Kjósendur Framsóknarflokksins hafa löngum verið klofnir í afstöðunni til varnarliðsins á Keflavíkurflugvelli. Sumir telja ekki tímabært, að varnarliðið fari, en aðrir telja komið fram á elleftu stund. Svo eru þeir margir, sem ekki geta gert upp hug sinn, einkum forustumenn flokksins, sem. vilja halda flokknum og ríkisstjórninni saman og hafa alla góða.
Jón Skaftason alþingismaður lýsti vanda þessara manna í grein í Tímanum á miðvikudaginn. Þeir hafa ítrekað gefið undir fótinn með, að nú skuli herinn fara á næstunni, en geta svo ekki efnt loforðin. Samstarfið við Alþýðubandalagið í ríkisstjórn hefur þó leitt til þess, að flokkurinn er smám saman að renna í átt til bandalagsins á svelli varnarmálanna.
Almenningur hefur tekið eftir þessari þróun síðustu mánuðina. Mönnum finnst Einar Ágústsson vera að linast í vörninni gegn Alþýðubandalaginu og þeir taka líka eftir því, er Steingrímur Hermannsson alþingismaður fer næstum alla leið yfir á línu Alþýðubandalagsins í varnarmálunum. Óbeitin á þessu hefur verið að hlaðast upp í flokknum.
Þess vegna kemur nú í ljós, að herferðin.fyrir “Vörðu landi” nýtur mikils stuðnings meðal framsóknarmanna. Þeir eru framarlega í söfnun undirskrifta á Akureyri og eru byrjaðir að láta að sér kveða í söfnun undirskrifta á Reykjavíkursvæðinu. Líta má á Jón Skaftason sem eins konar oddamann þessara hópa og því er Tímagrein hans einkar athyglisverð.
Um stjórnarsáttmálann segir hann: “Sum ákvæði hans hefðu vafalaust þurft meiri athugunar og rannsóknar við en raun varð á”. Um slælegan undirbúning ákvæðis sáttmálans um varnarmálin: “Ég var undrandi á þessum vinnubrögðum”. Um sinn þátt í málinu: “Ég hef aldrei gefið neitt drengskaparloforð um að standa að því að gera landið varnarlaust á kjörtímabilinu”. Um röksemdir talsmanna flokksins fyrir uppsögn varnarsamningsins: “Ennþá hafa þau rök ekki verið færð, að mínu viti”.
Síðan lýsir Jón stefnu sinni í varnarmálunum og fer hún alveg saman við stefnu annarra lýðræðissinna. Eins og þeir telur hann ekki, að varnarliðið eigi að vera hér um aldur og ævi. Ástandið í heiminum gefi hins vegar ekki tilefni til brottfarar að sinni. Æskilegast væri, að brottförin væri í tengslum við fjölþjóðasamninga um gagnkvæma afvopnun í heiminum, ef friðarviðræður austurs og vesturs í Vín og Genf bera árangur.
Að lokum varar hann við trúgirni af hálfu vestrænna þjóða og vitnar í sovézka vísindamanninn Sakkarov: “Vestrið verður að skilja, að leyfi land mitt ekki aukið frelsi fólksins, þá verður hver samningur óviss. Hann verður aðeins í gildi svo lengi, sem valdhafar okkar neyðast til að þola hann af efnahagslegum og stjórnmálalegum ástæðum”.
Þessar skoðanir og svipaðar skoðanir breiðast ört út um þessar mundir, því að menn eru í alvöru farnir að óttast ábyrgðarleysi af hálfu ráðherra Framsóknarflokksins. Þess vegna er þátttakan í undirskriftasöfnun “Varins lands” gífurlega mikil.
Jónas Kristjánsson
Vísir
