Jónína Benediktsdóttir er óvenjulega hvimleið persóna. Hreytir skít í þá, sem hún telur vera fyrir sér. Getur ekki einu sinni staðizt freistinguna að auglýsa hugarfar sitt í tölvupósti. Veldur ítrekuðum vandræðum í söfnuði Krossins. Þar flýja menn, þegar þeir sjá hana eða heyra. Áður var hún fræg fyrir ævisögu, þar sem hún segist hafa þurft að beita bankastjóra fjárkúgun til að fá afskrifaða skuld. Í Jónínu vantar alveg siðferðistaugina. Því fer vel á, að hún er komin í það heilaga með konukáfara, sem safnar lúxusfötum eins og poppstjarna. Áður hef ég sagt, að þar hitti andskotinn ömmu sína.