Þekking og tækni íslenzkra sérfræðinga var takmörkuð, þegar byrjað var að bora eftir orku á Kröflusvæðinu. Hér á landi hafði tíminn nánast staðið í stað, frá því að Hitaveita Reykjavíkur var lögð. Annars staðar hafði orðið ör þróun, sem okkar menn vissu lítið um.
Alvarlegast við boranir á Kröflusvæðinu var, að þar skorti margvíslegan búnað og þekkingu til að beita slíkum búnaði. Menn töldu sig geta notað hitaveituborana með venjulegum hætti. En sú varð alls ekki raunin.
Bormenn höfðu ekki tök á að halda borholunum nákvæmlega lóðréttum. Það leiddi til þess, að borarnir skemmdu fóðrið í ofanverðum holunum. Nú hafa menn hins vegar náð tökum á þessari tækni.
Bormenn höfðu ekki hinn hefðbundna öryggisbúnað olíubora. Það leiddi til þess, að þeir áttu erfitt með að hafa hemil á holunum, þegar illa fór. Nú hafa þeir hins vegar þennan búnað.
Bormenn höfðu ekki sagir til að saga sundur ónýtar fóðranir. Það leiddi til þess, að viðgerðir voru erfiðleikum bundnar. Nú hafa þeir hins vegar aðgang að slíkum sögum.
Bormenn höfðu ekki nógu öruggan búnað til að koma steypu á samfelldan hátt í holurnar. Það leiddi til galla á steypuskilum. Nú hafa þeir hins vegar öruggan búnað til þessa verks.
Bormenn höfðu ekki myndavélar til að leita að göllum í holunum. Nú hafa þeir hins vegar fengið slíkar vélar til myndatöku í iðrum jarðar.
Við frágang holanna töldu sérfræðingarnir sig geta náð gufu í holurnar á mismunandi dýpi. Reynslan sýndi, að það leiddi til samkeppni milli efra og neðra orkusvæðis í holunum og hindraði stöðuga og samfellda nýtingu þeirra. Nú vita menn hins vegar, að fóðra verður þessar holur alveg niður að því svæði, þar sem menn vilja taka orkuna.
Þannig má rekja ótal dæmi um dýrmæta reynslu, sem íslenzkir sérfræðingar hafa öðlazt við boranir á Kröflusvæðinu. Sú reynsla er að vísu líka dýrkeypt, en það rýrir ekki gildi hennar.
Hinir íslenzku sérfræðingar kunna nú nokkurn veginn lagið á tækni þeirri, sem beitt er við borun eftir olíu. Þeir hafa þar að auki verið í Nýja-Sjálandi, þar sem borun eftir jarðvarma hefur víða verið sömu erfiðleikum bundin og á Kröflusvæðinu.
Vegna alls þessa er full ástæða til að vona, að nýjar boranir á Kröflusvæðinu muni leiða til þess, að orkuverið fái næga orku til að skipta úr fyrsta gír í fjórða gír.
Milljarðar kunna að hafa farið fyrir lítið við Kröflu. Það er hins vegar engin afsökun fyrir því, að þjóðin gefi þetta orkuver upp á bátinn á lokastigi. Orkuverið hefur reynzt gangfært og skortir bara gufuna.
Milljarðana, sem sökkt hefur verið við Kröflu, má nýta með því að verja nú þegar nokkrum hundruðum milljóna til að hefja skynsamlegar boranir á svæðinu. Engin ástæða er til að gefast upp, þótt á móti hafi blásið.
Jónas Kristjánsson
Dagblaðið
