Reynsla af beinu lýðræði er eldri en af óbeinu lýðræði, svo sem þingræði. Aþeningar að fornu höfðu beint lýðræði. Dómarar voru dregnir úr leirkrukku. Þetta var fínt lýðræði, en hafði líka sína galla. Einkum tóku Aþeningar í utanríkismálum ákvarðanir, sem komu sér síðan illa. Aþeningar hneigðust til að vera herskárri í samskiptum við önnur ríki en ýmsir leiðtogar þeirra. Lýðskrumarar ráku þá bara leiðtogana í útlegð og biðu síðan hræðilegan ósigur. Raunar drápu Aþeningar sig á beinu lýðræði. En markmið lýðræðis er ekki að gera rétt, heldur að þjóðin sé sátt við sig. Og nú er þörf á því.
