Spillingin vann stórsigur á alþingi í síðustu viku, þegar þrjátíu þingmenn samþykktu að heimila ríkisstjórninni að kaupa Víðishúsið. Sigurinn fólst ekki í því, að meiri peningum en endranær væri sóað til einskis. Hann fólst fyrst og fremst í því, að spillingaröflin treystu sér til að koma grímulaus fram í skærara dagsljós en endranær.
Sjaldan hefur verið jafnvel skjalfest í opinberum gögnum, að flest mælir gegn þessum húsakaupum. Þessi gögn, sem birt voru í dagblöðum, sýndu, að húsverðið var 124 milljón krónum of hátt, auk margra annarra vandkvæða. Þetta umframfé er hrein gjöf til gæðinga Sjálfstæðisflokksins.
Samt treysti ekki einn einasti þingmaður ríkisstjórnarinnar sér til að greiða atkvæði gegn þessum fráleitu húsakaupum. Allir höfðu þeir þó lengi haft með höndum hin óvefengjanlegu skjöl, sem gagnrýnin byggðist á.
Aðeins tíu stjórnarþingmenn, þar af þrír ráðherrar, sátu hjá við atkvæðagreiðsluna og neituðu þannig að leggja sitt lóð á vogarskál spillingarinnar. Þeir, sem þannig eru lausir ábyrgðar, eru framsóknarmennirnir Einar Ágústsson, Halldór E. Sigurðsson, Jón Skaftason, Steingrímur Hermannsson og Þórarinn Þórarinsson, svo og sjálfstæðismennirnir Ellert Schram, Friðjón Þórðarson, Guðmundur H. Garðarsson, Gunnar Thoroddsen og Sigurlaug Bjarnadóttir.
Það vekur ekki furðu, að flokkseigendafélag Sjálfstæðisflokksins skuli standa að kaupunum á Víðishúsinu. Sú afstaða er í samræmi við almennt viðhorf flokkseigenda til skoðanakönnunar sjálfstæðismanna í Reykjavik. Hún er í samræmi við það sjónarmið þeirra, að skoðanir óbreyttra kjósenda Sjálfstæðisflokksins séu yfirleitt rangar.
Undarlegri er afstaða Alberts Guðmundssonar, sem kallað hefur flokkseigendafélagið sértrúarsöfnuð á þeim forsendum. að það hafni þeim vilja, sem kom fram hjá sjálfstæðismönnum í Reykjavík í öðru málefni sömu skoðanakönnunar. Hann greiddi atkvæði með kaupunum og var þannig sjálfum sér ósamkvæmur.
Sjálfstæðismennirnir, sem ábyrgð bera á spillingu Víðishússkaupanna, eru Albert Guðmundsson, Eyjólfur K. Jónsson, Geir Hallgrímsson, Guðlaugur Gíslason, Halldór Blöndal, Ingólfur Jónsson, Jóhann Hafstein, Jón Sólnes, Lárus Jónsson, Matthías Bjarnason, Matthías Mathiesen, Oddur Ólafsson, Ólafur G. Einarsson, Pálmi Jónsson, Pétur Sigurðsson. Ragnhildur Helgadóttir, Steinþór Gestsson. Sverrir Hermannsson og Þorvaldur G. Kristjánsson.
Framsóknarmennirnir, sem þessa ábyrgð bera, eru Ásgeir Bjarnason, Halldór Ásgrímsson, Ingi Tryggvason, Ingvar Gíslason, Jón Helgason, Ólafur Jóhannesson, Páll Pétursson, Stefán Valgeirsson, Tómas Árnason, Vilhjálmur Hjálmarsson og Þórarinn Sigurjónsson.
Allir þessir þingmenn réttu viljandi upp höndina um hábjartan dag til að stuðla að framgangi þessa verst ræmda þingmáls vetrarins. Einn þeirra, Páll Pétursson, var meira að segja svo kaldranalega ósvífinn að segja við atkvæðagreiðsluna: “Hvað munar um blóðmörskepp í sláturtíðinni.”
Þessi gætu verið einkunnarorð alþingis.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
