Mestu tuddar stjórnmála síðustu áratuga eru Davíð Oddsson og Ólafur Ragnar Grímsson, stangandi allt og alla. Munur þeirra er, að Ólafur Ragnar er ég-um mig-frá mér-til mín, en Davíð er við-um okkur-frá okkur-til okkar. Ólafur hugsaði aldrei um neitt annað en sjálfan sig, skipti um stuðningsmenn á færibandi. Davíð hugsar alltaf um litlu, ljótu Eimreiðarklíkuna sína. Hún tók völdin undir lok síðustu aldar og steypti sér bankadreka án járnabindinga. Allt endaði það með ósköpum og er raunar enn ekki lokið. Að réttu er Davíð mest hataði refur landsins. Skyndilega mjúkmáll og dísætur, fer senn að kyssa börn.
