Þegar skilið verður milli ríkis og kirkju, hættir ríkið fjárhagsafskiptum. Greiðir ekki lengur laun presta eða annan kostað. Afhendir söfnuðum kirkjur til ráðstöfunar og lönd, sem færðust frá kirkju til ríkis fyrir einni öld. Ríkið hættir að innheimta sóknargjöld. Söfnuðir verða þá sjálfir að heimta sóknargjöld og jarðrentu og standa undir prestum. Tilfærslan felur í sér sparnað ríkissjóðs og auðveldar öðrum söfnuðum að keppa við þjóðkirkjuna um fylgi. Fremja má skilnaðinn í áföngum á fimm ára tímabili, en varla lengur. Þjóðfundurinn var hlynntur skilnaði og bindur hendur stjórnlagaþings.
