Fyrsta talning í prófkjöri Framsóknarflokksins í Reykjavík benti til, að Kristján Friðriksson hefði lent í þriðja sæti til alþingiskosninga, Sverrir Bergmann í fjórða sæti og Þórarinn Þórarinsson í fimmta.
Munurinn var svo naumur, að atkvæðin voru talin í annað, þriðja og fjórða sinn: Við þessa endurtalningu fór atkvæðaseðlum að fjölga. Voru nöfn þeirra Þórarins og Sverris og ýmissa annarra á æ fleiri seðlum., Nafn Kristjáns kom hins vegar ekki fram á þeim seðlum, sem nú töldust til viðbótar.
Lauk talningu svo rúmum sólarhring eftir lokun kjörstaða, að Þórarinn var kominn í þriðja sæti, Sverrir í fjórða og Kristján í fimmta. Nokkrum dögum síðar kom í ljós, að 50-60 seðlum fleira hafði komið fram í prófkjörinu en skráður fjöldi þátttakenda var á kjörskrá.
Þegar slíkt gerist er skýringin venjulega sú, að við talningu sé lætt inn fölsuðum atkvæðaseðlum, án þess að þess sé jafnframt gætt að taka út aðra seðla á móti. Þannig myndast misræmi milli kjörskrár og seðlafjölda.
Vitni hafa kvartað um, að innsiglisrof atkvæðakassa og talningin í heild hafi farið fram með losaralegum hætti. Auk þess hafa frambjóðendur kvartað um, að fulltrúar þeirra hafi ekki getað fylgzt með talningunni.
Þegar seðlar eru orðnir of margir, er kjörstjórn vandi á höndum. Hún hlýtur að eiga erfitt með að meta, hvaða seðlar eru grunsamlegri en aðrir. Þá er helzta vonin sú, að þátttakendur í kosningunni hafi í rauninni verið fleiri en kjörskráin sýnir.
Svo virðist sem seðlum hafi fækkað á nýjan leik við fimmtu og síðustu talningu, sem fór fram um síðustu helgi, viku eftir prófkjör. Var þá aftur komið verjanlegt samræmi milli kjörskrár og seðlafjölda.
Kannski varpa framsóknarmenn í Reykjavík öndinni léttar. Hitt er svo skoðun margra annarra, að þvílíkt talningarævintýri gæti aðeins gerzt hjá Framsóknarflokknum og þá eingöngu í Reykjavík.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
