Flugmenn eiga ekki mikla sök á, hvernig komið er fyrir Flugleiðum. Há laun þeirra og verkfallshótanir eru mun léttari á metunum en sofandaháttur forstjóra og rangar spár um þróun mikilvægra liða rekstrardæmisins.
Hins vegar er því ekki að leyna að flugmenn hafa með ýmsum gerðum sínum lítt stuðlað að gengi fyrirtækisins. Þeir hafa verið harðskeyttir í fjárheimtu. Og þeir hafa valdið beinum skaða með verkföllum og hótunum um verkföll.
Nú hefur verið og er verið að segja upp starfsmönnum, allt frá hinum lægst launuðu upp í framkvæmdastjóra. Svo virðist hins vegar sem forstjórar og flugmenn ætli sér að losna við þátttöku í því atvinnuböli almennings.
Hér hefur áður verið bent á, að forstjórar og stjórnarmenn áttu að fá fyrstu uppsagnarbréf Flugleiða. Þar er að leita mistakanna, sem starfsfólk þarf nú að borga fyrir með atvinnumissi. En höfðingjarnir hreyfa sig ekki.
Þessa dagana er til viðbótar að koma í ljós, að flugmenn njóta svipaðra forréttinda. Við þeim er ekki hægt að stugga, þótt ljóst sé, að Flugleiðir þurfa ekki á svo mörgum að halda. Þeir hafa verið endurráðnir til tíu mánaða.
Deilurnar um starfsaldurslista flugmanna eru orðnar afar þreytandi. Líkur benda til, að skattgreiðendur séu ekki hrifnir af að bæta þeim herkostnaði út í fjármálasúpu Flugleiða. Þeir fara senn að heimta lögfestan starfsaldurslista.
Kaldhæðni örlaganna er söm og jöfn. Þeir missa atvinnuna, sem alltaf hafa unnið fyrirtækinu vel, venjulegir starfsmenn. Þeir sitja áfram, sem eyðilagt hafa fyrirtækið, forstjórarnir, og einnig þeir, sem spillt hafa fyrir, flugmennirnir.
Raunsætt mat á stöðunni krefst þess, að viðkomandi einstaklingar sæti hinni miklu röskun, sem fylgir atvinnumissi hjá Flugleiðum. En forréttindahópar forstjóra og flugmanna strá salti í sárin, þegar þeir hlífa sjálfum sér.
Einokunin verði takmörkuð.
Steingrímur Hermannsson, ráðherra pósts og síma, hefur tekið undir það sjónarmið Alberts Guðmundssonar, að draga þurfi úr einokun Póst- og símamálastofnunar á innflutningi og sölu ýmissa fjarskiptatækja.
Albert hefur meðal annars bent á, að einkaleyfi símans ætti að enda í tengli innan húsveggs notanda, alveg eins og leiðslur rafmagns-,vatns- og hitaveitna. Menn geta valið sér rafmagnstæki, krana og ofna. Hví ekki fjarskiptatæki?
Enginn vafi er á, að einokun símans hefur tafið nýtingu rafeindatækni til fjarskipta. Símsvarar og skráningartæki af hinum fullkomnari gerðum hafa ekki hlotið náð, til mikils óhagræðis í viðskiptum innanlands sem út á við.
Þá hefur einokunin nánast hindrað notkun á telexi í viðskiptum innanlands og gert hana erfiða út á við. Það er ein mynd þess, hversu sjúkleg sú stofnun er, sem vill heldur okra á fáum en ná tekjum með almennari notkun.
Allt frá póstsamgöngum til rafeindatækni hvílir einokun hinnar sjúku stofnunar á viðskiptum atvinnulífsins. Og í framhjáhlaupi má hún vera að því að hindra fólk í að velja þær tegundir síma og þá liti síma sem því þóknast.
Stuðningur Steingríms bendir vonandi til, að nú sé á alþingi meðbyr með margfluttri tillögu Alberts um takmörkun einokunar símans til jafns við hita-, vatns- og rafveitur.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
