Dagblaðið óskar Keflvíkingum til hamingju með frábæran árangur í trimminu um helgina. Það eru fádæmi, að þriðjungur íbúa bæjarfélaga taki þátt í aðgerð af þessu tagi.
Kröfurnar í trimmi þessu voru svipaðar og í norrænu sundkeppninni. Máttu menn velja milli nokkurra greina. Auk 200 metra sunds voru það níu holu golfleikur, fimm kílómetra hjólreiðar eða 2,5 kílómetra skokk og ganga.
Tveir af hverjum þremur Keflvíkingum völdu skokkið og gönguna. Sú tegund trimms er raunar aðgengilegust almenningi. Hún þarfnast hvorki sérstaks útbúnaður né sérstakrar þjálfunar.
Kannski er athyglisverðast, að skokk og ganga gera ekki kröfur til dýrra íþróttamannvirkja hins opinberra. Gangstéttirnar duga í flestum tilvikum. Æskilegt er þó, að komið sé upp þurrum brautum í görðum og á opnum svæðum.
Velgengni Keflvíkinga í trimmi er gott tækifæri til að benda á, að nú um síðir eru heilsubótargöngur farnar að ryðja sér til rúms hér á landi. Þeim fjölgar stöðugt, sem bregða sér út á malbikið eða náttúruna um kvöld eða helgar.
Skjólfatnaður er líka orðinn svo léttur og góður, að veður er ekki lengur nein afsökun fyrir kyrrsetu. Við getum trimmað ekkert síður en Norðmenn, sem löngum hafa hugsað meira um heilsuna en aðrar þjóðir. Alls ekki má gleyma þætti Útivistar og Ferðafélags Íslands í þessari ánægjulegu þróun. Undanfarin ár hafa þessi félög boðið upp á skemmtilegar gönguferðir um hverja helgi í nágrenni þéttbýlisins á suðvesturhorni landsins.
Um síðustu helgi fór Ferðafélagið á Móskarðshnúka og um suðurhlíðar Esju. Útivist fór í kræklingafjöru í Hvalfirði, strandgöngu við Staðarborg og í tunglskinsgöngu.
Þessar ferðir eru sívaxandi þáttur í tómstundaiðju manna á þessu svæði. Ungir sem gamlir hafa andlegt og líkamlegt gagn og gaman af ferðunum. Þar á ofan eru þær íþróttir, sem fjölskyldur geta stundað í sameiningu.
Athyglisvert er, að það er frjáls samkeppni, sem hleypt hefur af stað hinu mikla framboði gönguferða. Áður en félögin urðu tvö var framboðið ekki nema brot af því, sem nú er.
Raunar ætti að verðlauna Útivist og Ferðafélagið með sérstökum fjárveitingum. Þau hafa gert meira fyrir heilsu manna en mörg íþróttafélögin, sem einblína á keppnisíþróttir, sívælandi um hallir, velli og peninga.
Síðasta laugardag var í leiðara Dagblaðsins skorað á ráðamenn sveitarfélaga og íþróttafélaga að láta almenningsíþróttir meira til sín taka. Þar eru verkefnin brýnni en í stjörnuíþróttum og kosta raunar minna fé.
Það kostar bæjarsjóð Keflavíkur ekki krónu, þegar bæjarstjórinn skokkar í broddi fylkingar bæjarbúa. En slíkt framtak er samt meira virði en beinir fjármunir, því að það dregur athyglina að góðu málefni.
Árangur Keflvíkinga er hvatning til þeirra sjálfra að láta nú ekki merkið niður falla. Fjölskyldur, vinahópar, vinnufélagar, klúbbar og önnur samtök geta stuðlað að varanlegri trimm-vakningu í bæjarfélaginu.
Ekki síður er árangurinn hvatning til íbúa og forráðamanna annarra sveitarfélaga að kanna, hvort hliðstæð kraftaverk sé ekki unnt að vinna víðar en í Keflavík.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
