Íslendingar hafa lengi saknað Gullfossanna sinna, skipanna, sem héldu opnum glugga okkar gagnvart umheiminum, löngu áður en flugið sigraði sem eðlilegasti ferðamátinn yfir heimshöfin.
Gífurlegur halli var orðinn á rekstri hins síðasta Gullfoss, þegar Eimskipafélagið gafst upp á honum. Skipið var heldur ekki byggt fyrir nútíma þarfir á þessu sviði. Það var úrelt blanda vöru- og farþegaskipa, var illa búið til bílaflutninga og var of seint í ferðum.
Nú hafa orðið skyndileg umskipti á þessu sviði. Gullfoss-glugginn hefur verið opnaður og í þetta sinn alveg upp á gátt. Færeyskir athafnamenn hafa komið sér upp hraðskreiðri bílaferju, sem meðal annars verður notuð til Íslandssiglinga.
Ferjan kemur raunar í eðlilegu framhaldi af opnun Skeiðarársands fyrir almennri bílaumferð. Ferðafjölskyldur geta nú sett tjöld í bíla sína eða húsvagna aftan í, ekið sem leið liggur austur á firði og um borð í ferjuna. Síðan geta þær áð í Færeyjum og haldið svo áfram til Björgvinjar með sömu ferju eða til Esbjerg í Danmörku eða Leirvíkur á Bretlandaeyjum með annarri.
Ferjan bætir verulega aðstöðu fólks til að taka sig upp með sitt hafurtask og fara í langar könnunarferðir um Evrópu á eigin bíl og með ódýrum hætti, án stöðugra áninga á dýrum hótelum og veitingahúsum.
Verði ferða og bílaflutnings með ferjunni virðist vera í hóf stillt, þannig að í heild ætti Íslendingum nú að gefast kostur á ódýrum langferðum um Evrópu. Menn geta meira að segja tekið með sér mat að heiman og þar með vikið sér undan hinni ströngu gjaldeyrisskömmtun, sem nú ríkir hér á landi.
Frumkvæði hinna færeysku athafnamanna er lofsvert. Þeir hafa fyrir eigin reikning og áhættu framkvæmt það, sem pólitískir snakkarar í Norðurlandaráði hafa verið að ræða um að styrkja einhvern til að gera. Þær umræður hefðu samkvæmt fyrri reynslu tekið tíu-fimmtán ár. Einkaframtakið hefur rækilega slegið veizluskandinavismanum við.
Við sendum Færeyingum okkar beztu óskir um velgengni í ævintýri þeirra.
Jónas Kristjánsson
Vísir
