Bragi Jósepsson er hámenntaður maður, doktor í uppeldisfræðum. Hann hefur góða starfsreynslu, bæði hér á landi og í BandarÍkjunum, þar sem hann starfaði um tíma. Og samkvæmt skriflegri yfirlýsingu samstarfsmanna hans í menntamálaráðuneytinu er hann þar að auki hinn þægilegasti í umgengni á vinnustað.
Ekkert mælir þess vegna gegn því, að íslenzka skólakerfið fái notið starfskrafta Braga. Við höfum ekki allt of mikið af slíkum mönnum. En í augum Vilhjálms Hjálmarssnar menntamálaráðherra og Birgis Thorlaciusar ráðuneytisstjóra eru sjálfstæðar skoðanir Braga það, sem mikilvægast er að halda frá skólakerfinu.
Bragi var að geðþótta ráðuneytisstjórans rekinn úr starfi við menntamálaráðuneytið. Bragi höfðaði fyrir vikið mál gegn ráðuneytinu, sem það tapaði síðan með miklum tilkostnaði. Sú aðgerð ein hefði átt að leiða til afsagnar þess, sem ábyrgur var fyrir brottrekstri Braga.
Eftir brottreksturinn sótti Bragi um tólf stöður í fræðslukerfinu, en var alls staðar hafnað. Vilhjálmur Hjálmarsson heldur því fram í Tímanum, að “engum heilvita manni detti í hug, að embættismaður í Reykjavík stjórni gerðum skólanefndarmanna úti um allt land”. Það sé sem sagt ekki Vilhjálmi og Birgi að kenna, að Braga var hafnað.
Skólanefndir og fræðsluráð um allt land eiga allt sitt undir menntamálaráðuneytinu, einkum ráðuneytisstjóranum. Lítí hann með velvilja á eitthvað mál, er því borgið. En vei þeim sjónarmiðum, sem hann er á móti.
Sem dæmi má taka fræðsluráð Reykjanesumdæmis. Í því voru margir þeirrar skoöunar, að Bragi væri hæfastur til að verða fræðslustjóri þar í umdæmi, en hins vegar gæti það skaðað samstarf umdæmisins við ráðuneytið, ef Bragi yrði fyrir valinu.
Hið sama virðist vera uppi á teningnum hjá skólastjóra fjölbrautaskólans í Breiðholti og fræðslustjóranum Í Reykjavík, þegar Þeir taka annan mann fram yfir Braga sem aðstoðarskólastjóra skólans. Þeir eru í rauninni engir umsagnaraðilar, enda starfsmenn, sem heyra undir sjálft menntamálaráðuneytið.
Hinn rétti umsagnaraðili um, hvern ráða skuli, er hins vegar fræðslusráð Reykjavíkur, sem nær einróma hafði kjark til að mæla með Braga Jósepssyni. Þessa umsögn hunzaði menntamálaráðherra. Heift þeirra félaga út af töpuðum málarekstri virðist því ekki eiga sér nein takmörk.
Staðreyndin er sú, að Birgir Thorlacius er einræðisherra íslenzkra fræðslumála og hyggst vera það áfram. Þeim mun meiri einræðissherrar sem menn eru, þeim mun meiri kröfur verður að gera til þess, að þeir standi og falli með gerðum sínum.
Þess vegna krafðist Dagblaðið um daginn ekki aðeins þess, að Vilhjálmur Hjálmarsson menntamálaráðherra viki úr starfi vegna þessa andstyggilega máls, heldur að Birgir Thorlacius gerði það einnig. Dagblaðið vill endurtaka, að menntamálaráðuneytið getur ekki verið neitt einkafyrirtæki hatursfullra manna, sem sóa fjármunum og starfskröftum að eigin geðþótta.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
