“Þeir harðsnúnu hagsmunahópar, sem mestu ráða hér á Íslandi, bæði innan þings og utan, geta orðið erfiðir viðureignar. Ég treysti þó á drengskap og þjóðhollustu þeirra manna, sem stjórna þessum hagsmunahópum, því öllum er ljóst, að svona getur þetta ekki lengur gengið.”
Þetta sagði Davíð Scheving Thorsteinsson, formaður iðnrekendafélagsins á ársfundi þess í vikunni, er hann hafði sett fram nýjar tillögur um nýja efnahagsstefnu. Tillögur hans fara mjög saman við hugmyndir, sem fjallað hefur verið um í leiðurum Vísis að undanförnu.
Allar þessar hugmyndir og tillögur eru greinar af öflugri meiði. Hvarvetna í þjóðfélaginu eru menn um þessar mundir að átta sig á, að forréttindabúskapurinn í efnahagslífinu hefur gengið sér til húðar, og að hið háa Alþingi starfar oft sem samtök hagsmunaafla, þvert í gegnum flokkakerfið.
Tillögur Davíðs eru í stórum dráttum þessar:
Gengið verði rétt skráð, þannig að jafnan sé sem mest jafnvægi með gjaldeyristekjum og -notkun þjóðarinnar.
Allar útflutningsuppbætur verði afnumdar í áföngum á tíu árum.
Tekinn verði upp auðlindaskattur, svo að þeir, sem nýta auðlindir landsins, greiði þjóðinni fyrir afnotin.
Verðjöfnunarsjóðum verði beitt í mun ríkari mæli til að draga úr sveiflum í efnahagskerfinu.
Afnumin verði lög og ákvæði, sem orsaka sjálfvirkni í gerð fjárlaga.
Fjárlög verði á þenslutíma aldrei afgreidd með halla og skuldasöfnun.
Hætt verði útgáfu verðtryggðra spariskírteina ríkissjóðs til að fjármagna óarðbærar framkvæmdir.
Arðsemissjónarmið ráði fjárfestingu í atvinnuvegunum og lagasetningum þeirra vegna.
Breytt verði óraunhæfri tekjuskiptingu í sjávarútvegi.
Rofin verði tengsl verðmyndunarkerfis landbúnaðarafurða við afkomu annarra atvinnuvega og í þess stað verðið miðað við erlent markaðsverð búvöru.
Hætt verði öllum niðurgreiðslum og söluskattur lækkaður að sama skapi.
Samið verði um kjör opinberra starfsmanna og starfsmanna í byggingum, samgöngum, verzlun og þjónustu á grundvelli samninga við þá, sem starfa við vöruframleiðslugreinarnar, þ.e. fiskveiðar, fiskiðnað og framleiðsluiðnað.
Tekin verði upp ný kaupgreiðsluvísitala, sem breytist í samræmi við raunverulegar þjóðartekjur.
Peningamagn í umferð aukist ekki meira frá ári til árs en sem nemur vexti þjóðarframleiðslu.
Þessar tillögur Davíðs eru athyglisvert framlag í baráttunni fyrir afnámi hins gróna forréttindakerfis sem Alþingi hefur byggt upp á löngum tíma og leitt hefur yfir þjóðina stórkostlega verðbólgu, sóun fjármagns, of hægan lífskjarabata og hagvöxt og síðast en ekki sízt útbreitt pólitískt óraunsæi í efnahagsmálum.
Alþingi þarf að hætta að starfa sem afgreiðslustofnun fyrir gróna sérhagsmuni.
Jónas Kristjánsson
Vísir
