Íslendingum hættir nokkuð til að hlaupa frá óloknu verki. Einna greinilegast sést þetta í frágangi mannvirkja og lóða. Stundum hafa menn ekki ráð á að ljúka verki á framkvæmdatímanum og slá því hinum tiltölulega ódýra endahnút á frest. Síðan venjast þeir hálfköruninni og hætta að taka eftir henni. Enda segir máltækið, að svo megi illu venjast, að gott þyki.
Gísli Jónsson prófessor rakti ýtarlega eitt slíkt dæmi í kjallaragrein í Dagblaðinu í síðustu viku. Þar tók hann fyrir hinar glæstu sundlaugar í Laugardal og benti á ótal atriði, sem þar mættu betur fara. Allt var það vel rökstutt og hófsamlega orðað á þann hátt, sem menn hafa tekið eftir í öðrum kjallaragreinum Gísla um margvísleg vandamál.
Sundlaugarnar hafa verið notaðar í meira en áratug án þess að settur væri punkturinn yfir i-ið í framkvæmdum. Enn er bráðabirgðaástand á búningsaðstöðu, sem meðal annars leiðir til þess, að menn þurfa að ganga um sama stigann á skítugum skóm og berfættir úr baði.
Gísli rekur meðal annars ólagið á sturtunum og segir það fremur stafa af framtaksleysi en fjárskorti. Hann bendir einnig á, að gleymzt hefur að leggja hitalögn í leiðina að útisturtunum. Ennfremur, að byggðir hafa verið þrír útisturtuklefar, en aðeins einn þeirra notaður.
Í kjallaragreininni er líka bent á, að fótabað vanti milli hlaupasvæðis og laugar. Einnig, að lýsing sé of léleg undir skyggninu, þótt raflögn sé þar fyrir fleiri lampa en upp hafa verið settir. Ennfremur, að skortur á merkingum geti ruglað ókunnuga.
Gísli gerir góðlátlegt grín að því, að ekki er haldið jöfnum hita í pottunum, þrátt fyrir alla tækniþekkingu tuttugustu aldar. Fáanlegur er búnaður til að halda jöfnum hita í laugum og sturtum, en hann virðist ekki vera notaður í Laugardal.
Í greininni er svo bent á, hve ódýr og sjálfsögð sú þjónusta væri, að setja stóra og greinilega hitamæla við innganginn í pottana. Ýmis fleiri atriði eru nefnd, flest þess eðlis, að sundlaugargestir geta verið þeim sammála, þótt þeir hafi verið hættir að taka eftir þeim.
Gísli tekur fram, að mjög sé í hóf stillt aðgangseyri að laugunum og að hugsanlega séu fullorðnir laugargestir reiðubúnir að greiða hærra verð fyrir bætta aðstöðu.
Úrbæturnar, sem Gísli bendir á í greininni um sundlaugarnar í Laugardal, bæði endurbætur og viðhald, ættu ekki að þurfa að kosta mikið fé. Það er raunar sorglegt, að borgaryfirvöld skuli ekki hirða um að ljúka við og halda við jafnglæsilegu mannvirki sem þessu.
Greinin er ágætt dæmi um, að borgarar landsins eiga að hafa opin augu fyrir ótal hversdagslegum vandamálum og tilfinningu fyrir vönduðum frágangi og vönduðu viðhaldi. Menn mega ekki verða samdauna hálfköruninni, sem víða blasir við, ef menn kæra sig um að leiða hugann að henni.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
