Kjósendur geta fengið ýmsar fróð´legar upplýsingar í frumvarpi ríkisstjórnarinnar til fjárlaga ríkisins á næsta ári. Þar kemur meðal annars fram misjafnt mat ráðamanna þjóðarinnar á gildi einstakra atvinnugreina.
Gildi landbúnaðar virðist samkvæmt frumvarpinu hafa aukizt atvinnuvega mest milli ára. Gert er ráð fyrir, að útgjöld á vegum landbúnaðarráðuneytisins aukist um 65%. Ekkert annað ráðuneyti nær slíkri aukningu.
Samtals eiga útgjöld landbúnaðarráðuneytisins og niðurgreiðslur á landbúnaðarafurðum að nema tæpum tíuþúsundmilljón krónum eða tíu milljörðum á næsta ári.
Sumir segja, að niðurgreiðslur séu að minnsta kosti jafn mikið fyrir neytendur og bændur. En það er orðið erfitt að halda slíku fram, þegar 312 milljón króna framlag til lífeyrissjóðs bænda er talið með niðurgreiðslum í fjárlagafrumvarpinu.
Ef niðurgreiðslur væru almennt á neyzluvörum, án tillits til þess, hvort þær eru landbúnaðarafurðir eða ekki, mætti tala um þær sem stuðning við neytendur fremur en bændur. hið sama væri uppi á teningnum, ef niðurgreiðslum væri breytt í fjölskyldubætur eða lækkaður söluskattur á lífsnauðsynjum.
En auðvitað eru niðurgreiðslurnar einmitt hafðar eins og þær eru til að hjálpa landbúnaðinum til að losna við afurðir sínar.
Sumir segja, að ekki sé sanngjarnt að telja framlög til skógræktar, landgræðslu, veiðimála og búnaðarskóla með framlögum til landbúnaðar. Ef við tökum tillit til þessa og drögum liðina frá, á kostnaður ríkisins af landbúnaði að nema rúmlega 9.000 milljón krónum á næsta ári, níu milljörðum króna.
Með sams konar útreikningi verður kostnaður ríkisins af sjávarútvegi 1.730 milljón krónur á næsta ári. Er þá búið að draga frá sjávarútvegsráðuneytinu kostnað við sameiginlega skrifstofu rannsóknastofnana atvinnuveganna.
Kostnaður ríkisins af iðnaði verður 536 milljón krónur á næsta ári samkvæmt frumvarpinu. Er þá búið að draga frá iðnaðarráðuneytinu kostnað við Orkustofnun, Orkusjóð og Rafmagnseftirlit ríkisins.
Og loks verður kostnaður ríkisins af verzlun 97 milljón krónur. Þá er búið að draga frá viðskiptaráðuneytinu kostnað við niðurgreiðslur og olíustyrki.
Meðan landbúnaðurinn fær 9.000 milljónir, fær sjávarútvegurinn 1.730 milljónir, iðnaðurinn 536 milljónir og verzlunin 97 milljónir.
Ráðamenn þjóðarinnar telja landbúnaðinn því fimm sinnum mikilvægari en sjávarútveg, sautján sinnum mikilvægari en iðnað og níutíu og þrisvar sinnum mikilvægari en verzlun.
Segið svo, að Matthías Á. Mathiesen og félagar hans í ríkisstjórninni séu ekki húmoristar. Það er óneitanlega meira en lítið fyndið, að kostnaður við landbúnað skuli vera komin n yfir 10% af útgjöldum ríkisins.
Meðan slík gamansemi ræður fjármálum þjóðarinnar, þarf enginn að furða sig á, að Ísland skuli vera láglaunaland, þar sem atvinnurekstur berst í bökkum.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
