Veikar vonir en vonir samt

Greinar

Allsherjarverkfallinu hefur verið frestað um tvo daga. Þessi frestun er mikilvægasti árangurinn í samningalotunni, sem staðið hefur að undanförnu.

Mikilvægið felst ekki í lengd frestsins. Augljóst er, að tveir dagar gefa lítið svigrúm. Reynslan sýnir, að allsherjarsamningar eru of þungir í vöfum fyrir slíkan frest.

Þegar óformlegt samkomulag hefur náðst, getur það tekið tvo eða jafnvel þrjá daga að ganga frá öllum hliðaratriðum, vélritun ótal gagna og endanlegri afgreiðslu á félagsfundum. 0g í morgun hafði ekkert óformlegt samkomulag náðst, 40 stundum fyrir verkfall, svo að þjóðin er ekki enn búin að bíta úr nálinni.

Samkomulagið um frestunina er fyrst og fremst mikilvægt vegna andans,sem í því felst. Samkomulagið er eins konar friðaryfirlýsing, skilaboð til þjóðarinnar um, að samningsaðilar vilji halda sáttastefnu á lofti.

Sáttanefnd ríkisstjórnarinnar hefur lagt fram nokkuð óljósar hugmyndir um lausn deilunnar. Greinilegt er, að báðir aðilar eru óánægðir með þessar hugmyndir. Menn Alþýðusambandsins telja þær ganga of skammt og menn Vinnuveitendasambandsins telja þær ganga of langt.

En báðir aðilar telja þó felast í þeim umræðugrundvöll og það skiptir mestu máli. Þannig hafa viðhorfin í deilunni gerbreytzt á örskömmum tíma eftir langt og árangurslaust þóf.

Framsetning sáttahugmyndanna, viðurkenningin á þeim sem umræðugrundvelli og tveggja daga frestun verkfallsins hafa breytt algeru vonleysi í veikar vonir.

Hugsanlegt er, að óformleg niðurstaða náist í dag eða á morgun. Ef það yrði upp á teningnum, er ekki fráleitt að búast við, að verkfalli verði enn frestað, meðan verið er að ganga frá gögnum, undirrita þau og greiða atkvæði um þau í hinum einstöku félögum.

Ef slík niðurstaða næst ekki í dag eða á morgun, er fresturinn aðeins gálgafrestur. Þá skellur verkfallið á með fullum þunga næstu nótt og stendur ekki skemur en verið hefði án frests.

Vonandi þurfum við ekki að þola þann hrapallega endi á hinni góðu skorpu, sem verið hefur í viðræðunum undanfarna tvo daga. Öll þjóðin er í andanum með sáttanefnd og samningamönnum og á ekki aðra ósk heitari en þá, að þeim auðnist að finna gagnvegi til sátta þegar á þessum degi.

Togaraverkfallið eitt hefur valdið þjóðfélaginu gífurlegu tjóni og orsakað atvinnuleysi og peningaleysi mikils fjölda alþýðufólks. Tjónið af því er samt ekki nema brot af því tjóni, sem allsherjarverkfall mundi valda.

Á tímum minnkandi þjóðartekna hefur þjóðin enn síður en ella efni á að sólunda fjármunum sínum í verkföll. Samningamenn verða því að sjá til þess strax í dag, að til verkfalls komi ekki.

Jónas Kristjánsson

Vísir