Ætla mætti, að Morgunblaðið sé viljandi að reyna að gera Birgi Ísleif Gunnarsson og Albert Guðmundsson að forustumönnum Sjálfstæðisflokksins. Svo mjög hafa ummæli blaðsins um þessa menn eflt vinsældir þeirra innan flokksins á undanförnum vikum.
Frægt varð, er Morgunblaðið svaraði kurteislegum hugleiðingum Birgis Ísleifs samdægurs með leiðara ofan á grein hans. Þessi dónaskapur var í hefðbundnum stíl blaðs, sem oft hefur birt gagnrýni á sig með grönnu letri Og svarað samdægurs með feitu.
Ritdeila Birgis og Morgunblaðsins hefur aukið svo veg hans innan flokksins, að margir tala nú um hann sem leiðtogaefnið, þrátt fyrir niðurstöðu borgarstjórnarkosninganna. Virðast sjálfstæðismenn almennt kenna Geir Hallgrímssyni og fyrirlitinni ríkisstjórn hans um úrslitin.
Morgunblaðið hefur lengi haft Albert Guðmundsson á heilanum, honum til mikils framgangs í stjórnmálum. Langhundur blaðsins um hann á laugardaginn kemur því ekki á óvart, að öðru leyti en því, að þurfa skuli sex dálka í formála að árás.
Eins og oft áður talar Morgunblaðið eins og það sé í sambandi við almenna sjálfstæðismenn um land allt og viti til þrautar, hvernig flokka megi hugrenningar þeirra. Þar á meðal þykist blaðið vita, að áhugi sé meðal flokksmanna á ráðherradómi Eyjólfs Konráðs og Lárusar Jónssonar.
Með hinu dularfulla miðilssambandi kemst Morgunblaðið að raun um, að Geir Hallgrímsson og Matthías Bjarnason eigi að halda áfram sem ráðherrar og að óskabarnið Ragnhildur Helgadóttir eigi að bætast í hópinn. Það er eins og þjóðin hafi ráðið flokkinn ævilangt til landstjórnar, þrátt fyrir kosningaúrslitin.
“Ef honum mistekst, þá er ferill hans á enda”, er eina huggun Morgunblaðsins í ótta þess við, að Albert lendi í forustusveit flokksins. Gaman hefði verið að sjá Morgunblaðið gera þessar sömu kröfur til Geirs Hallgrímssonar fyrir fjórum árum. Og gaman væri að sjá Morgunblaðið halda því nú fram, að ferill Geirs sé á enda.
Haldi Morgunblaðið áfram að tönnlast á knattspyrnufortíð Alberts, getur það haft þær aukaverkanir, að vegur Ellerts Schram fari að vaxa í kjölfarið! Raunar eru margir farnir að njóta reglunnar: Þeir, sem hafa Morgunblaðið að óvini, þurfa ekki á vinum að halda.
Í grein Morgunblaðsins er fjallað um Albert sem flokksvandamál í Reykjavík. Óneitanlega virðist stórsigur hans í prófkjöri flokksins vera Morgunblaðinu vandamál. Blaðið ætti hins vegar að kafa dýpra og fjalla um þátttakendur í prófkosningum flokksins sem vandamál, almenna kjósendur flokksins sem vandamál
Allt er þetta í stíl við þá skoðun Geirs Hallgrímssonar að ríkisstjórnin hafi ekki brugðizt kjósendum, heldur hafi kjósendur brugðizt ríkisstjórninni.
Sinnuleysi og sambandsleysi Morgunblaðsins er slíkt, að taugaspenntar greinar Ingvars Gíslasonar um skipulegar ofsóknir fréttamafíu gegn Framsóknarflokknum og samneyti Vilmundar Gylfasonar við morðingja verða blaðinu tilefni heils leiðara með áminningum til fjölmiðla um að bæta nú ráð sitt. Í Ingvari ætti Morgunblaðið að hafa fínt efni í dómsmálaráðherra.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
