Löngu eftir að almenningur hefur fyrirgefið ráðamönnum húsakaup og sölur, lántökur og Klúbbmál, munu menn minnast með hryllingi ofsókna Vilhjálms Hjálmarssonar menntamálaráðherra og Birgis Thorlaciusar ráðuneytisstjóra á hendur Braga Jósepssyni.
Þess munu sennilega fá dæmi, að nokkur maður hér á landi hafi verið hundeltur jafn kerfisbundið af ráðamönnum og Bragi Jósepsson, að því er virðist fyrir þá eina sök að hafa átt þátt í að dreifa skýrslu, sem var gagnrýnin á yfirstjórn íslenzkra fræðslumála.
Þessar ofsóknir voru tiltölulega auðveldar framan af, því að þá hafði Bragi ekki unnið skaðabótamál sitt á hendur menntamálaráðuneytinu. Hvarvetna, þar sem Bragi var þá í framboði til fræðslustjóra, þorðu fræðsluráð ekki að mæla með honum.
Í löngum umræðum, sem voru aðdragandi atkvæðagreiðslu um fræðslustjóra í fræðsluráði Reykjanesumdæmis, lýsti höfundur þessa pistils yfir því, að hann teldi Braga Jósepsson einna hæfastan umsækjenda og koma helzt til álita, ásamt núverandi fræðslustjóra.
Umræðurnar leiddu samt Í ljós, að Bragi mundi, að þessu atkvæði meðtöldu, ekki geta fengið fleiri atkvæði en 2 af 7. Ennfremur, að tveir aðrir umsækjendur mundu fá 2-3 atkvæði hvor og a.m.k. annar þeirra yrði hærri en Bragi og fengi væntanlega starfið.
Þar sem Bragi var þannig úr leik á endasprettinum, flutti höfundur þessa pistils atkvæði sitt yfir á núverandi fræðslustjóra til að tryggja honum efsta sætið og þar með starfið. Reið þetta atkvæði þar baggamuninn.
Aðeins ein röksemd kom fram gegn Braga Í þessum umræðum. Hún var sú, að erfitt væri fyrir ráðið að mæla til samstarfs með ráðuneytinu með manni, sem ráðuneytið hefði rekið úr starfi og ætti í málaferlum og öðrum útistöðum við ráðuneytið.
Að baki þessarar röksemdar hefur án efa hvílt óttinn við, að meðmæli með Braga mundu skaða umbjóðendur ráðsmanna, sveitarfélögin í Reykjanesumdæmi, þegar ráðuneytið legði fram tillögur sínar til fjárveitinga.
Sami óttinn hefur án efa ríkt í öllum öðrum fræðsluráðum á landinu, þar sem taka þurfti afstöðu til Braga. Hvergi treystu menn sér til að mæla með honum af ótta við fjárveitingavald menntamálaráðuneytisins. Það vald þrýstir mjög á umsagnaraðila að velja þann, sem ráðherra og ráðuneytisstjóri vilja fá.
Svo gerðist tvennt í málum Braga. Annars vegar vann hann mál sitt gegn ráðuneytinu. Og hins vegar hafði fræðsluráð Reykjavíkur svo miklu meiri kjark en önnur slík ráð, að það mælti með honum sem aðstoðarskólastjóra fjölbrautaskólans Í Breiðholti.
Þar með fengu ráðamenn upplagt tækifæri til að bæta fyrir þau brot, sem þeir höfðu verið dæmdir fyrir. En hefnigirnin var svo yfirgengileg, að Vilhjálmur Hjálmarsson greip hvert hálmstráið á fætur öðru til að koma sér hjá því að velja Braga í starfið.
Það er þessi síðasta gerð, sem veldur því, að Dagblaðið hefur lagt til, að ráðherra og ráðuneytisstjóri víki úr starfi.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
