóra skransölu varnarliðsins, sem einhverra hluta vegna virðist vera eftirsóttasta embætti landsins. Þar sem aðrir umsækjendur voru hæfari en flokksgæðingurinn, neitaði ráðherrann að gefa upp nöfn þeirra og bar því við, að um utanríkismál væri að ræða!
Einn ráðberrann keypti fyrir örfáum árum, er hann var fjármálaráðherra, glæsilegt einbýlishús á einstæðum annúitetskjörum af erlendu risafyrirtæki, sem þurfti að semja um rafmagnsverð við íslenzka ríkið. Þessi ráðherra telur í einlægni eins og hinir, að þetta sé nokkurn veginn í lagi.
Einn ráðherrann er á þvílíku bólakafi í fyrirgreiðslum, að hann er hringjandi út og suður, jafnvel í embættismenn annarra ráðuneyta, til þess að hafa áhrif á gang dómsmála. Síðan kemur hann eins og engill og spyr: Hef ég virkilega gert eitthvað af mér?
Einn ráðherrann er svo langrækinn, að hann er stöðugt með undirmenn sína á hælum löggæzlumanna, sem hafa unnið sér það til óhelgi að koma nálægt “okkar mönnum” allt frá hinu fræga olíumáli á Keflavíkurflugvelli og til hins nýja Battamáls.
Einn ráðherrann stærir sig af því að vera að lagfæra dómskerfið í landinu. Áður var unnt að upplýsa smáþjófnaði og fíkniefnasölu. Sú breyting hefur nú orðið með þýzkri aðstoð, að einnig er unnt að upplýsa ofbeldi og morð. Hins vegar er jafn útilokað og áður að upplýsa fjárhagsleg afbrot, sem framin eru meira eða minna í skjóli hagsmunamiðstöðva þeirra, sem kallast stjórnmálaflokkar. Kerfi ráðherrans neitar að sinna slíkum málum, þótt bent sé á þau.
Einn ráðherrann notaði sérstakan leynisjóð í ráðuneyti sínu til að liðka fyrir húsabraski flokks síns. Þegar þetta komst svo upp fyrir tilviljun, var upplýst, að þessi ráðherra hefði notað leynisjóðinn minna en næsti ráðherra á undan! Þannig hugsa þeir, sem búa við skekkt siðferði.
Þessir menn og aðrir slíkir hafa fengið of rækilegt uppeldi í fyrirgreiðslum stjórnmálaflokkanna til handa “okkar mönnum”. Þeir eru reiðubúnir til að styðja hvaða vandræðamenn sem er, ef þeir eru bara “okkar menn”.
Jafnframt hafa þessir menn og aðrir slíkir fengið of rækilegt uppeldi í samtryggingu stjórnmálaflokkanna, sem gerir hverjum flokki kleift að ráðskast með sinn hlut af valdinu í landinn eins og um ránsfeng væri að ræða.
Og hóphvöt þessara manna er svo rík, að þeir magna siðleysið hver hjá öðrum.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
