Líf í tuskunum

Greinar

Nú hefur heldur betur færzt líf í tuskurnar í baráttu stjórnmálaflokkanna vegna borgarstjórnarkosninganna í Reykjavík. Hin vel hugsaða ró, sem ríkti fram eftir öllu, er í síðustu viku baráttunnar horfin eins og dögg fyrir sólu.

Jafnvel Morgunblaðið, sem lengi hélt ró sinni, hefur ærzt svo gersamlega, að enginn munur er orðinn á því og Tímanum, Þjóðviljanum og Alþýðublaðinu. Og flatarmál kosningaáróðursins er jafnmikið í Morgunblaðinu og hinum þremur blöðunum til samans.

Morgunblaðið rekur kosningaáróður sniðugar en hin blöðin, einkum þegar taugaveiklunin hefur ekki enn heltekið blaðið. Blaðið henti vel á lofti eina heimskulega setningu Þorbjörns Broddasonar um, að Alþýðubandalagið væri reiðubúið að veita forustu nýjum meirihluta.

Morgunblaðið náði út úr Kristjáni Benediktssyni, að Framsóknarflokkurinn gæti líka hugsað sér forustuna. Og eftir Björgvin Guðmundssyni birti blaðið, að um borgarstjóraefni hefði ekki verið rætt hjá minnihlutaflokkunum.

Með þessum sniðugu viðtölum var Morgunblaðið að sá þeirri hugmynd, að kosningasigur vinstri flokkanna mundi leiða til valdabaráttu þeirra og ósamkomulags um nýjan borgarstjóra.

Á taugaveiklunartímanum gerði Morgunblaðið hins vegar þau mistök að leiða fram Alfreð Þorsteinsson, sem er í fý1u, vegna þess að hann missti sæti sitt á framsóknarlistanum. sundrungarummæli hans verða fremur en hitt til að þjappa saman vinstri flokkunum.

Svo þegar Morgunblaðið er farið að tala um Karl Marx sem væntanlegan borgarstjóra vinstri flokkanna, er sannarlega lokið öllum málefnaumræðum. Ef Morgunblaðið telur þá áróðurshrinu áhrifaríka, hafa ráðamenn þess frámunalega lítið álit á lesendum blaðsins og kjósendum Sjálfstæðisflokksins.

Hér hefur verið fjallað um Morgunblaðið, af því að það er víðlesið blað. Lesendur Dagblaðsins muna því sennilega fremur eftir atriðum úr kosningabaráttu Morgunblaðsins en hinna blaðanna, sem lítið eru lesin. Er berserksgangur þeirra þó ekki minni, miðað við flatarmál þeirra.

Nýlegt kjánadæmi úr Þjóðviljanum er áróðurinn fyrir tillögu Þorbjörns Broddasonar um opnun meirihlutafunda borgarstjórnar fyrir almenningi. Hann fór þar illa með gott mál með því að undanskilja fundi minnihluta, eins eða fleiri. Fyrir bragðið hafa menn ekki samúð með tillögu hans, né áróðri Þjóðviljans fyrir henni.

Annars virðist kosningabarátta flokksblaðanna vera að færast yfir í illa skiljanlegt rugl um dádýr og geitur í Hljómskálagarðinum. Má varla á milli sjá, hver málsaðila er meira úti að aka í viðleitninni við að gera þessi ágætu dýr að þungamiðju baráttunnar.

Skemmtileg er taugaveiklun flokksblaðanna út af skoðanakönnun Dagblaðsins. Þjóðviljinn segir Dagblaðið hafa spáð Sjálfstæðisflokknum 66% fylgis Reykvíkinga. Tíminn segir Dagblaðið hafa spáð því, að hætta væri á hvarfi meirihluta Sjálfstæðisflokksins. Og Morgunblaðið segir ekkert að marka könnunina.

Þjóðviljinn og Tíminn fara með rangt mál. Dagblaðið spáði Sjálfstæðisflokknum 52% gildra atkvæða og átta borgarfulltrúum af fimmtán. En það er heldur ekki hægt að ætlast til, að áróðursblöð fari rétt með í hita leiksins.

Jónas Kristjánsson

Dagblaðið