Sjaldan hefur ráðleysi ríkisstjórnarinnar komið betur fram en í tillögum hennar um breytingar á tryggingalögum, sem lagðar voru fram á Alþingi í fyrradag. Þessar tillögur eru hin mesta grautargerð og eru raunar lagðar fram til að villa um fyrir þjóðinni.
Meginatriði frumvarpsins er, að 1200 milljóna kostnaður víð rekstur sjúkrahúsa er fluttur frá ríkinu yfir til sveitarfélaganna. Fjármálaráðherra nær niðurstöðutölum fjárlaga niður um þessa upphæð, en rekstur hins opinbera minnkar ekki hið minnsta. Þetta bókbaldsbrask er framkvæmt til að leyna því, hve gersamlega landsfeðrunum hefur mistekizt að halda fjárlögunum i skefjum.
Enda leiðir frumvarpið til hækkunar útsvara um einn tíunda hluta. Það er sem sagt enn einu sinni verið að leggja nýja skatta á þjóðina til að standa undir hríðvaxandi bákni hins opinbera, einmitt þegar allir aðilar, nema auðvitað báknið, verða að draga saman seglin.
Um þessar mundir er unnið að endurskoðun tryggingalaganna. Endemisfrumvarp ríkisstjórnarinnar er ekki í neinu samræmi við þá endurskoðun. Hvað tryggingar snertir er fmmvarpið hreint sprikl út i loftið, enda er viðurkennt, að það sé aðeins samið til bráðabirgða.
Eitt atriði er samt gott í frumvarpinu. Það gerir ráð fyrir raunhæfari greiðslum sjúklinga fyrír lyf og læknisaðstoð. Samkvæmt því eiga viðtöl við sérfræðinga og röntgengreiningar að kosta 600 krónur í stað 200 og 300 króna. Og lyf eiga að kosta 300 og 600 krónur í stað 200 og 400 króna.
Frumvarpið er ekki i neinu samhengi við tilraunir til að koma á skýrari verkaskiptingu ríkis og sveitarfélaga. Að þeim málum er unnið á öðrum vettvangi og réttilega stefnt að því að auka verksvið sveitarfélaga á kostnað ríkisins á þann hátt, að heilir málaflokkar séu færðir á milli, einkum þeir málaflokkar, er nú fara bil beggja.
En frumvarpið stefnir hins vegar að aukinni grautargerð ríkis og sveitarfélaga. Það ætti því ekki að koma neinum á óvart, að ríkisstjórnin hefur ekki haft nein samráð um málið við samtök sveitarfélaganna. Útsvarshækkunin er því ekki á ábyrgð sveitarfélaganna, sem ekki voru spurð ráða, heldur ríkisstjórnarinnar einnar.
Málið virðist unnið i megnasta æðibunugangi og tekið til umræðu á Alþingi um leið og það er lagt fram. Þingmenn fá því ekkert tækifæri til að kynna sér málið, enda þolir það enga skoðun. Trúlega er manndómur þingmanna ríkisstjórnarinnar svo lítill, að þeir þora ekki að standa gegn fáránlegu frumvarpi, sem verið er að keyra ofan í þá í einum grænum.
Það er leiðinlegt, að einmitt þessi ríkisstjórn skuli telja sig þurfa á að halda slíkum blekkingum, sem felast í tryggingafrumvarpinu. Þetta er smánarleg frammistaða, sem verður lengi í minnum höfð.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
